فرآیند تصمیم‌گیری سیاست خارجی در دولت‌های توسعه‌یافته اگرچه با پیچیدگی‌های دیوان‌سالارانه مواجه است، اما خروجی آن به شکل تصمیم نهایی خود را نشان می‌دهد و با آفت مراکز متعدد تصمیم‌گیری درگیر نیست، در ایران اما این وضعیت هنوز به سرانجام مشخصی نرسیده است و حداقل در حوزه سیاست خارجی بعضا با تعدد نهادها و موازی‌کاری‌ها مواجه هستیم. در همین خصوص دکتر صادق حسین جابری‌انصاری معاون امور مجلس و ایرانیان وزارت امورخارجه در گفت‌وگو با روزنامه «دنیای اقتصاد» با تاکید بر آسیب‌ها و مشکلات در برخی حوزه‌های تصمیم‌گیری سیاست خارجی معتقد است نیاز به یک نگاه تازه و مبتنی‌بر تحولات جدید ضروری است. جابری‌انصاری درخصوص موضوع دوتابعیتی‌ها بر این اعتقاد است که امروزه بسیاری از کشورها بیش از آنکه به‌عنوان یک چالش به دوتابعیتی‌ها نگاه کنند به‌عنوان یک فرصت بزرگ به آن می‌نگرند، بنابراین ایرانیان خارج از کشور یک ظرفیت گسترده به‌شمار می‌روند. او با بیان اینکه این موضوع هم مانند خیلی از مسائل دیگر در حوزه‌های مختلف محل مناقشه و اختلاف است، افزود: مساله‌ دوتابعیتی‌ها یکی از حوزه‌هایی است که بستر امور امنیتی و جاسوسی هم هست، اما اینکه بخشی از این تصویر را به کل تصویر تبدیل کنیم، این موضوعی است که نباید اتفاق بیفتد و این مشکلات ما را افزون‌تر خواهد کرد. معاون وزیر امورخارجه همچنین بر این نظر است که موضوع تبادل زندانیان می‌تواند به‌عنوان یک موضوع مذاکراتی در روابط ایران و آمریکا مطرح باشد، به‌شرط اینکه طرف مقابل به‌دنبال بازی سیاسی و تاکتیکی و تحت تاثیر قرار دادن افکار عمومی نباشد، بلکه اراده‌ واقعی برای به سرانجام رساندن آن داشته باشد.

این هفته انتشار اخباری درباره موارد مبتلایان به ویروس آنفلوآنزا و مرگ و میر ناشی از آن واکنش‌های زیادی در میان کاربران شبکه‌های اجتماعی برانگیخت. درحالی‌که تهران و برخی از کلان شهرها میزبان آلودگی هواست مسوولان وزارت بهداشت هم خبر داده‌اند که ویروس آنفلوآنزا که امسال سه چهار هفته زودتر شیوع پیدا کرد، دست کم تا یکی دو هفته دیگر میهمان مردم کشور خواهد بود.در حالی که اعداد و ارقام و آمار متفاوتی درباره تعداد مبتلایان و فوتی‌ها در شبکه‌های مجازی منتشر می‌شود، اما آمار رسمی وزارت بهداشت از بستری شدن ۴ هزار نفر در سراسر کشور و نیز فوت ۵۶ مبتلای قطعی حکایت می‌کند. از ویروس آنفلوآنزای امسال به‌عنوان ویروسی جهش یافته یاد می‌شود که سبب شده شدت علائم بیماری افزایش یابد.

با وجود گذشت چند روز از اجرای طرح سهمیه‌بندی بنزین و نیز فروکش کردن ناآرامی‌ها در کشور، هنوز هم انتقادات و واکنش‌ها نسبت به این طرح ادامه دارد و اظهار بی‌خبری بنزینی رئیس‌جمهور در کنار انتشار بیانیه‌هایی از سوی برخی از شخصیت‌های سیاسی و هنرمندان درباره کشته‌شدگان اعتراضات بنزینی، بازتاب زیادی در فضای مجازی داشته است. چهارشنبه گذشته رئیس‌جمهور در جلسه شورای اداری استان آذربایجان شرقی از زمان اجرای سهمیه‌بندی بنزین اظهار بی‌اطلاعی کرد و گفت که خودش هم صبح جمعه متوجه افزایش قیمت بنزین شده است. این اظهارنظر روحانی هرچند آخر هفته گذشته موجی از واکنش‌های متفاوت در فضای مجازی به راه انداخت، اما در این هفته موضوع به شکل دیگری در شبکه‌های اجتماعی دنبال شد. رئیس دولت دوازدهم در آن جلسه ضمن اعلام بی‌خبری از زمان اجرای دقیق طرح با بیان اینکه نحوه و زمان اجرای سهمیه‌بندی بنزین به وزیر کشور و شورای امنیت کشور واگذار شده بود، گفته بود: «به آنها گفتم که نحوه تبلیغات، برنامه‌ریزی و اجرای آن را خودتان مدیریت کنید.

در هفته‌ای که گذشت فیلم پرتاب یک کودک کار در سطل آشغال در فضای مجازی دست به دست شد و واکنش‌های فراوانی در میان کاربران شبکه‌های اجتماعی داشت. در این فیلم، فردی با گرفتن پا‌های نوجوانی که در سطل زباله خم شده و در حال جست‌وجو است، او را به داخل سطل انداخته و بعد با فاصله گرفتن از سطل شروع به خندیدن می‌کند. در همین حال نوجوان که از این اتفاق شوکه شده به سرعت خودش را از داخل سطل بیرون می‌کشد تا ببیند چه کسی با او این کار را کرده است.

کتاب معمای فراوانی حاصل کار میدانی و مطالعه تطبیقی است که تری لین کارل دانش‌آموخته علوم سیاسی در دانشگاه استنفورد طی دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ انجام داده است؛ یعنی هنگامی که پس از تشکیل کارتل کشورهای نفتی صادرکننده نفت معروف به اوپک، شاهد دو شوک مثبت بزرگ نفتی و به دنبال آن سرازیر شدن سیل عظیم رانت نفت یا درآمدهای بادآورده WINDFALL به خزانه این کشورها بودیم. جهان شاهد انتقال ثروتی عظیم از کشورهای عمدتا ثروتمند به سمت صادرکنندگان نفتی بود که تا آن زمان در تاریخ سابقه نداشت. این ثروت نفتی باعث ایجاد اقتصادهای نفتی و به دنبال آن دولت‌های نفتی شد.

پرسشی که طی دهه‌های اخیر همواره اذهان بسیاری را متوجه خود کرده آن است که چرا وضعیت کشورهای نفتی اغلب بدتر از کشورهایی است که منابع طبیعی ندارند؟ تری لین کارل در کتاب (The Paradox of Plenty: Oil Booms and Petro-states) با به کار بردن ابزاری نظیر مطالعه موردی کشورها و داده‌های آماری در زمینه‌های متفاوت پاسخ درخوری به این پرسش داده است. طی سال‌های گذشته، میزان صادرات نفتی کشورهای مذکور به بالاترین حد خود رسیده است و رکورد‌های بی‌سابقه‌ای از رشد تولید ناخالص داخلی آنها گزارش می‌شود. اما آیا این آمار مثبت پابرجا خواهد ماند؟

تری لین کارل، استاد علوم سیاسی دانشگاه استنفورد در سال ۱۹۹۷ کتابی با عنوان «پارادوکس فراوانی: رونق‌های نفتی و دولت‌های نفتی» را منتشر کرد. البته عنوان این کتاب در ایران با ترجمه دکتر خیرخواهان به «معمای فروانی» ترجمه شده است. اقتصاد نفتی نامی آشنا برای اقتصاد ایران است و این کتاب می‌تواند وضعیت ما را به‌خصوص در برهه‌هایی به خوبی شرح دهد. هسته اصلی این کتاب به سیر تحولات قرن بیستم در ونزوئلا می‌پردازد. ونزوئلا کشوری است که درآمد اصلی آن از طریق فروش نفت به‌دست می‌آید و درآمد‌های عظیم نفتی در آن نه‌تنها باعث رونق و توسعه زیرساخت‌ها نشده، بلکه منجر به وخیم‎تر شدن وضعیت اقتصادی کشور و گسترش فساد و رانت شده است. در کل کشور‌هایی که دارای موهبت منابع طبیعی‌اند بعد از دوره‎ای رونق‎ به علت بالا رفتن درآمد نفتی و به موازات آن افزایش انتظارها در حوزه‌های مختلف، با کاهش درآمد در سراشیبی سقوط در ابعاد گوناگون افتاده و به اصطلاح دچار نفرین منابع می‌شوند.

داستان فیلم «زنانی با گوشواره‌های باروتی» از این قرار است که روزنامه‌نگاری به نام نور در مسیری دشوار با همراه شدن با نیروهای ضد داعش عراقی، با زنان قربانی یا همسران داعشی‌ها، مصاحبه کرده و مصائب آنها را جویا می‌شود. در این مستند، زنان، نالان و پشیمان نیستند و داعش را موجودی خوب می‌دانند و از رفتن آنها راضی نبوده‌اند. در این اثر با فیلمی مواجه هستیم که در خارج از ایران تولید شده است و تقریبا ارتباطی با درگیری‌های روزمره مردم ایران ندارد.

تماشاگر نمایش «خاک و تاج» در مواجهه با محتوای این اثر نمایشی با دو موضوع مهم «دروغ» و «خیانت» روبه‌رو می‌شود که همه می‌دانیم در زندگی یکایک ما چه فاجعه‌ای به بار می‌آورد. اتفاقا همین شرایط است که در جریان کلیت داستان و تمهیداتی که روی صحنه توسط بازیگران و عروسک‌ها طراحی شده توانسته شرایط متفاوتی را پیش‌روی مخاطبان قرار دهد که تصور می‌کنم می‌تواند آنها را با اجرای یک تئاتر متفاوت مواجه کند. یکی از مهم‌ترین شرایطی که در زمان اجرای عمومی آثار نمایشی‌ام به آن توجه داشته و دارم تمرکز روی پیشنهاد و نظرات مخاطبانی است که در این سال‌ها همواره نسبت به محتوای آنچه روی صحنه دیده‌اند به من لطف و توجه داشته‌اند.

من نقاشی را از کودکی آغاز کردم و بیش از ۱۰ سال شاگرد مرتضی کاتوزیان بودم. همیشه نقاشی رئال انجام می‌دادم و نمایشگاه‌های انفرادی و گروهی زیادی در داخل و خارج از کشور داشتم. از سال ۹۰ با توجه به اینکه ردپای استاد کاتوزیان در آثارم دیده می‌شد، تصمیم گرفتم کاری برای خودم انجام دهم که ویژگی‌های شخصی داشته باشد. چند سال را به تحقیق و مطالعه گذراندم و متوجه شدم به مسائل ملی و فرهنگ و تمدن ایران علاقه زیادی دارم. در جریان همین مسائل به کاشی‌ها علاقه‌مند شدم و آنها را به‌عنوان موضوع کار انتخاب کردم؛ زیرا هر کاشی داستان‌هایی از گذشته را با خود دارد

مرور تاریخ همیشه برایم با اهمیت بوده است. بر این باورم که هر بار با نگاهی به رویدادهای تاریخی می‌توانیم به دریافت و حرفی جدید برسیم. برای اجرای این اثر، در مدت نزدیک به دو سال، سایر نوشته‌های غیرنمایشی سارتر را مطالعه کرده و برخی از آنها را به نمایشنامه تبدیل کردم.

تعطیلات نیمه آبان که به اتمام رسید،‌ همه دانند تا اواخر بهمن خبری از تعطیلی نیست. بنابراین بسیاری برنامه‌های سفرشان را به چند ماه بعد موکول کرده‌اند تا بتوانند یک سفر چهار روزه را با دوستان یا خانواده در جایی بیرون از محل سکونت‌شان بگذرانند. اما آیا نمی‌توان گزینه‌های دیگری را روی میز قرار دهیم‌؟ مثلا پایتخت‌نشینان سفر یک روزه‌ای را به استان مجاورشان یعنی قزوین تدارک ببینند؟ سفری به شهری که روزگاری پایتخت صفویه بوده و می‌گویند هرآنچه در اصفهان وجود دارد،‌ نمونه‌ای از آن را می‌توان در قزوین پیدا کرد. حال که فرصت یک سفر ۶ ساعته به اصفهان نیست یا آن را بارها رفته‌ایم،‌ چرا به قزوین سری نزنیم؟ در این شهر که طبیعت و تاریخ دست به دست هم داده‌اند و مجموعه‌ای از جاذبه‌های طبیعی و تاریخی را کنار هم گنجانده‌اند که ذکر همه آنها در یک مطلب نمی‌گنجد.

افزایش تعداد توریست‌های خارجی در ایران نه‌تنها درآمد ارزی بازار گردشگری را افزایش داده که حتی در مناطق ناشناخته توریستی نیز باعث رونق کسب‌وکار بومی‌های منطقه شده است. به‌عنوان یک نمونه، اهالی یک روستا در استان خراسان جنوبی در پی ورود توریست‌هایی از کشورهای اروپایی و آسیایی به این منطقه طی نیمه اول امسال، موفق شدند به میزان ۱۰ میلیون تومان، حوله بافته شده از الیاف طبیعی ساخت دست (به شیوه نساجی سنتی) را به‌عنوان سوغات روستایشان به خارجی‌ها بفروشند. براساس اعلام اداره کل گردشگری استان خراسان جنوبی،‌ حوله‌های سنتی روستای خراشاد بیرجند از آغاز امسال، سوغات چمدانی گردشگران سه کشور خارجی بوده است. گردشگران تایلندی در این مدت به میزان ۴ میلیون تومان، گردشگران ایتالیایی به میزان ۵/ ۳ میلیون تومان و همچنین توریست‌های فرانسوی به میزان ۵/ ۲ میلیون تومان حوله بافت‌سنتی از اهالی این روستا خریداری کردند.

وزیر گردشگری کشورمان با سفر به چین و شرکت در اجلاس وزرای تمدن‌های کهن، ضمن تشریح ویژگی‌های بازار گردشگری و میراث فرهنگی ایران خطاب به نمایندگان ۸ دولت عراق، مصر، ایتالیا، هند، ارمنستان، بولیوی، پرو و یونان اعلام کرد: «ما نمایندگان ۹ کشور هستیم که ۴۰ درصد از جمعیت جهان را تشکیل می‌دهند، اما درواقع عضو یک جامعه جهانی هستیم و ریشه‌های خود را در یک هویت مشترک یعنی بشریت پیدا می‌کنیم. تاکنون، هریک از کشورها اقدامات بسیاری در راستای حمایت از میراث خود انجام داده‌اند. با این‌حال، به اعتقاد من، گام موثر بعدی برای مشارکت در تقویت نتایج تلاش‌های فردی ما، همگرایی نیروهاست. مایلم بر ایجاد یک ساختار عملیاتی و کاربردی برای برنامه‌ریزی و اجرای اقداماتی که ضروری است به‌منظور شکل‌گیری آینده مجمع، به‌طور مشترک انجام دهیم، تاکید کنم. اینجانب به نمایندگی از جمهوری اسلامی ایران، آمادگی خود را برای مشارکت در این فرآیند، اعلام می‌کنم.»