چند هشدار به دولت چهاردهم
در این شرایط پزشکیان باید بهسرعت سه دستور کار را پیش ببرد. مساله اول آن است که او باید اهمیت جایگاه دولت و دستگاه بوروکراسی را به این نهاد بازگرداند. دولت باید در تصمیمسازیها نقش پررنگتری ایفا کند و مسوولیت اقدامات خود را بپذیرد. تکرار ادبیاتی که دولت را تنها کارگزاری ساده و بدون قدرت معرفی میکند، نهتنها کمکی به رئیسجمهور منتخب نخواهد کرد، بلکه رایدهندگانی را که با وجود تمام مشکلات، هنوز یکی از راهحلها را صندوق رای میدانند بیش از پیش ناامید خواهد کرد.
دومین کارویژه رئیسجمهور منتخب، ایجاد توافق عمومی بر روی حداقلهایی است که میتواند کشور را از وضع موجود خارج کند. پس از ایجاد این تصویر مشترک، دولت باید با مجموعه حاکمیت برای راهکارهای رسیدن به این هدف مذاکره کند. در واقع در اینجا لازم است که دولت با ایفای نقش میانجی، خواستهای ملت را به حاکمیت منتقل کند. در نهایت دولت وظیفه دارد تا هر چه سریع ترتیباتی فراهم کند تا اعتماد عمومی به کارآیی دولت افزایش پیدا کند. براساس آمار وزارت کشور، در دور اول انتخابات ریاستجمهوری بیش از ۶۰درصد مردم در رایگیری شرکت نکردند؛ مسالهای که میتواند زنگ هشدار را برای سیاستگذاران به صدا دربیاورد.
علاوه بر این اکثریت ۶۰درصدی، برخی رایدهندگان نیز مستعد اضافه شدن به این جمعیت بیش از ۳۰میلیون نفری هستند. بدیهی است در شرایطی که شکاف دولت-ملت تا این حد عمق پیدا کرده، کارآیی سیاستها در سطح بهینه نخواهد بود. در نتیجه، با توجه به اینکه امکان تصمیمگیری مردم از طریق مکانیزم نمایندگی به صورت کامل فراهم نیست، دولت باید با ارتباط مستمر با مردم، نظرات آنها را در فرآیند سیاستگذاری اعمال کند و انتظارات ایشان از آینده را بهبود بخشیده و فضای بهتری در بازارها ایجاد کند. اولین گام در این مسیر معرفی کابینهای است که در آن افرادی حضور دارند که هم مردم از عملکرد آنها خاطره خوبی دارند و هم مجموعه حاکمیت آمادگی همکاری با آنها را دارد.
همه اینها در شرایطی است که دولت زمان زیادی برای ایجاد وفاق عمومی ندارد. علاوه بر بحرانهای اقتصادی و ناترازیها در بخشهای مختلف، بازگشت دونالد ترامپ به کاخسفید میتواند پیچیدگی وضع موجود را افزایش دهد. بنابراین پزشکیان تنها چند ماه فرصت دارد تا همزمان هم مردم را با خود همراه کند و هم عمق خطرات و پیچیدگی موضوعات را به اطلاع مجموعه حاکمیت برساند.