وضع کارخانه‌های یخ‌سازی در سال 1337

کارخانه‌های یخ‌سازی در سال ۱۳۳۷ وضع خوب و روبه‌راهی داشتند. در گزارشی که بیستم خرداد ۳۷ درباره این کارخانه‌ها از سوی وزارت صنایع منتشرشده، آمده است: در تهران سهام کارخانه‌های سازنده یخ مصنوعی وجود دارد که روزانه بیش از ۱۲۰۰ تن یخ تولید می‌کنند و در اواسط پارسال (۳۶) عده‌ای از صاحبان کارخانجات یخ مصنوعی برای جلوگیری از هرج و مرج در تولید که منجر به ورشکستگی کارخانجات می‌شد، تصمیم گرفتند ترتیبی برای میزان و کنترل تولید یخ در تهران داده شود زیرا به همین دلیل پارسال ۲ کارخانه یخ به نام‌های سوفر و کویتی تعطیل شدند. در ادامه این گزارش آمده است: پارسال یخ آنقدر ارزان بود که می‌گویند صلواتی بود و علت اصلی آن تولید بیش از حد یخ بود، در حالی که احتیاجات شهر تهران ۱۲۰۰ تن یخ در روز پیش‌بینی می‌شود و تولید یخ ۱۳۰۰ تن است. افراد فعال در پخش یخ در حال حاضر (۳۷) آقایان کاظم کورس، محمود دهدشتی، حسین قاسمیه، علی‌اکبر ذکایی، جبرئیل ساهاکیان، محمدحسن پارسا، محمدعلی غضنفر، ابوالقاسم بهبهانی، آرام بوداغیان و داود هارطونیان هستند که در شرکت پخش یخ که سرمایه آن ۳ میلیون ریال است فعالیت دارند.