در سال 1980، تعدادی از کشورهای صنعتی جهان به انجام تحقیقات زیست‌محیطی و بررسی تاثیرات مخرب برخی از آلودگی‌ها، اقدام کردند. این تحقیقات نشان داد که ترکیبات PAH و PCA در محیط وجود دارد و منشا بسیاری از این ترکیبات که در آب و خاک و هوا موجود است، ساییدگی لاستیک و اگزوز خودروها در محیط است.
بررسی‌ها نشان داد که روغن فعلی که در فرمولاسیون تایر خودروها مصرف می‌شود، ترکیبات سرطان‌زا و آلوده‌کننده محیط‌زیست ایجاد می‌کند. تحقیقات نشان داد که روغن‌های فرآیند معمولی که در لاستیک خودروها به کار می‌رود، بسیار خطرناک و مضر است.
نتایج حاصل از این تحقیقات کمپانی‌ها، سیاستمداران کشورهای صنعتی و مراکز زیست‌محیطی را به این نتیجه رساند که باید قوانینی در کشورها تصویب کنند تا انتشار این ترکیبات مخرب در محیط کم شود. بر این اساس آنها به دنبال تصویب قانونی مبنی بر اجرای استاندارد اجباری برای تایر به منظور حفظ محیط‌زیست و سلامت محیطی، بودند. این در حالی است که رعایت این استاندارد اجباری نه‌تنها به سلامت محیط‌زیست و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای کمک می‌کند، بلکه در کاهش مصرف سوخت خودرو نیز بسیار موثر است. بررسی‌ها نشان می‌دهد از ۱۰ هزار تن لاستیکی که در یکسال ساییده می‌شود، ۱۴ تن PAH و PCA که حاوی گازهای سمی و آلوده است در محیط منتشر می‌شود. همه این مسائل کشورهای صنعتی و پیشرو جهان را به سمت آن هدایت کرد تا استانداردی برای روغن فرآیند و تایر ایجاد کنند تا بتوانند از این آلودگی‌ها جلوگیری کنند.
براین اساس از سال ۲۰۱۰ میلادی کشورهای اروپایی، آمریکای شمالی، کره و ژاپن تصمیم گرفتند تا استانداردی برای روغن فرآیند و تایر ایجاد کنند که براساس آن مقرر شود روغن معمولی فرآیند به روغن فرآیند «سبز» یا دوستدار محیط‌زیست تبدیل شود. همچنین قرار شد تایرهای معمولی خودروها نیز به تایر سبز بدل شود. اینچنین شد که امروزه در کشورهای اروپایی، آمریکایی، کره و ژاپن استفاده از تایرهای معمولی و روغن‌های فرآیند معمولی منسوخ شده است و روی برچسب تایرهای سبز، شاخصه‌های انرژی و مصرف سوخت تایر قید شده است. در این شاخصه‌ها به وضعیت تایر در جاده‌های مرطوب و صدا یا آلودگی صوتی که تایر از خود تولید می‌کند اشاره شده است.
این شاخصه‌ها در کلاس انرژی تایر که از A تا G رتبه‌بندی شده است تاثیر دارد.
براساس این رتبه‌بندی هر چه کلاس تایری به رتبه A نزدیک‌تر باشد، مصرف انرژی در آن تایر کمتر است و آنچنان که استانداردهای جهانی نشان می‌دهند، به طور متوسط ۶ دهم مصرف سوخت از کلاس A تا G فاصله وجود دارد.
این بدان معنا است که وقتی شما تایر خودرو خود را از کلاس G به A ارتقا می‌دهید به‌طورمتوسط ۶ دهم لیتر مصرف بنزین در خودرو شما کاهش پیدا می‌کند. این در حالی است که اکنون تایرهای خودرویی که ما در ایران تولید و مصرف می‌کنیم کلاس انرژی آنها زیر G است، یعنی ما اکنون حتی کف استاندارد تایر را در کشور نداریم و تولید نمی‌کنیم.
عدم تولید این نوع تایر نیز به دلایل قیمت مواد اولیه برای تولید تایر است که همواره مورد اعتراض فعالان صنعت تایرسازی و متعاقب آن مصرف‌کنندگان این محصولات بوده است.
اما به نظر می‌رسد با بررسی تجربه کشورهای پیشرفته در تولید تایر روغن فرآیند سبز، ما نیز می‌توانیم از این الگو در کشور خود استفاده کرده و ضمن کاهش مصرف سوخت به حفظ محیط‌زیست و سلامت محیط نیز کمک کنیم. ایران اگر بتواند تنها ۲ تا ۳ درصد مصرف سوخت روزانه خود را کاهش دهد، این به آن معناست که ما از مصرف روزانه ۷۰ میلیون لیتر خود روزی یک‌میلیون لیتر صرفه‌‌جویی کرده‌ایم که این میزان بنزین صرفه‌جویی شده می‌تواند در شروع کار به شرکت‌های لاستیک سازی پرداخت شود تا بتوانند هزینه‌های تولید برای این تایر سبز را جبران کنند. این روش به آن دلیل مهم است که به ما اجازه می‌دهد تا به مردم فرصت بدهیم که با ویژگی‌های مفید و مطلوب تایر سبز با قیمت مناسب آشنا شوند و فرهنگ‌سازی لازم در این زمینه در جامعه صورت بگیرد.
بررسی تجربه دنیا در زمینه تایر سبز و روغن فرآیند سبز، شرکت نفت ایرانول را به این اندیشه واداشت که چرا ما نباید چنین محصولات سبزی در کشور داشته باشیم. بر این اساس شرکت نفت ایرانول در سال ۹۰ با بهره‌گیری از متخصصان داخلی به تولید روغن فرآیند سبز با روشی کاملا انحصاری، اقدام کرد.
فرآیند تولید این محصول با فاز مطالعاتی اولیه آغاز شد و پس از آن اقدامات آزمایشگاهی از سوی متخصصان و کارشناسان این شرکت، انجام شد. کارشناسان شرکت نفت ایرانول با بررسی مشخصات محصولات رقبای خارجی این روغن‌ها همچون H&R، رپسول اسپانیا و دیگر روغن‌های موجود، به سمت تولید این محصول حرکت کردند. پس از طی مراحل تحقیقاتی و آزمایشگاهی، کارشناسان این شرکت اقدام به تولید انبوه پالایشگاهی این محصول کردند.
پس از ۲ تا ۳ بار آزمایش ایرانول موفق شد تا دانش فنی تولید روغن فرآیند سبز را به صورت بومی شده و بدون کمک از دیگر کشورها، کسب کند.
از سوی دیگر باید یادآور شد که روغن فرآیند سبز یک بخشی از معادله تامین تایر سبز است و بخش دیگر آن در اختیار تولیدکنندگان پلیمرهای به کار رفته در تایر است که شرکت‌های پتروشیمی می‌توانند آن را تولید کنند. این به آن معناست که فرآیند تولید تایر سبز هنگامی تکمیل می‌شود که هم روغن فرآیند سبز باشد و هم پلیمرهای به کار رفته در تولید لاستیک. در هر حال شرکت نفت ایرانول در حوزه فعالیت تخصصی خود، اقدام به تولید روغن فرآیند سبز کرده است و رسالت بر عهده خویش را به سرانجام رساند و به عنوان نخستین تولیدکننده روغن فرآیند سبز در ایران و خاورمیانه معرفی شد.
تولید این محصول بالغ بر ۸ تا ۱۰ ماه کار مطالعاتی و کارشناسی را به خود اختصاص داده است. ایرانول برای تولید این محصول تیمی متشکل از حداقل ۶ کارشناس و کارشناس ارشد متخصص را به صورت روزانه ۶ ساعت به کار گمارده است.
این محصول به نام شرکت نفت ایرانول ثبت اختراع شده است؛ چرا که این روغن می‌تواند با روش‌های مختلف تولید شود، اما ایرانول با روشی که با امکانات آزمایشگاهی این شرکت متناسب بود اقدام به تولید این محصول کرد.
شرکت نفت ایرانول موفق شده است که از تیرماه سال‌جاری از دو نوع TRAE و TDAE این محصول حدود ۷۰۰ تن به چین صادر کند که در واقع چین با استفاده از این روغن تایر سبز را تولید می‌کند و این تایر سبز چینی را به اروپا صادر می‌کند و به نوعی با واسطه روغن فرآیند سبز ایرانول در بازار اروپا و آمریکا مصرف می شود. این محصول از BIU آلمان، CIRS چین و یک شرکت انگلیسی گواهینامه کیفیت دارد.
این محصول از نظر کاهش سرطان‌زایی و کمک به رعایت مسائل زیست‌محیطی کاملا با استانداردهای روز اروپا مطابقت دارد.
ایرانول در نظر دارد تا علاوه بر تولید ۲۰۰ تن از این محصول تا پایان امسال برای صادرات به خارج از کشور، درصورت سفارش مشتریان صنایع داخلی، این محصول را برای مصرف در کشور، در اختیار آنان قرار دهد.