انجمن صنفی اقامتگاه‌های بوم‌گردی تشکیل می‌شود
گروه گردشگری، پرستو فخاریان: انجمن صنفی اقامتگاه‌های بوم‌گردی سراسر کشور به‌زودی راه‌اندازی می‌شود. پس از گذشت ۸سال از آغاز فعالیت کارآفرینانه اقامتگاه‌های بوم‌گردی، یکی از صاحبان این اقامتگاه‌ها با اعلام این خبر به «دنیای‌اقتصاد» گفت: «اساسنامه جامعه اقامتگاه‌های بوم‌گردی استان اصفهان نیز آماده شده و در انتظار تایید معاون گردشگری این استان است.»
اکبر رضوانیان با اشاره به اینکه مجمع سراسری صاحبان اقامتگاه‌های بوم‌گردی آخرهفته جاری در رامسر برگزار خواهد شد، در خصوص برخی واکنش‌های منفی به توسعه اقامتگاه‌های بوم‌گردی تصریح کرد: «بدیهی است که هر حرکت نویی، مخالفان خود را دارد؛ نیما یوشیج هم وقتی آغاز به سرودن شعر نو کرد، مخالفت‌های بسیاری را متوجه خود دید اما ما اکنون او را پدر شعر نو می‌دانیم و قدردان او هستیم.»
چالش شهری بوم‌گردی
به گزارش «دنیای اقتصاد»، از آنجا که بیشترین تعداد اقامتگاه‌های بوم‌گردی در استان اصفهان جای گرفته‌اند، حساسیت‌ها در این زمینه در این استان بیشتر است. به همین خاطر رئیس اتحادیه هتل‌های استان اصفهان طی روزهای اخیر در گفت‌وگویی با خبرگزاری مهر فعالیت اقامتگاه‌های بوم‌گردی و خانه‌مسافرها را یکی از مهم‌ترین مشکلات هتلداران دانسته بود. مهدی‌نریمانی همچنین وجود اقامتگاه‌های بوم‌گردی در شهرها را رقیبی برای هتلداران عنوان و تصریح کرده بود: «ما مخالف این نیستیم که یک خانه سنتی را به اقامتگاه سنتی تبدیل کنند، اما وقتی گردشگر به روستا مراجعه می‌کند نمی‌توانیم به آن خانه سنتی، خانه بومی بگوییم. در یک محله به این خانه‌ها هتل سنتی می‌گوییم و در محله دیگر به همان خانه بوم‌گردی می‌گوییم. بوم‌گردی برای مناطق طبیعی تعریف دارد نه شهرها.
این خودش یک مشکل در حوزه اقامتگاه‌ها است.» وی در حالی این اظهارات را مطرح می‌کند که به گفته فعالان اقامتگاه‌های بوم‌گردی طبق آیین‌نامه این اقامتگاه‌ها، باید در کمیته طبیعت‌گردی که ذیل معاونت‌های گردشگری هر استان شکل می‌گیرد، یک کارشناس طبیعت‌گردی و یک کارشناس از بخش خصوصی حضور داشته باشد تا در صورت دریافت درخواست‌هایی برای تشکیل اقامتگاه، تطبیق شرایط آن اقامتگاه را با بوم‌گردی بررسی کنند و در صورت مطابقت با شرایط، مجوز را چه در محیط شهری و چه در محیط روستایی به فرد درخواست‌کننده ارائه دهند.
گرچه به گفته رضوانیان در جلسه هفته گذشته فعالان بوم‌گردی با معاونت گردشگری استان اصفهان، رئیس اتحادیه هتل‌های اصفهان این آیین‌نامه را نیز غیرکارشناسی عنوان کرده بود.
رضوانیان که خود در بافت تاریخی شهر کاشان مدیر یک اقامتگاه بوم‌گردی است، با طرح این سوال که چرا سازمان گردشگری و اتحادیه‌های هتل‌ها این نگرانی را در خصوص هتل‌هایی که در بافت روستایی شکل می‌گیرند ندارند، تصریح کرد: «نمی‌توانیم شکل‌گیری اقامتگاه‌های بوم‌گردی را در شهرها منع کنیم و در خصوص شکل‌گیری هتل‌ها در روستاهایی مثل ابیانه، مصر (کویر مرکزی ایران)، ماسوله و... ابراز خطر نکنیم.» به اعتقاد وی، این تضادها که بعضا خارج از منطق به نظر می‌آیند، باید با منطق برطرف شوند.
این فعال بخش خصوصی با تاکید بر اینکه امر بوم‌گردی، امری هویتی است که شهر و روستا نمی‌شناسد، گفت: «۱۲سال پیش زمانی که مازیار آل‌داوود بوم‌گردی را در روستای گرمه اصفهان آغاز کرد، این روستا تنها ۵خانوار ساکن داشت و اکنون این روستا نزدیک به هزار نفر جمعیت دارد. چنانچه این روستا به‌زودی براساس قوانین کشور با افزایش جمعیت تبدیل به شهر شود، آیا باید فعالیت بوم‌گردی در این منطقه متوقف شود؟»
رضوانیان با رد کردن این موضوع خاطرنشان کرد: «بنابراین متوجه می‌شویم که نمی‌توان به راحتی در این خصوص حکم داد؛ چنانچه اکنون برزک در اطراف کاشان نیز در تقسیمات کشوری به عنوان شهر شناخته می‌شود اما بافت آن به بافت روستایی نزدیک‌تر از شهر است. آیا در آنجا هم نباید اقامتگاه بوم‌گردی تشکیل داد؟!»
انتخاب با گردشگر است
این کارآفرین گردشگری با تاکید بر اینکه هر کدام از اشکال اقامتگاه‌ها نظیر هتل‌های ۴ و ۵ ستاره، مسافرخانه‌ها، اقامتگاه‌های بوم‌گردی و... مشتری خود را دارند، خاطرنشان کرد: «گردشگرانی که به کشور ما می‌آیند، گردشگران فرهنگی هستند و به دنبال عناصر فرهنگی.۹۰درصد گردشگرانی که به اقامتگاه‌های بوم‌گردی می‌آیند گردشگران کوله‌پشتی هستند که اغلب ارزان سفر می‌کنند. کمتر پیش می‌آید که این قسم از گردشگران خواستار اقامت در هتل‌های چند ستاره باشند.
این دسته از گردشگران اغلب می‌خواهند با زیست بوم هر منطقه آشنا شوند و به همین خاطر اقامتگاه‌های بوم‌گردی را برمی‌گزینند.» رضوانیان افزود: «در مقابل، گردشگران لوکسی هم داریم که حاضر نیستند به اقامتگاهی کمتر از ۵ستاره بروند.» به گفته رضوانیان، هرکدام از انواع مراکز اقامتی دارای استانداردهای خاص خود هستند و گردشگر مطابق با این استانداردها از بین آنها انتخاب می‌کند.
وی با تاکید بر اینکه ما تقابلی با هتل‌ها نداریم، کارکرد هتل‌های سنتی و اقامتگاه‌های بوم‌گردی را متفاوت از هم برشمرد و تصریح کرد: «هتل‌های سنتی از استانداردهای خود پیروی می‌کنند؛ یعنی ممکن است این اقامتگاه‌ها در خانه‌های قدیمی و سنتی ساخته شده باشند اما چون نام هتل را یدک می‌کشند باید تمام استانداردها را نیز رعایت کنند.» رضوانیان با ذکر مثالی توضیح داد: «برای مثال این هتل‌ها الزامی در ارائه غذاهای بومی ندارند اما اقامتگاه‌های بوم‌گردی ملزم هستند که تنها غذاهای بومی ارائه کنند چون دیگر انواع غذاها را گردشگر می‌تواند در رستوران‌ها و اقامتگاه‌های صرف کند.»
این کارآفرین با تشبیه مراکز اقامتی به انواع هنرها، گفت: «ما هیچ وقت نمی‌توانیم در جامعه هنری بگوییم چون تئاتر شهر وجود دارد، پس تئاترهای لاله‌زار باید حذف شوند یا چون فلان ژانر فیلم در حال ساخته شدن است پس آن یکی ژانر نباید ساخته شود. در واقع همه انواع تئاتر و فیلم وجود دارد و این دست مخاطب را برای انتخاب باز می‌گذارد.» به نظر می‌رسد پس از مقاومت‌های بسیار اقامتگاه‌های بوم‌گردی در برابر پیوستن به اتحادیه‌های هتل‌ها و پافشاری فعالان این حوزه بر تفاوت‌هایی که با هتل‌ها دارند، همچنان چالش‌هایی پیش‌روی آنها است؛ اما چالش‌های موجود نویدبخش این است که این گونه از اقامتگاه‌ها در حال به رسمیت شناخته شدن از سوی مخالفان هستند. اشکال مختلف مراکز اقامتی بی‌شک مشتریان خود را دارند و بی‌شک این موضوع به رقابتی شدن بازار گردشگری کمک خواهد کرد؛ رقابتی سالم و پویا.
ارسال نظر