گروه گردشگری- در هفته‌ای که گذشت هیات عمومی دیوان عدالت اداری، مصوبه هیات وزیران در سال 86 را مبنی بر اینکه «اموال فرهنگی، تاریخی منقول زیرخاکی جزو اموال عمومی و مالکیت آنها متعلق به دولت است» ابطال کرد. نظر فقهای شورای نگهبان، به این شرح «اطلاق مصوبه مذکور نسبت به مواردی که اموال فرهنگی، تاریخی منقول ملک شخصی اشخاص یا جزو موقوفات است، خلاف موازین شرع شناخته شد» ابلاغ شده است.
در همین راستا رییس پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری گفت: مصوبه‌ای که حق مالکیت دولت بر اموال منقول تاریخی و فرهنگی را ابطال می‌کند باید تشریح شود تا مورد سوءاستفاده قرار نگیرد.
به گزارش «ایسنا» جلیل گلشن بافقی اظهار کرد: سال ۵۸ مصوبه‌ای توسط شورای انقلاب صادر شد که براساس آن، دولت مسوول همه‌ حفاری‌های باستان‌شناسی است و هیچ‌کسی حق ندارد در زمینی حفاری انجام دهد. رییس پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری ادامه داد: براساس این مصوبه، تمام حفاری‌های باستان‌شناسی کشور در انحصار دولت است و اگر براثر حفاری تصادفی، اموالی کشف شود فرد باید آن را تحویل دهد.
او با اشاره به اینکه حفاری به قصد به‌دست آوردن اشیای زیرخاکی جرم است، گفت: در رابطه با این موضوع قانون بر مصوبه‌ها ارجح است. گلشن بافقی اظهار کرد: با توجه به وجود قانون صریح در این رابطه، نیازی به مصوبه‌ دولت در سال ۸۶ مبنی بر مالکیت دولت بر اموال تاریخی و فرهنگی زیرخاکی نبود، چراکه حق مالکیت عمومی در قانون به‌طور کامل مطرح شده بود.
رییس پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی با اشاره به اینکه ابطال مصوبه‌ دولت توسط دیوان عدالت اداری ممکن است سوءبرداشت افراد را به‌دنبال داشته باشد، افزود: برای جلوگیری از سوءاستفاده‌های احتمالی باید قانون موجود و مصوبه‌ای که ابطال شده تشریح شود. در همین راستا عضو هیات علمی گروه باستان شناسی دانشگاه تهران، میراث فرهنگی را بن مایه حیات پایدار سرزمین و حفظ و مراقبت از شواهد فرهنگی را حیاتی دانست و گفت: اتخاذ چنین تصمیم‌هایی در کشور ما بستر غارت و نابودی شواهد تاریخی و فرهنگی و نابسامانی‌های گسترده و معضلات اجتماعی و اخلاقی فراوانی را فراهم می‌کند.
به گزارش مرکز روابط عمومی و اطلاع‌رسانی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، هایده لاله گفت: آنچه در عصر حاضر «زیر خاکی» نامیده می‌شود، مانند منابع طبیعی که می‌دانیم باید برای بقای خودمان حفظش کنیم، منابع فرهنگی، ملی، مذهبی و تاریخی ما هستند که نیاکان ما برای ما و نسل‌های آینده در زیر و روی زمین به ارث گذاشته‌اند.
عضو هیات علمی گروه باستان شناسی دانشگاه تهران ادامه داد: براساس آنچه در دین مبین اسلام آمده حفظ این داشته‌ها برای شناخت، تجربه، عبرت و انتقال به آیندگان سفارش شده است.
وی تصریح کرد: حفظ منابع ملی و ارزش‌های فرهنگی وامدار حفظ شواهد تاریخی و فرهنگی و مراقبت از آنها و انتقال به معاصرین وآیندگان و تلاش همه جانبه در این راه برای حیات پایدار سرزمین و مردم آن است. امروز شاهدیم که در بسیاری از مناطق مختلف جهان، تلاش در حفظ خاطره جمعی سبب قدرتمند سازی کشورها و بالفعل کردن توان بالقوه موجود در آنها و نمونه بارز همگرایی در جامعه براساس منافع ملی و فرهنگی است.
لاله افزود: درحالی‌که بسیاری از کشورها و به‌خصوص کشورهای همسایه بر داشته‌ها و میراث فرهنگی خود می‌بالند و کوشش می‌کنند تا با کشف و شناسایی هر چه بیشتر شواهد فرهنگی و مراقبت و انتقال ارزش‌های بنیادین آنها به جامعه خود و دیگر جوامع از آنها در قدرت یافتن و برخورداری از جایگاهی تاثیرگذار در جهان استفاده کنند، اتخاذ چنین تصمیم‌هایی زمینه نابسامانی‌های گسترده و معضلات اجتماعی فراوانی را به وجود می‌آورد و زمینه نابودی شواهد تاریخی و فرهنگی را فراهم می‌کند.