خالو میرزا، میزبان کویری
گروه گردشگری- عاطفه نبوی: خانه خالو میرزای عقدای یزد، خانه‌ای با یک هشتی، دو راهرو، یک حیاط مرکزی، 4 ایوان و با معماری اصیل ایرانی است. این خانه به خالو میرزا که یکی از بزرگان و ثروتمندان عقدا بوده، نسبت داده می‌شود و قدمت آن به دوره ایلخانی بازمی‌گردد.

خانه در بیرون حصارهای شهر ساخته شده و برای امنیت بیشتر و محافظت از آن در برابر دزدان و راهزنان و همچنین برای تهویه مطبوع‌تر، با سقف بلند ۱۰ متری ساخته شده و در واقع خانه دژی است، با ۱۰ اتاق که اتاق‌های جنوبی مخصوص تابستان و شمالی‌ها اقامتگاه زمستانی بوده است.
علیرضا امامی، بانی و احیاگر این خانه، جوانی عقدایی است که پرستاری خوانده و این فکر از دوران دانشجویی در ذهنش شکل گرفته است. او در گفت‌وگو با
«دنیای اقتصاد» می‌گوید: وقتی که دانشجو بودم برای عید و تابستان از دوستانم دعوت می‌کردم که برای تعطیلات به شهر ما بیایند و آنها از دیدن اینجا و همه زیبایی‌ها و قدمت آن متعجب می‌شدند و من نیز انگار همان‌وقت بود که این پتانسیل را کشف کردم و به فکر معرفی واحیای آن افتادم.»
او در مورد روند طی شده از زمان شکل‌گیری این فکر تا زمان به اجرا درآمدن آن به «دنیای اقتصاد» می‌گوید:
«من از سال ۸۶ شروع به معرفی جاذبه‌های شهرمان به دیگران کردم، آن‌زمان چون هیچ سرمایه‌ای نداشتم فکر یکی دوسال فقط در ذهنم باقی ماند و اجرایی نشد، در سال ۸۹ که فارغ‌التحصیل شدم، این خانه را از بخشداری عقدا خریدم و چون خودم سرمایه‌ای نداشتم با سرمایه‌گذاری از اصفهان شریک شدم.
بخشداری پیش از آن مرمت‌های اولیه را روی بنا انجام داده بود اما چون به نظرش پرهزینه آمد از ادامه کار منصرف شده و آن‌ را در معرض فروش گذاشتند، من هم خریدم و شروع به کار کردم. واقعا شب و روز در آن کار می‌کردم. به جز کار شبانه روزی خودم، تا به حال ۱۱۵ میلیون، روی مرمت و تجهیز خانه هزینه کردم که سازمان میراث فرهنگی ۲۵ میلیون وام بلاعوض در دو مرحله به من داد؛ ۱۵میلیون در سال ۹۰ و ۱۰ میلیون سال ۹۱. همچنین در این مدت خانه را به ثبت ملی رساندم.»
او در بازسازی خانه‌اش به دلیل محدودیت بودجه و همینطور حضور دانشجویان علاقه‌مند به این حوزه، حتی از توریست‌ها برای بازسازی و بازآرایی خانه کمک گرفت. امامی خاطرات جالبی از این سال‌ها دارد. او می‌گوید: «در همان سال‌های اول که در حال انجام کارهای بنایی خانه بودیم، کارگرها چون باید از شهر می‌آمدند خیلی نامنظم کار می‌کردند، در همان وقت یک زوج آلمانی آمدند و در یکی از اتاق‌های تکمیل شده ساکن شدند.
آنها گفتند که می‌خواهند همه جای یزد را بگردند و نمی‌خواهند زیاد هزینه کنند. من هم به آنها پیشنهاد کردم که به ازای غذا و جای خواب رایگان، روزی چند ساعت در کارها به ما کمک کنند، آنها هم با کمال میل پذیرفتند و حدود ۲ هفته با هم کار کردیم، آجر می‌دادند و ملاط درست می‌کردند و جالب اینکه در مدتی که بودند
بقیه کارگرها هم دل به کار دادند و حتی از آنها انگلیسی یاد می‌گرفتند.»
تا به حال ۸۰ درصد از کل طرح اجرا شده و هشتی و یکی از اتاق‌ها باقی مانده است که به زودی تکمیل می‌شود. او در مجموع ۱۰ اتاق، ۵ تخت گذاشته. از بقیه اتاق‌ها هم به فرم سنتی آن از لحاف و کرسی استفاده می‌شود. اتاق‌ها مفروش به فرش‌های قدیمی و خوش نقش و طاقچه‌های هر اتاق مملو از ظرف و ظروف قدیمی است. همچنین او در این مدت میزبان ۲۵۰۰ گردشگر بوده که ۱۰۰ نفر از آنها گردشگران خارجی بودند.
شکل ساختمان به صورتی است که گردشگران در صورت تمایل برای برنامه‌های جمعی می‌توانند در ایوان خانه گرد هم آیند. گشت شبانه در کویر برای رصد ستاره‌ها، گشت شهری با راهنما، گشت و گذار به سایت‌های پارس بانو، چک چک اردکان، میبد، خرانق، قلعه خرگوش و تالاب گاوخونی، کویرنوردی، شترسواری و اسب سواری و... همه و همه از برنامه‌هایی است که اغلب خود راهنمای تور آن و گرداننده برنامه‌ها است.
علیرضا امامی با پرداختن به دغدغه‌های خود برای معرفی آثار تاریخی و زیبایی‌های شهرش توانسته چنین پروژه‌ای را به مرحله بهره‌برداری برساند، حمایت از او در ادامه این راه و جذب سرمایه برای گسترش و تکمیل آن، همه را از این طرح بسیار خوب منتفع خواهد کرد.