سعید مالکی* نگاهی گذرا به عملکرد 8 سال گذشته سازمان میراث فرهنگی و اداره کل این سازمان در استان زنجان، میزان معتنابهی از یاس و نا امیدی را به مخاطب منتقل می‌کند.
از همان روزهای ابتدایی آغاز به کار دولت نهم و با حضور آقای مشایی در سازمان میراث فرهنگی، هنگامی که ایشان به کار بازسازی گنبد سلطانیه سرعت دادند، نابلدانه با کاشی‌های غیراستاندارد کار گنبد را تمام کردند و داربست‌های بیرونی را مانند یک پیروزی بزرگ برچیدند، کارشناسان فن و خبره‌های کار هشدار دادند؛ هشداری که با اولین ترک‌هایی که بر کاشی‌های بی‌ضمانت نشست، حقانیت خود را ثابت کرد. اما گویا آنچه که برای آن مقام مسوول اهمیت داشت، فقط افتتاح سریع گنبد بود. روزهای پس از آن نیز نامتخصصان و غیرفرهنگی‌ها در اداره کل استان، کم‌توجه به همه میراث‌های باقی مانده از فرهنگ زنجان، مشغول اموری بودند که بیشتر به نوعی داد و ستد شبیه بود. شاهد مثالش همان بس که 8 سال گذشت و ورودی‌های زنجان برای گردشگران، مسافران و میهمانان این دیار همانی هست که بود؛ نه تنها امکانی نو بر آنها افزوده نشد که همان امکانات محدود نیز در حال استهلاک و از بین رفتن است.
شاید بی‌اعتمادی نمایندگان مجلس به یکی از قوی‌ترین انتخاب‌های رییس جمهوری، لطفی بود که ناخواسته به فرهنگ این مرز و بوم شد. بی‌شک دکتر نجفی در آموزش و پرورش می‌توانست منشا خدمات بسیار بزرگی باشد؛ اما میراث فرهنگی این مرز و بوم و بخش گردشگری که مغفول مانده است، حالا می‌تواند خوشحال باشد، چرا که فردی در راس این سازمان قرار گرفته که فرهنگ را به خوبی می‌شناسد و از همه مهم‌تر نخبه پرور است و به تخصص و متخصصان همیشه احترام گذاشته است. نجفی معتقد به سپردن کار به کاردان است؛ هنر و هنرمند را همواره ارج نهاده و در هر مقطع و پست و زمانی نشان داده که به شدت از ایده‌های نو حمایت کرده است.
*فعال میراث فرهنگی و گردشگری زنجان