تاثیر تدوین استراتژی و برنامه‌های برندینگ در رشد بازار رستوران‌ها، عصر سه‌شنبه در یک پنل تخصصی مورد بررسی قرار گرفت. به گزارش «دنیای اقتصاد» محمود مطلبی، دبیر این همایش با بیان این مطلب که کسب‌وکار در حوزه رستوران‌ها و غذاخوری‌ها تا حدود زیادی سنتی باقی مانده، گفت: «برخی حتی صنعت رستوران را جزو حوزه گردشگری نمی‌دانند؛ در حالی‌که اگر توریست خارجی و حتی گردشگر داخلی در هتل یا شهری اقامت داشته باشد، حداقل روزی ۳ وعده به رستوران‌ها مراجعه می‌کند. بنابراین لازم است بتوانیم به او آگاهی بدهیم که در ایران با چه استاندارد غذایی روبه‌رو می‌شود.»

دکتر قاضی، فارغ التحصیل دکترای کسب‌وکار از دانشگاه بوردو فرانسه نیز ضمن اشاره به نتایج پژوهش انجام شده در این حوزه، نقطه ضعف اساسی صنعت غذا و رستوران را نه در نوع پخت مواد غذایی و طعم آن، بلکه در نحوه ارائه خدمات و مدیریت مجموعه‌ها، خصوصا شرکت‌های زنجیره‌ای عنوان کرد. وی به لزوم تغییر نگرش در این حوزه و نگاه وسیع‌تر به مقوله کیفیت تاکید کرد و گفت: «جایگزینی مفاهیم کیفیت با نگرش فراگیر نقطه شروع تغییرات و آماده‌سازی برای رقابت در عرصه جهانی و بقا است.» قاضی ضمن تشریح مکانیزم‌های مدیریت و سازماندهی شرکت‌ها در تراز جهانی در این صنعت خاطرنشان کرد: «دیگر زمان آن رسیده که رستوران‌ها هم دارای برنامه‌های مدون برای رشد و توسعه باشند تا از طرفی دچار هزینه‌های سنگین و سرمایه‌گذاری در بخش‌های کم‌بازده نشوند و از طرفی هم مشتری مجبور نباشد هزینه بیشتری در جبران خسارت‌های ناشی از بی‌برنامگی آنها را بپردازد.»

یک کارشناس ارشد برندینگ نیز با تاکید بر لزوم فعالیت‌های برندینگ در حوزه خدمات و خصوصا رستوران‌ها، این فعالیت‌ها را در جهت منافع اقتصادی جامعه برشمرد و گفت: «برای برند شدن باید رستوران‌ها به کیفیت مطلوب جامعه در تمام شعب پایبند باشند و این تکلیف مشتری را هنگام ورود به یک رستوران روشن می‌کند که با چه کیفیت، خدمات، قیمت و حتی مزه و سبک پختی مواجه خواهد شد و از طرفی مالک برند نیز به عقد قراردادهای طولانی‌تر و با منافع کمتر با تامین‌کنندگان ترغیب می‌شود و هزینه‌های خرید را کاهش می‌دهد و نهایتا بهای محصول خود را رقابتی می‌کند.» مهندس حامی خانی با برشمردن راهکارهای برندسازی در خدمات، یادآور شد: «متاسفانه عموما رستوران‌داران فعالیت‌های برندینگ را صرفا از جنس تبلیغات محیطی ارزیابی می‌کنند و به اشتباه هزینه‌های زیادی را فقط برای چاپ بروشور و آگهی‌های چاپی هزینه می‌کنند؛ در حالی که فعالیت‌های برندینگ در وهله اول از جنس فعالیت‌های مدیریتی و برنامه‌ریزی است.»