آن روز منزل آقای قانع مهمان بودیم ...
شیرزاد عبداللهی * وقتی آقای میثم هاشم‌خانی تماس گرفت و گفت که پرونده‌ای برای کودکان ایرانی محروم از تحصیل در دست تهیه دارند و از من خواست که یادداشتی در این زمینه بنویسم، اولین واکنش من ابراز تعجب بود. «دنیای اقتصاد» را یک روزنامه تخصصی در حوزه اقتصاد می‌شناختم و لذا اول فکر کردم کاری است در حد رفع تکلیف و نه چندان جدی. اما انتشار آن ویژه‌نامه و ویژه‌نامه‌های بعدی نشان داد که کار بسیار جدی و سنگینی شروع شده است و دوستان برای تهیه و انتشار پرونده‌هایی با مضامینی از این دست زحمت می‌کشند. حالا فکر می‌کنم چه خوب است خوانندگان یک روزنامه اقتصادی این فرصت را پیدا کنند که در کنار یادداشت‌ها و اخبار اقتصادی، کمی هم تغییر ذائقه بدهند.
شیرزاد عبداللهی * وقتی آقای میثم هاشم‌خانی تماس گرفت و گفت که پرونده‌ای برای کودکان ایرانی محروم از تحصیل در دست تهیه دارند و از من خواست که یادداشتی در این زمینه بنویسم، اولین واکنش من ابراز تعجب بود. «دنیای اقتصاد» را یک روزنامه تخصصی در حوزه اقتصاد می‌شناختم و لذا اول فکر کردم کاری است در حد رفع تکلیف و نه چندان جدی. اما انتشار آن ویژه‌نامه و ویژه‌نامه‌های بعدی نشان داد که کار بسیار جدی و سنگینی شروع شده است و دوستان برای تهیه و انتشار پرونده‌هایی با مضامینی از این دست زحمت می‌کشند. حالا فکر می‌کنم چه خوب است خوانندگان یک روزنامه اقتصادی این فرصت را پیدا کنند که در کنار یادداشت‌ها و اخبار اقتصادی، کمی هم تغییر ذائقه بدهند. این هم نماد نوعی توسعه متوازن است که کارشناسان اقتصادی روی آن تاکید می‌کنند.
اما شاید خوب باشد خاطره‌ای هم در مورد یکی از پرونده‌های ویژه اخیر دنیای اقتصاد تعریف کنم: موضوع یکی از شماره‌های اخیر، تغذیه دانش‌آموزان در مدارس بود. از من هم خواستند مطلبی برای این پرونده بنویسم. منابع زیادی درباره سابقه تغذیه در مدارس پیدا نکردم تا اینکه یک مهمانی خانوادگی این فرصت را برایم فراهم کرد. یک روز تعطیل، منزل یکی از آشنایان به نام آقای قانع مهمان بودیم. طبق معمول از هر دری سخنی گفته می‌شد. به فکرم رسید که موضوع را با جمع در میان بگذارم. خیلی طبیعی موضوع تغذیه در مدارس را مطرح کردم. بزرگ‌ترها بیشتر از همه استقبال کردند. از ۷۰ساله‌ها تا ۴۰ ساله‌ها خاطراتشان را با مایه‌ای از طنز گفتند. قدیمی‌ترین خاطره مربوط به سال‌های دهه ۳۰ بود. دو سه نفر از مهمان‌ها خاطرات دوره «سپاه دانش» خود را مرور کردند. کم کم رسیدیم به بچه های امروز که می‌گفتند شیر مدرسه بوی بد می‌دهد. دست آخر که گفتم از نظرات آنها در تهیه یک یادداشت برای روزنامه دنیای اقتصاد استفاده می‌کنم، شوخی‌ها و متلک‌ها شروع شد . . . [۱]
دست آخر هم این را بگویم که دوست عزیزمان آقای هاشم‌خانی، علاوه بر ادب و متانت و قلم خوب و اطلاعات کافی، روزنامه‌نگار سخت‌کوش و مسوولی است. هر بار، نسخه pdf و word هر پرونده ویژه را، چه مطلب داشته باشی و چه نداشته باشی، به صورت آنلاین ارسال می‌کند. نکته مهم‌تر این است که اغلب یادداشت‌ها و گزارش‌های پرونده‌های ویژه دنیای اقتصاد، توسط کارشناسانی نوشته می‌شوند که در موضوع پرونده صاحب‌نظر هستند و همین به آدم اطمینان می‌دهد که از صرف وقت برای خواندن این ویژه‌نامه‌ها پشیمان نمی‌شود.
* کارشناس حوزه آموزش و پرورش
توضیحات:
[۱]: یادداشت مورد اشاره، با عنوان «داستان تغذیه رایگان در مدارس ایران»، در تاریخ چهارشنبه ۲۵ بهمن‌ماه، در صفحه ۲۸ دنیای اقتصاد منتشر شده است:
ارسال نظر