فردوسی‌پور فقط برای مردم بد است؟

گروه ورزش، بهروز رسایلی: یکی از عجیب‌ترین اخباری که بعد از دربی۷۹ پایتخت در سطح رسانه‌ها منتشر شد، به تماس تلفنی امیر قلعه‌نویی و عادل فردوسی‌پور اختصاص داشت؛ آنچه انتظار می‌رفت به سرعت از جانب یکی از طرفین تکذیب شود، اما این اتفاق هرگز رخ نداد. شواهد و قرائن نشان می‌دهد سرمربی استقلال بعد از قبول شکست برابر پرسپولیس، دقایقی را به صورت تلفنی با مجری برنامه نود هم‌صحبت شده است. این، البته به خودی خود نباید چیز چندان غریبی باشد؛ چه اینکه پیش‌تر خود عادل به صراحت گفته بود در صورت نیاز حتی با سرمربیان تیم ملی در دوره‌های گوناگون نیز جلساتی داشته است. با این وجود آنچه باعث اهمیت یافتن این تماس تلفنی می‌شود، مجموعه حملات حیرت‌انگیزی است که قلعه‌نویی طی چند سال اخیر متوجه فردوسی‌پور و برنامه‌اش کرده بود. حقیقت آن است که مروری گذرا بر آرشیو خبرگزاری‌های معتبر کشور نشان می‌دهد امیرخان قلعه‌نویی، عادل را از هیچ یورشی معاف نکرده؛ گاه او را خائن و مانع پیشرفت فوتبال ایران خوانده و گاه وی را حامی ویژه اجنبی‌ها در کشورمان خطاب کرده است. حالا چه اتفاقی رخ داده که جناب مجری، به پناهگاهی ایمن برای آقای مربی تبدیل می‌شود؟

در همه این ماه‌ها امیر قلعه‌نویی آنقدر عادل را کوبیده است که شاید حتی یک درصد آن را هم نشود در یک مطلب گنجاند. سرمربی استقلال در این مسیر تا آنجا پیش رفت که روزی در کنفرانس مطبوعاتی قبل از بازی با راه‌آهن گفت: «ما نخواهیم فردوسی‌پور در ۹۰ ما را نشان بدهد، باید چه‌کار کنیم؟ او هم به جامعه و هم به فوتبال خیانت می‌کند. زمان این مساله را نشان می‌دهد. به خدا قسم اگر فوتبال ما ۹۰ نداشته باشد مثل کشتی از آسیا هم فراتر می‌رود.» اصلا چرا راه دور برویم؟ در کنفرانس خبری قبل از همین دربی اخیر، مگر این امیر قلعه‌نویی نبود که از رئیس جدید صداوسیما برای برخورد با فردوسی‌پور استمداد می‌کرد؟ واقعا چه اتفاقی رخ می‌دهد که در فاصله تنها سه روز، برنامه‌ای که عامل بداخلاقی‌ها در فوتبال ایران شناخته می‌شد، محرم اسرار از کار درمی‌آید؟ در تحلیل این رویکرد سرشار از تناقض چه باید گفت؟ چه باید نوشت؟

این هفته‌ها بسیاری از کارشناسان و منتقدان در مواجهه با نتایج ضعیف استقلال مدعی شدند دوران امیر قلعه‌نویی به پایان رسیده و او در سراشیبی سقوط قرار گرفته است. شاید از نظر فنی، این قبیل قضاوت‌های قاطعانه و شتابزده محلی از اعراب نداشته باشند، اما دست‌کم از حیث رفتاری باید اعتراف کرد زنگ خطر برای پرافتخارترین مربی لیگ برتر به صدا درآمده است. این امیر، هرگز آن امیر یک دهه قبل نیست. این همه نوسان در جبهه‌گیری و این همه تضاد در قول و فعل، چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟ امروز باید زل زد در چشمان سرمربی استقلال و از او پرسید بزرگوار؛ برنامه نود بد است، اما فقط برای مردم؟!