گزارش یک رقابت ورزشی، چه خوب و چه بد، می‌تواند تا سالیان سال در پستوهای ذهن شنونده جا خوش کند و از این روست که یک گزارشگر بویژه گزارشگری که در سیما کار می‌کند باید به درستی به اهمیت کاری که دارد آگاه باشد. به گزارش خبرگزاری مهر، گزارشگری ورزشی ما طی سالیان گذشته دستخوش تغییر و تحولات بسیاری بوده و پربیراه نیست چنانچه بگوییم پیشرفت‌های شایان توجهی داشته است. یکی از گزارشگرانی که در جهش گزارشگری ما در میانه‌های دهه ۷۰ نقش پررنگی داشت، کسی نبود جز جواد خیابانی. او با حضور خود در این عرصه، توامان مباحث جدیدی را وارد عرصه گزارشگری سیما کرد و آن، روانه کردن سیل اطلاعات به سوی بینندگان و شنوندگان بود.

مخاطبان برنامه‌های ورزشی که اکثرا قشر جوان هم بودند، سرشار از لذت می‌شدند وقتی از پیشینه بازیکن مورد علاقه شان اطلاعات کسب می‌کردند. پس از خیابانی رفته رفته گزارشگرانی از این نسل از راه رسیدند که در این خصوص می‌توان به عادل فردوسی پور و مزدک میرزایی اشاره کرد. خیابانی اما امروز پس از گذشت یک دهه، هرگز آن گزارشگر سابق نیست و گویا سلیقه مخاطب برای این گزارشگر کمترین جایگاه را دارد. او بارها و بارها به هنگام گزارش رقابت‌های ورزشی دچار اشتباهات فاحش شده است. اشتباه از هر کس می‌تواند سر بزند اما جای آن و چگونگی آن می‌تواند اثر فوق العاده متفاوتی بر شنونده بگذارد.