فوتبال اروپا مدیری تازه را به خود می‌بیند که شخصی غیر از میشل پلاتینی، ستاره فرانسه در اواخر دهه هفتاد و اوائل هشتاد نیست. میشل پلاتینی که از مدت‌ها قبل عزم و آرزوی خود را برای ریاست بر فوتبال اروپا اعلام کرده بود، توانست در آخرین روز کنگره اتحادیه فوتبال اروپا (یوفا) گوی سبقت را از لنارت یوهانسن ۷۰ ساله و سوئدی، برباید. این موفقیت در حالی به دست آمد که وی تحت تاثیر کمک‌ها و حمایت‌های بی‌شمار سپ بلاتر، رییس فدراسیون بین‌المللی (فیفا) قادر شد از چنین موهبتی برخوردار شود. میزان و شدت این حمایت‌ها آنقدر چشمگیر و گسترده بود که بعد از انتخاب پلاتینی به عنوان رییس یوفا، افراد حاضر در این اجلاس در مواجهه با یکدیگر به طعنه، کنایه و تا حدی نیز تمسخر، می‌گفتند: «پلاتینی نه، بلاتینی رییس شد!» پس از انتخاب پلاتینی به عنوان رییس جدید یوفا مسلم بود که هیچکس خوشحال‌تر از سپ بلاتر نبوده است. او می‌دید «فرزند خوانده‌اش» بالاخره توانسته با حضور در راس این سازمان، به مهمترین خواسته‌اش جامعه پوشاند چراکه می‌گفت: «من و میشل دیدگاه‌های یکسانی داریم. فکر می‌کنم با انتخاب او، نسیم تازه‌ای به فوتبال بوزد». بلاتر در حالی اینچنین از خوشحالی در پوست خود نمی‌گنجید که در مراسم افتتاحیه اجلاس دوسلدروف، خود را «آدمی‌بی‌طرف» می‌خواند، اما بسیاری معتقدند وی به عنوان رییس عالی‌ترین مرجع فوتبال جهان، در عمل بی‌طرفی‌اش را رعایت نکرد. این عده به یکی از جملات پلاتینی در پایان مراسم انتخابات اشاره دارند که عنوان کرد: «سپ بلاتر دوست صمیمی‌ام است. او به من برای رسیدن به این مقام خیلی کمک کرد.»

آن دسته که به پلاتینی رای نداده و خواهان ادامه حضور لنارت یوهانسن در یوفا بودند، کشورهایی مانند انگلیس، آلمان، ایتالیا، سوئد و اسپانیا را شامل می‌شوند. آنها معتقدند فوتبال در سایه حضور بلاتر و پلاتینی به سوی پیشرفت و ترقی گام برنخواهد داشت. در میان این گروه، موضع آلمانی‌ها شدیدتر از سایرین بوده است، به طوریکه تئو سوانسیگر، رییس فدراسیون فوتبال آلمان در مصاحبه‌ای گفت: «وقتی آدم به جریان این رای‌گیری نگاه می‌اندازد، می‌بیند که ریاست یوفا براساس نظر صاحبان واقعی فوتبال اروپا گزینش نشده است.» به باور سوانسیگر و دیگر روسای فدراسیون‌های مخالف، پلاتینی رییسی برگزیده از سوی کشورهای کوچک اروپایی است.