افتضاح به سبک رونالدو
وقتی بازیکنی تلاش می‌کند از روی خط طولی کنار زمین یک ضربه ایستگاهی را به گل تبدیل کند؛ یعنی حتما مشکلی جدی وجود دارد. بعضی‌ها تنها به این دلیل رونالدو را دوست دارند که سر و صدای بسیاری اطراف او هست، آنچه که غم‌انگیز و ناراحت‌کننده به نظر می‌رسد. رونالدو بی‌هیچ تردیدی در بازی مقابل اسپانیا خودخواه و بی‌رحم بود، آن هم در همه جنبه‌ها؛ از پاس‌ها، حرکت‌ها در میدان، میزان تلاش، دریبل‌ها، تصمیم‌گیری‌ها و بازی‌های انفرادی و تیمی‌اش گرفته تا استفاده نکردن از مغزش و از همه مهم‌تر، ناتوانی یا سرپیچی از اینکه به دنبال گرفتن توپ باشد.
در تیم پرتغال کدام بازیکن بدتر از رونالدو بود؟ تمام مدافعان پرتغالی‌ها عالی کار کردند و اسپانیا را عقب نگاه داشتند؛ دروازه‌بانشان چند واکنش خوب داشت؛ خط میانی نظم و انضباط داشت، هر چند که مسلما زیاد به جلو نمی‌رفت و هوگو آلمیدا هم پیش از آن که به اشتباه تعویض شود، چند موقعیت خوب ایجاد کرد. تنها کسی که می‌توانست به جای رونالدو نقطه ضعف پرتغال باشد، سیمائو بود. در حقیقت این دو نفر در یک سطح بودند، اما مسوولیت رونالدو بیشتر بود و به همین دلیل او ناکام بزرگ‌تری بود.
رونالدو در سمت راست بازی کرد و مقابل بازیکن نه چندان بزرگی مانند کاپدویلا هیچ تاثیری نتوانست بگذارد. وقتی گاه و بی‌گاه جایش را عوض می‌کرد هم باز هیچ کاری از دستش برنمی‌آمد. آیا رونالدو توانست حتی یک بازیکن را مغلوب کند؟ آیا توانست یک پاس مناسب بدهد؟ تنها می‌توان به تاثیر منفی او بر بازی فکر کرد.
وقتی در ۳۰ دقیقه پایانی به جلو رفت، از او پشتیبانی چندانی نشد؛ اما او هم پنهان شده بود و به دنبال توپ نمی‌رفت. وقتی آلمیدا در خط حمله بود، پرتغال خیلی بهتر بازی می‌کرد. او خود را در جریان بازی قرار می‌داد؛ اما نمایش رونالدو دقیقا مانند نمایش‌های رونی در این جام بود: بدون هیچ تاثیر مثبتی.
هرچند رونالدو گاهی نامنصفانه نقد می‌شود؛ اما مقابل اسپانیا او افتضاح بود. همه هم به او نمره پایینی داده‌اند، حتی Sportmediaset که مرتبا از رونالدو خوب می‌نویسد هم به او نمره ضعیف۴ داد.
ارسال نظر