یحیی اهری- مثل هر سال تعیین سقف قیمت دستمزد بازیکنان از موضوعات روز است، چون اغلب باشگاه‌ها در ایران غیرخصوصی است، لذا برای حفظ ظاهر هر ساله از طرف باشگاه‌ها سقف قیمت اعلام می‌شود، اما این مساله جنبه عملی پیدا نکرده و در حد شعار باقی می‌ماند. جالب اینکه با توجه به دولتی بودن اغلب باشگاه‌ها با توافق مدیران عامل بایستی بتوان به این مساله جنبه عملی بخشید، اما اینکه چه عاملی مانع تحقق این خواسته می‌شود. خدا عالم است!

در اقتصاد شما وقتی می‌توانید قیمت غیرواقعی داشته باشید که شرایط غیررقابتی و انحصاری باشد. مثلا قیمت خودرو در ایران غیرواقعی است، چون کم و بیش شرایط انحصاری بر بازار خودرو حاکم است و قیمت توسط تولیدکنندگان و نه در بازار رقابتی تعیین می‌شود و مصرف‌کننده ناگزیر از پیروی از قیمت‌های غیرواقعی است.

۱. در مورد بازار بازیکنان آنچه در ایران سبب بالارفتن دستمزدها شد، صعود ایران در سال ۹۸ به جام جهانی و متعاقب آن حضور بازیکنان ایرانی در لیگ‌های معتبر خارجی و نیز توجه ویژه بازار کشورهای خلیج فارس به بازیکنان ایرانی بود؛ اما حضور بازیکنان ایران در بازار جهانی نشان داد دستمزدها در ایران پایین بوده، چون در محدوده بازار انحصاری داخل ایران عمل می‌کرد، با رقابتی شدن شرایط دستمزد بازیکنان ایرانی به قیمت واقعی نزدیک شد. پس وقتی باشگاه‌ها غیرواقعی بودن دستمزدها را عنوان می‌کنند، اشاره به شرایط انحصاری گذشته می‌کنند‌.

۲. علاوه بر قیمت بالا چون باشگاه‌های دولتی، صنعتی با مالکیت دولت و نیمه‌‌دولتی و حتی باشگاه‌های مربوط به برخی نهادها در عرصه فوتبال ناگزیر از رقابت در برابر دیدگان علاقه‌مندان فوتبال هستند‌، برخلاف سایر عرصه‌ها که رقابتی در کار نیست و ضرر و زیانی هم باشد از درآمد بیکران نفت جبران می‌شود و کسی هم خبردار نمی‌گردد. در عرصه فوتبال عملکرد باشگاه‌ها پیش چشم علاقه‌مندان بوده و مورد داوری قرار ببندد، لذا مدیران باشگاه‌ها برای تثبیت موقعیت خود هم شده ناگزیرند با توجه به توان مالی و فکر خود بهترین تیم را ببندد، لذا سقف قیمت را مراعات نمی‌کنند و سقف قیمت در حد حرف و شعار باقی می‌ماند تا سال بعد.

نکته پایانی اینکه در فوتبال ایران دستمزد مربیان غیرواقعی است، چون مربیان ایرانی بدون حضور در بازار جهانی مربیان و بی‌آنکه تقاضایی در بازار جهانی داشته باشند، توانسته‌اند با هو و جنجال و رگ‌گردن و مظلوم‌نمایی و صدور شعارهای وطن‌پرستانه علیه مربیان بیگانه شاغل در ایران کم و بیش بازاری انحصاری به وجود آورده و از مزایای آن سود برده و دستمزدهای غیرواقعی را بر فوتبال نحیف ایران تحمیل کنند و جالب اینکه نه از کسی صدایی بلند می‌شود و نه دلالی این وسط وجود دارد که گناه را برگردن آنها نهاد.

آش آنچنان شور است که دستمزد مربیان از بازیکنان بالاتر می‌زند، در حالی که در فوتبال جهان چنین نیست که دلیل آن بسیار واضح و روشن است؛ بازیگری شغلی کوتاه مدت(حداکثر ۱۵ ساله) و جزو مشاغل سخت بوده و با یک آسیب‌دیدگی جدی در همان نیمه راه متوقف می‌شود‌... اما مربیگری نسبت به بازیگری شغلی آسان، بلندمدت و از نظر جسمی بی‌خطر است و این دو قابل قیاس با هم نبوده و نیستند.