تابناک - محمد ترکاشوند یکی از شاخص‌ترین بازیکنان نسل طلایی والیبال ایران محسوب می‌شود که بارها عنوان فنی‌ترین بازیکن یا بهترین اسپوکر و بهترین زننده سرویس آسیا را از آن خود کرده است. در لیگ برتر فشرده و چند قطبی امسال ایران، بار دیگر ترکاشوند یکی از آماده‌‌ترین و تاثیرگذارترین بازیکنان محسوب شده که نقش مهمی در پیروزی‌های تیمش ایفا کرده است. با این حال چند روز پیش یک سانحه‌ رانندگی موجب صدمه‌دیدگی وی و دوری‌اش از این رقابت‌ها شد. او حالا اعلام کرده قصد دارد به زودی از والیبال کناره‌گیری کند.

آنقدر لیگ را خوب شروع کرده بودید که به نظر می‌رسید قصد دارید بار دیگر در جام جهانی همراه تیم ملی باشید.

نه. من ۲ سال پیش با تیم ملی خداحافظی همیشگی داشته‌ام و به همین دلیل نتوانستم امسال، سال گذشته و سال قبل از آن، جواب مثبتی به دعوت مربیان موفق این تیم بدهم.

فکر می‌کنید چه زمانی بتوانید دوباره بازی کنید ؟

در این زمینه، منتظر اعلام نظر پزشکان فوق‌تخصص مغز و اعصاب و ارتوپد هستم. مهم‌ترین نگرانی من از آسیب‌دیدگی احتمالی دیسک بین مهره‌ای ستون فقرات است که در این مورد منتظر مشخص شدن نتیجه ام.آر.آی هستم.

شرایط تیم سایپا را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

این تیم سال‌هاست نایب قهرمانی لیگ را با هدایت فرید صائبی به دست می‌آورد. فکر می‌کنم اکنون صائبی با تمهیدات و تغییرات مورد نظرش، قهرمانی را نشانه گرفته و در این مسیر حرکت می‌کند.

ولی امسال قهرمانی خیلی دشوارتر از سال‌های پیش شده، چون فقط ۲ تیم مدعی نیستند و تیم‌هایی که تا سال گذشته نام و نشان چندانی نداشتند، به بخت‌های مسلم قهرمانی تبدیل شده‌اند.

یکی از دلایل این اتفاق مثبت، تغییر شکل برگزاری مسابقه‌ها و انجام دیدارهای پلی‌آف است. پیش‌بینی می‌کنم قهرمان امسال لیگ، ۵ باخت در کارنامه پایانی خود داشته باشد.

خوشبختانه پیشرفت والیبال ایران علاوه بر لیگ، در رقابت‌های ملی هم خود را نشان داده و اکنون تیم ملی ما نتایجی را به دست می‌آورد که حتی در زمان بازی‌های ملی نسل شما که به نسل طلایی معروف شده بود هم سابقه نداشت. دلیل این اتفاق مثبت را در چه می‌بینید؟

الان خوشبختانه ۲۰ تا ۲۵ بازیکن بسیار خوب در اختیار داریم که دست مربیان ملی را در تمام پست‌ها از جمله پاسور و اسپوکرهای سرعتی و قدرتی باز گذاشته‌اند، در حالی که در زمان ما، بهنام محمودی، پیمان اکبری و سیدامیر حسینی رقیبی نداشتند و ناچار بودیم از همین بازیکنان مرتب در تیم ملی و تیم جوانان استفاده کنیم. جا دارد به حقیقت تلخی اشاره کنم و آن تفاوت ۲ ساله سن شناسنامه‌ای و واقعی من است.

من در شناسنامه‌ام متولد پنجم بهمن‌ماه ۵۷ هستم در حالی که واقعا در سال ۵۵ به دنیا آمده‌ام. به هر‌حال این اتفاق مورد علاقه من هم نبوده و نیست، ولی متاسفانه اگر این کار انجام نمی‌شد، ترکاشوندی در ورزش ایران مطرح نمی‌شد. در حقیقت به ما گفته بودند برای مطرح شدن ناچار به انجام صغر سنی هستیم. من ریشه این گونه مسائل را در ضعف ساختاری ورزش می‌دانم چون اگر مدارس والیبال، فوتبال و کلا مدارس ورزش درکشورمان وجود داشت استعدادها اینقدر دیر شناخته نمی‌شدند.