«اجاره واگذاری فضاهای ورزشی سازمان تربیت بدنی به بخش‌های غیردولتی و مراکز دینی و ورزش» و «تخصیص یک درصد اعتبارات دستگاه‌های اجرایی به ورزش» تنها موادی است که در برنامه پنجم توسعه کشور در ارتباط با ورزش مورد توجه قرار گرفته است. دولت لایحه برنامه پنجم توسعه جمهوری اسلامی ایران (۱۳۹۳- ۱۳۸۹) را تقدیم مجلس کرده است. برنامه پنجم توسعه در ۹ فصل (فرهنگ اسلامی - ایرانی، علم و فناوری، اجتماعی، نظام اداری و مدیریت، اقتصادی، توسعه منطقه‌ای دفاعی، سیاسی، امنیتی، حقوق قضایی و بودجه و نظارت) و در ۹۰ صفحه تنظیم شده است.

برنامه پنجم توسعه بخش دیگری از مسیر رسیدن به چشم انداز ۲۰ ساله کشور است و قرار است بتواند ایران را در افق ۱۴۰۴ سرآمد منطقه کند. این برنامه باید به تمام بخش‌های کشور بپردازد و راهی روشن پیش پای مردم و مسوولان قرار دهد.

ورزش همیشه در حرف مورد توجه مسوولان بوده است و به علت ویژگی خاص این حضور توجه به ورزش می‌تواند نام ایران را در دنیا مطرح کند. خیلی‌ها معتقدند ورزش ویترین هر کشوری است و این سوال به ذهن می‌رسد دولت برای زیباکردن این ویترین جذاب چه کاری انجام داده است؟ واقعا جایگاه ورزش در برنامه پنجم توسعه کجاست؟ آیا این نحو توجه به ورزش در برنامه پنجم توسعه می‌تواند ایران را در ورزش سرآمد کند؟ آیا با این شیوه نگرش به ورزش به زودی ما حرف اول ورزش در منطقه خواهیم شد؟ در توجه به ورزش میان حرف تا عمل چقدر فاصله است؟

در برنامه پنجم توسعه در فصل اول (فرهنگ اسلامی - ایرانی) در دو ماده ۱۵ و ۱۶ ورزش جای داده شده است.

ماده ۱۵: به سازمان تربیت بدنی اجازه داده می‌شود به منظور توسعه و احداث مکان‌های ورزشی مورد نیاز، زمین‌های تحت تملک خود از جمله فضاهای موجود در مجتمع‌های ورزشی را به صورت اجاره بلندمدت با قیمت ترجیحی و ارزان قیمت به بخش غیردولتی و مراکز دینی و مذهبی واگذار نماید.

ماده ۱۶: به منظور توسعه ورزش همگانی، ورزش قهرمانی و توسعه زیرساخت‌های ورزشی، دستگاه‌های اجرایی مکلفند یک (۱)درصد از اعتبارات خود را در امر تربیت بدنی و ورزش هزینه نمایند.

تبصره - اعتبارات موضوع این ماده براساس آیین‌نامه‌ای که به تصویب هیات وزیران می‌رسد، هزینه خواهد شد.

در برنامه چهارم توسعه در مواد ۱۱۷‌، ۱۱۸، ۱۶۹ و ۱۷۰ به اهمیت توسعه تربیت بدنی و ورزش پرداخته و وظایف نهادها، وزارتخانه‌ها و دستگاه‌های مرتبط با ورزش را روشن کرده بود.