سایت گل، پژمان راهبر‌ ـ لبخند افشین قطبی از دور پیدا است. چهره‌اش دوباره شبیه به روزهایی است که برای طرفداران پرسپولیس بوسه می‌فرستاد. روزهای خوشبینی و قول قهرمانی ۷۵ امتیازی. قطبی در یک سال و نیمی که در ایران بود، به مرور با افزایش مشکلات این سرزندگی را از دست داد و همین تبدیل به مساله بزرگ او شد.

قطبی در فصل دوم حضور در پرسپولیس، شبیه به یکی از ما شده بود، مایی که اگر دلباخته‌اش بودیم، دلیلی جز این نداشت که از ما نبود.

ماموریت ۹ امتیازی

افشین با پیراهن مشکی و شلوار جین‌ تیمبرلند،‌ آخرین دقایق حضورش در لابی هتل آکادمی را با خوش و بش با کارمندان و کادر تیم ملی می‌گذراند. او در آستانه سفری است که چشم تمام عاشقان فوتبال در ایران دوخته شده است. سفری به شرق آسیا. او باید از فراز اقیانوس هند به کشوری برود که بهترین تیم خود بعد از تیم ملی حماسه‌ساز ۱۹۶۶ را در اختیار دارد تا از کم و کیف اوضاع سوال می‌کنی، لبخند به صورت سرمربی تیم ملی ایران بازمی‌گردد. او می‌گوید: «هر ۹ امتیاز را می‌گیریم.» چاشنی این جمله جسورانه، دستی‌ است که او به پشت خبرنگار می‌کشد. یعنی اینکه، نگران نباش.

مشکلات همیشگی

افشین قطبی با دعوت از ۴۴ بازیکن، تلاش بسیاری کرد تا آغاز کارش در تیم ملی با کمترین مشکل پیش برود. هدف او رضایت جمعی جامعه فوتبال ایران بود. با این حال به‌رغم همه خوشبینی‌ها، تردیدهای همیشگی مثل قارچ بلافاصله سر از خاک درآورد. سوال اول، درباره دستیاران هلندی او بود و بعد نوبت به بازیکنانی رسید که به محض احساس این نکته که در تیم ملی قطبی جزو نفرات اصلی نیستند، اردو را ترک کردند، البته این افراد، به جز کریم باقری، جزو نفرات کلیدی محسوب نمی‌شدند. اما خروج‌شان سوژه‌ای بود برای روزنامه‌های پرتعداد ورزشی ایران که به جنجال منفی علاقه خاصی دارند.

قطبی می‌گوید: «اگر ما ادعا می‌کنیم که ایران را دوست داریم، ‌این روش درستی نیست. من تلاش کردم به بازیکنان تیم ملی نهایت احترام را داشته باشم. یکی از بازیکنان پیش من آمد و از مصدومیت‌اش گفت من هم گفتم برو، اما فردا دیدم طور دیگری حرف زده. این یک مشکل بزرگ در فوتبال ماست که من به سختی درک‌اش می‌کنم.»

او سپس به هادی عقیلی اشاره می‌کند: «من شنیدم هادی عقیلی برای تولد فرزندش باید پیش خانواده‌اش باشد. به او گفتم ۵ روز مرخصی دارد. باورش نمی‌شد، اما من این کار را کردم تا همه متوجه باشند که بین ما فضای اعتماد و کمک برای موفقیت حاکم است.» وقتی عقیلی در روزهای بعد از رییس سازمان تربیت بدنی به مناسبت تولد فرزندش سکه گرفت، این از نگاه بازیکنان مشخص بود که قطبی به هدفش رسیده است.

تمرکز هدف اول

وقتی حرف از اردوی چین می‌زنیم، قطبی به نکته مهمی اشاره می‌کند. به عقیده او فضای این اردو به بازیکنان اجازه خواهد داد که با تمرکز بیشتری به بازی سرنوشت‌ساز با کره فکر کنند. او می‌گوید: «ممکن بود در ایران، اتفاقاتی مثل آنچه که گذشته دوباره ذهن بچه‌ها را تحت تاثیر قراردهد. در صورتی که ما باید روی ماموریتی که داریم متمرکز باشیم. بسیاری از اتفاقات زمانی رخ می‌دهد که ما از نظر فکری و روحی آماده باشیم.»

او بعد از بازی مقابل اندونزی و چین امیدوار است بازیکنان با درک شرایط، تمام توان خود را در این دیدار عجیب و غریب خرج کنند. قطبی می‌گوید: «تا به حال تیم ملی با مربیگری من از تمام توانش استفاده نکرده، اما این اتفاق خواهد افتاد. به خصوص که ایرانی‌ها اهل کارهای غیرممکن هستند.»

کامبینیشن فوتبال

قطبی زمان کمی داشته، اما تمام تلاش‌اش این بوده که تیم ایران به هنگام بازی، به سبکی تازه برسد. چیزی که بسیار مورد علاقه اوست، معماری بازی یک مجموعه ۱۱ نفره است که توپ را با سرعت می‌دوانند. چیزی که برخلاف عادت بازیکنان ایرانی‌است و به مرور تبدیل به ضعف بزرگ فوتبال ملی شده است. با این حال با وجود کندی نسبی تیم ملی قطبی یک نقطه قوت را فراموش نمی‌کند:«علی کریمی در بازی بنیادکار با یک حرکت دو بازیکن این تیم را در محیطی کوچک از سر راه برداشت. این چیزی است که شما هرگز در شرق آسیا آن را نخواهید دید.» خلاقیت و بازی ترکیبی (کامبینیشن فوتبال).

وقتی بازیکنان درباره بازی بارسلونا حرف می‌زنند قطبی توجه آنها را به دو چیز جلب می‌کند: دقت و سرعت در بازی جمعی. آیا او می‌تواند سریعترین تیم تاریخ فوتبال ایران را بسازد؟

پیغام به مردم ایران

استقبالی که از او در بازی اندونزی شد، دوباره انرژی را به وجودش بازگردانده. کاری که او در یک ماه گذشته کرده، احتیاج به روحیه و انرژی فوق‌العاده‌ای داشته که خب، افشین از محیط پیرامونش می‌گیرد. او مصاحبه را با این جمله تمام می‌کند که تیمش تمام تلاش خود را برای شاد کردن مردم انجام خواهد داد: «من می‌دانم که صعود به جام جهانی چه رویای بزرگی است و چه جشنی را خواهد ساخت. من مطمئنم که ما در مرکز آن خواهیم بود.»