برای کسانی که باعث شدند کرسی آسیا را از دست بدهیم، متاسفم

وحید مرادی

کرسی‌های آسیایی و جهانی به نام شخص نیست بلکه افتخار ایران است. من ۹ سال دبیرکل آسیا بودم. کسی که این کرسی‌های بین‌المللی را می‌گیرد، قرار نیست به قیمت تضییع حقوق دیگران برای کشور خودش کار کند. برخی می‌گویند که به دست آوردن این پست‌ها چه منفعتی دارد. همین کافی است که بگویم گرفتن این پست‌ها برای شخص نیست بلکه مربوط به کشور است. زمانی که فردی پست بین‌المللی می‌گیرد، باید کار بین‌المللی انجام دهد. ما نباید این قدر بازاری و سخیف به موضوعات نگاه کنیم. از محل حضور ایرانیان در کرسی‌های بین‌المللی بعضی امکانات فراهم می‌شود که بدون تضییع حقوق دیگران، کاری برای کشور میزبان انجام می‌دهند. نمونه‌ بارز آن برگزاری کلاس‌های بین‌المللی هر ساله در ایران است. در حالی که بعضی کشورها برای برگزاری این کلاس‌ها، باید پنج سال در نوبت باشند.

آنهایی که می‌گویند کسب چنین کرسی‌هایی چه منفعتی برای ایران دارد درک درستی از مسائل ندارند. پیش از آن که من دبیرکل آسیا باشم هر دو سال یک مسابقه انجام می‌شد. اما، در زمان حضور من هر سال سه مسابقه برگزار می‌شد که از محل برگزاری این مسابقات به کشور ما هم منفعت‌هایی می‌رسید. در انتخابات کنفدراسیون آسیا باید لابی‌هایی انجام می‌شد که برای ما این لابی‌ها انجام نشد. این ضعف مربوط به همه ما می‌شود. وقتی چنین شرایطی را دیدم با درک صحیح از موقعیت از کاندیداتوری آسیا انصراف دادم تا نام ایران پایین‌تر از دیگر کشورها قرار نگیرد.

شاید برای برخی، حضور در اینگونه اجلاس‌ها تفریح باشد اما، برای من حضور در اجلاس زندگی است. انتظار داشتم که بیشتر مورد حمایت قرار بگیرم و پستی را که ۹ سال با چنگ و دندان حفظ کرده بودیم دوباره بگیریم. شب قبل از رای‌گیری، علی‌آبادی با نگرانی مسائل را دنبال می‌کرد که جا دارد از وی تشکر ویژه‌ای کنم. حتی هاشمی معاون سازمان با جدیت دنبال کار من بود، در صورتی که در حوزه‌ آنها هم نبود. طی انصرافم از این پست، دلم برای نام ایران سوخت. ایران برای گرفتن این پست زحمت کشیده بود و استحقاق آن را داشت که دبیرخانه آسیا در ایران بماند. در پاسخ به این سوال که آیا کمیته ملی المپیک از من در انتخابات کنفدراسیون آسیا حمایت نکرد، باید بگویم شاید این مساله سهوی بوده اما، بیشتر از این نمی‌خواهم در مورد آن صحبت کنم. گرفتن پست‌های بین‌المللی دو وجه دارد که یکی از آنها لابی‌های فردی و دیگری لابی‌های کشورها است. در لابی‌های فردی برای خودم کم نگذاشته‌ام و از ماه‌ها قبل رایزنی کرده‌ام. پیش‌بینی ما از بازی‌های گوانگجو این است که در رشته‌ شنا در شش ماده به فینال برسیم و یک مدال بگیریم. در بخش واترپلو هم پیش‌بینی ایستادن روی سکو داریم. مسابقات واترپلو قهرمانی آسیا دو هفته‌ دیگر در چین برگزار می‌شود. قصد داریم در این رقابت‌ها شرکت کنیم، مگر اتفاق خاصی بیفتد! این اعزام برای آماده‌سازی بیشتر برای بازی‌های گوانگ‌جو است. ایران با تیمی جوان به این مسابقات می‌رود. هر چند که برای کسب مدال ناامید نیستیم. امیدوارم در بازی‌های کشورهای اسلامی جزو کشورهایی باشیم که در شنا حرف اول را می‌زنند و جزو سه کشور اول باشیم. در واترپلو و شیرجه هم امیدواری زیادی به کسب مدال داریم. کار فدراسیون‌ها تنها مدال‌آوری نیست. این خطا است که تنها سیاست نتیجه‌گرایی را در پیش بگیریم. فدراسیون شنا زیر این فشار استقامت کرد و به دنبال ایجاد زیرساخت‌ها بود. می‌پذیرم که در این سال‌ها اشتباهاتی داشته‌ایم که سعی کردیم آنها را برطرف کنیم.

* رییس فدراسیون شنا

گفت‌وگو در کنفرانس مطبوعاتی فدراسیون شنا