تشکیل وزارت ورزش و رفا ه با کدام برهان

عیسی اسحاقی

تشکیل وزارت رفاه، ورزش و جوانان این روزها بحث محافل سیاسی و ورزشی کشور شده است و نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی، پس از تصویب طرح یک فوریت الحاق مجدد سازمان میراث فرهنگی و گردشگری به وزارت ارشاد، به زودی طرح یک‌فوریتی تشکیل وزارت رفاه، ورزش و جوانان را بررسی می‌کنند.

اما این روزها نقطه‌نظرات گوناگونی در این زمینه ابراز می‌شود و هر کس از ظن خود به این موضوع می‌پردازد و طبیعی است نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی ـ که عصاره ملت و برآیندی از افکار عمومی هستند ـ به دنبال درخواست‌های پی در پی موکلان خود نسبت به موضوعات روز حساس بشوند و با وسواس بیشتری به این موضوعات بپردازند.

هیچ شک و تردیدی در نیت خیر و فعال و پاسخگو کردن بیشتر مدیران اجرایی در برابر مجلس و مردم نیست، همچنان ‌که در سال‌های اخیر، همیشه مجلس توجه ویژه‌ای به ورزش داشته و گام‌های بلندی برای افزایش بودجه ورزش برداشته است، اما انتظار می‌رود به دور از جوی احساسی این موضوع کارشناسی شده و نقاط ضعف و قوت آن دقیق بررسی شود تا خدای ناکرده کاری نشود که نه تنها شاهد پیشرفت آن نبوده، بلکه شاهد درجا زدن یا عقبگرد آن ورزش باشیم.

ذکر این نکته نیز ضروری است که در سال‌های گذشته و در مجلس‌های پیشین نیز هرگاه ورزش با نتایج غیرمنتظره‌‌ای روبه‌رو می‌شد، طرح تشکیل وزارت ورزش مطرح و پس از بررسی‌ها منتفی می‌شد.

اما اکنون لازم است این طرح مورد تامل بیشتر نمایندگان محترم، کارشناسان، صاحب‌نظران، اساتید دانشگاه و... قرار گیرد. هم‌اکنون نخستین پرسشی که در ذهن‌ها با ارائه این طرح متبادر می‌شود، این است که هدف از ارائه این طرح، پس از کسب نتایج دور از انتظار ورزشکاران کشور عزیزمان ایران در المپیک پکن ۲۰۰۸ چیست؟ اگر هدف پاسخگویی بیشتر مسوولان ورزشی است، اکنون ورزش زیرمجموعه نفر اول اجرایی کشور (رییس‌جمهور) اداره می‌شود و مسوول ورزش نیز معاون وی به شمار می‌رود و از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است؛ هرچند قانونگذار این حق را برای نمایندگان قایل نشده که بتوانند با فرا خواندن معاون رییس‌جمهور و رییس سازمان تربیت بدنی به مجلس در جهت پاسخگویی به مسوولان ورزش برآیند، اما تاکنون همواره رییس سازمان ورزش با دعوت نمایندگان مردم به خانه ملت آمده و از این حیث تاکنون مشکلی پیش نیامده است.

اما تصویب وزارت رفاه، ورزش و جوانان موجب می‌شود با توجه به تشکیل سه سازمان زیرمجموعه وزارت یا سه حوزه تخصصی (رفاه، ورزش و جوانان) نظارت و دقت نفر اول وزارت بر ورزش کمتر شده و جایگاه ورزش از معاونت رییس‌جمهور به یک سازمان زیرمجموعه تنزل یابد و به عنوان یک کودک سر راهی به آن نگاه می‌شود.

اکنون زمان آن است درس‌هایی از المپیک پکن بگیریم و ببینیم چه عاملی موجب اول شدن یک کشور آسیایی (چین) و یا بالاتر قرار گرفتن کشورهای آسیایی و اقیانوسیه دیگر کره، ژاپن، استرالیا و ... در صدر جدول کسب مدال شده است؛ آنها چه کرده‌اند و با کشورهای موفق دیگر چه می‌کنند؟

ببینیم روند استعدادیابی در ورزش باید از کجا آغاز شود، چگونه است و در کشور ما چگونه؟ علمی کردن ورزش در کشورهای دیگر چگونه است و هزاران چگونه و مقایسه دیگر. جان کلام این‌که گمان نمی‌کنم تشکیل وزارت رفاه، ورزش و جوانان دردی از ورزش ما دوا کند، بلکه باید بیماری را تشخیص دهیم و نمایندگان محترم نیز با همکاری مسوولان ورزش، دلایل نتایج المپیک پکن را بررسی و راهکارها و قوانین لازم را برای حضوری مقتدرانه با برنامه‌ریزی مناسب برای بازی‌های ۲۰۱۰ آسیایی گوانگجو و ۲۰۱۲ المپیک لندن و ۲۰۱۴ آسیایی، تصویب و هر از چند گاهی نیز با جلسه مشترک، پیشرفت کارها را بررسی کنند.

رییس فدراسیون گلف