تلاش برای خصوصی‌سازی در فوتبال ایران
عابدینی: پرسپولیس را لیزینگی به هدایتی می‌دهند
سیاست‌های اصل ۴۴ قانون اساسی این روزها به شدت در دستور کار مدیران دولتی قرار گرفته است. اجرای این اصل در ورزش هم دور از نظر نمانده و مدیران نیم‌نگاهی به این اصل هم در ورزش دارند.
نیلوفر کنگرانی
سیاست‌های اصل ۴۴ قانون اساسی این روزها به شدت در دستور کار مدیران دولتی قرار گرفته است. اجرای این اصل در ورزش هم دور از نظر نمانده و مدیران نیم‌نگاهی به این اصل هم در ورزش دارند. البته در فوتبال هنوز در ابتدای این راه سخت هستیم و مسیر زیادی تا رسیدن به نقطه مطلوب باقی مانده.
اندک تجربه‌های ما در خصوصی‌سازی فوتبال نتایج چندان امیدوارکننده‌ای نداشته و همین مساله باعث شده تا این روند به کندی پیش برود. استقلال اهواز تنها تیمی است که چندین سال به صورت خصوصی در لیگ برتر فعالیت می‌کند. البته آنها در این مدت به طور کامل از کمک‌های دولتی بی‌نیاز نبودند و هر از گاهی به طرق مختلف کمک‌هایی از هیات فوتبال استان دریافت کرده‌اند.
استیل آذین نمونه دیگری از تیم‌هایی است که بدون اتکا به بودجه دولتی به میدان آمد.
هدایتی، مدیرعامل مستقل استیل آذین آن قدر بودجه داشت که بدون چشم‌داشتی به کمک‌های دولتی یک تیم راه بیندازد. اگرچه در پایان پول زیاد هم چاره درد یاران پروین نشد و آنها در صعود به لیگ برتر ناکام ماندند، اما این تیم همچنان در لیگ یک به فعالیت خود ادامه می‌دهد.
یکی از اشکالات تیم‌های خصوصی عجول بودن مدیران آنها است. مدیرانی که برای یک سال از میلیارد‌ها تومان می‌گذراند، طاقت شکست را نداشته و حاضر نیستند برای رسیدن به لیگ برتر قدم به قدم راه را بپیمایند. همان طور که استیل آذین وقتی پس از یک سال نتوانست به لیگ برتر بیاید، از هم پاشید و چیزی از آن تیم باقی نماند. این در حالی است که بسیاری تیم‌های دولتی سال‌ها است در لیگ‌های یک و دو در حال تلاشند تا بتوانند راهی به لیگ برتر بیابند و از این تلاش هم خسته نمی‌شوند. دلیل این اختلاف را می‌توان در تبعیضی که میان تیم‌های دولتی و خصوصی وجود دارد جست‌و‌جو کرد.
با توجه به اولتیماتومی که AFC به فوتبال ایران داده و اعلام کرده تا سال ۲۰۰۹ همه باشگاه‌های ایران باید خصوصی شوند، شاید اوضاع کمی به نفع خصوصی‌سازان شده است. کاهش قدرت تصمیم‌گیری مدیران دولتی، پرداخت حق پخش تلویزیونی توسط صدا و سیما و... از مزایایی است که خصوصی شدن می‌تواند برای فوتبال ما داشته باشد. در میان تیم‌های لیگ برتری استقلال و پرسپولیس با مشکل بیشتری برای رعایت این اصل مواجه هستند. این دو تیم به دلیل اینکه جایگاه ویژه‌ای میان مردم دارند یک ابزار قدرت قوی محسوب می‌شوند. به همین دلیل روسای تربیت بدنی وسواس زیادی برای واگذاری باشگاه‌های سرخابی داشته و به گفته خودشان به دنبال یک شخص یا سازمان اصلح می‌باشند!
امیر عابدینی، مدیرعامل سابق پرسپولیس که یکی از موفق‌ترین مدیران تاریخ این باشگاه بوده یکی از افرادی است که تمایل زیادی برای خریدن باشگاه پرسپولیس دارد. البته او برای این کار شرایطی دارد که گویا باب میل مدیران رده‌بالا نبوده است. عابدینی در این مورد می‌گوید: «من سال‌ها است که تمایل خودرا برای خرید باشگاه پرسپولیس اعلام کرده‌ام. من حاضر هستم هر مبلغی که مدنظر آقایان است را بپردازم و در مقابل آنها تنها شرطی که دارم این است که هیچ کس در کار من دخالت نکند و در تیم اختیار تام داشته باشم. به نظر می‌رسد با این شرط مشکل داشته و به همین دلیل مذاکرات ما تا الان شکل جدی به خود نگرفته است.»
هدایتی، مدیرعامل فصل گذشته استیل‌آذین هم یکی از افرادی بود که همانند عابدینی برای خرید باشگاه ابراز تمایل کرده بود. او هم‌اکنون عضو هیات‌مدیره تیم است و به نظر می‌رسد از رقیب اصلی خود شانس بیشتری دارد. عابدینی هم همین عقیده را داشته و شانس هدایتی را بیشتر می‌داند: «تا الان سابقه نداشته که جیب یکی از اعضای هیات مدیره به خزانه تبدیل شود اما امسال این اتفاق افتاده. پیش‌بینی من از این قضیه این است که مسوولان در حال واگذاری پرسپولیس به هدایتی به صورت لیزینگ هستند. ایشان تا الان مبلغ زیادی در پرسپولیس هزینه کرده و فکر می‌کنم بدهی سازمان تا یکی، دو سال آینده به هدایتی به حدود ده میلیارد تومان برسد. از آنجا که سازمان توان پرداخت این بدهی را نخواهد داشت آنها مجبور می‌شوند باشگاه را به جای بدهی‌هایشان بدهند. بدین ترتیب هم اصل خصوصی‌سازی رعایت شده و هم بدهی‌ها صاف شده است.»
با روندی که سازمان تربیت بدنی در پیش گرفته و همچنین در نظر گرفتن اولتیماتوم AFC به نظر نمی‌رسد پیش‌بینی عابدینی چندان نادرست باشد. اگرچه مدیرعامل سابق قرمزها به خاطر پرسپولیسی نبودن هدایتی دید چندان مثبتی به این اتفاق ندارد، اما در کل می‌توان گفت این روند می‌تواند به نفع فوتبال ما باشد. خصوصی‌سازی استقلال و پرسپولیس همانند سنگ‌های بزرگی هستند که اگر از میانه راه برداشته شوند این مسیر بسیار هموار خواهد شد.
ارسال نظر