سعیده وحیدنیا

در سال‌های اخیر ورزش بانوان در کشور بیش از گذشته‌ها مورد توجه قرار گرفته است و همین امر، بسیاری از بانوان را وارد عرصه‌های حرفه‌ای ورزشی کرده است. اکنون بسیاری از ورزش‌های انفرادی و تیمی بانوان به سطح کیفی نسبتا خوبی رسیده است و به‌‌رغم محدودیت‌های فراوانی که در این حوزه وجود دارد، در برخی رشته‌ها مدال‌های آسیایی نیز به دست آمده است.

با وجود آنکه این حرکت نسبت به گذشته رشد بیشتری داشته اما کافی به نظر نمی‌رسد و چنین می‌نماید که باید فعالیت‌های اساسی‌تری صورت بگیرد. نبود استراتژی‌های مشخص و برنامه‌های درازمدت، مقاومت برخی دیدگاه‌های سنتی، کمبود امکانات و مسائل دیگر باعث شده است که رشد ورزش بانوان به اندازه کافی رضایت‌بخش نباشد و بخشی از جامعه ورزشی بانوان را در مواجهه با مشکلات دلسرد کند.

شیدا زارع والیبالیست ۲۶ساله شیرازی، از بازیکنان مطرح والیبال بانوان کشور است که با بسیاری از این مسائل از نزدیک آشنا است و اشراف خوبی بر جوانب ورزشی رشته خود دارد. سوال‌ها را با هیجان خاصی پاسخ می‌دهد. از سال ۷۳ والیبال را در تیم‌های باشگاهی شیراز شروع کرده است و در سال‌های ۸۰ ، ۸۲ و ۸۶ پاسور تیم ملی والیبال بانوان بوده است. با وی گپ کوتاهی زدیم.

اولین چیزی که در مورد آن بحث کردیم، سطح کیفی والیبال ایران نسبت به دیگر کشورهای خارجی است، می‌گوید: «سطح والیبال ما در مقایسه با کشورهایی چون سوریه، امارات، قطر و حتی ارمنستان بسیار بالاتر و باکیفیت‌تر است. آنها حتی تیم‌های باشگاهی ندارند، چه رسد به اینکه لیگ داشته باشند. اما در مقایسه با کشورهای اروپایی اصلا مطلوب نیستیم و اختلاف سطح بسیار زیاد است.»

وی در پاسخ به این سوال که چه باید کرد تا به سطح آنها رسید، می‌گوید: «متاسفانه ما از لحاظ مدیریتی و برنامه‌ریزی خیلی ضعیف هستیم. اگر از دوران کودکی استعدادیابی کنیم و کودکانی را که می‌توانند در این زمینه فعالیت کنند، مورد ارزیابی قرار دهیم و استعدادهایشان را شکوفا کنیم، می‌توانیم به آینده والیبال امیدوار باشیم.»

زارع در مورد مربی‌های خارجی نظر مساعدی ندارد. او مربیان ایرانی را خیلی قابل اعتماد‌تر می‌داند و از نظر علمی آنان را تحسین می‌کند. وی معتقد است: مربی‌های زن خارجی به دلیل نوع پوشش ما ممکن است دچارمشکل شوند. او فکر می‌کند فدراسیون باید برای بانوان از مربیان مرد دعوت کند. می‌گوید ما که پوشش کامل داریم، پس چرا نباید مربی مرد داشته باشیم؟

وقتی از وضعیت دستمزدها و قراردادها که بین آقایان و بانوان بسته می‌شود می‌پرسم، ناگهان چهره‌اش تغییر می‌کند و می‌گوید: به جرات می‌توانم بگویم نسبت دستمزدها حدود ۱۰۰ به یک است. مگر بانوان همان زحمتی را که آقایان برای تمرین‌ها و بازی‌ها می‌کشند، متحمل نمی‌شوند پس چرا باید اختلاف دستمزدها تا این حد فاحش باشد؟ از او در مورد پوشش جدید تیم ملی پرسیدیم، معتقد است: پوشش طراحی شده شامل یک بلوز و شلوار بسیار سبک، به اضافه یک مقنعه لبنانی است که در لباس قرار داده می‌شود و یک کاور که روی لباس پوشیده می‌شود. این پوشش مناسب است، اما باید مواظب باشیم که حین بازی لباسمان بالا نرود یا مقنعه از سرمان نیفتد، به هر حال باید به این شرایط عادت کنیم. تازه باید بدانید که بین ورزش‌های بانوان تنها لباس تیم والیبال و هندبال مورد تایید فدراسیون‌های بین‌المللی مرتبط قرار گرفته است.

پاسور سابق تیم ملی از اینکه در اغلب موارد در حق بانوان اجحاف می‌شود ناراضی است. می‌پرسد چرا با این که پوشش ما مورد تایید قرار گرفته است، بازی‌های والیبال بانوان در تلویزیون پخش نمی‌شود یا چرا باید در تخصیص امکانات به بانوان، در حق آنها ظلم ‌شود.

اخیرا نام او را از فهرست تیم اعزامی به بازی‌های آسیایی خط زده‌اند. زارع دلایل خط خوردن خود را بی‌عدالتی عنوان می‌کند و کاملا توضیح می‌دهد، اما می‌خواهد که چاپ نشود. اما با قاطعیت می‌گوید: هرگز به تیم ملی برنمی‌گردم. کارشناسان فنی این رشته قابلیت‌های فنی او را تایید می کنند.

وی اکنون عضو تیم دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی است و خود را برای مسابقات جهانی دانشجویان در مجارستان آماده می‌کند.