ورزش یکی از شاخصه‌های سلامت درجامعه است که اتفاقا سرانه انجامش در ایران بسیار پایین است. موضوعی که یک استاد دانشگاه تربیت بدنی نیز از آن انتقاد کرده است. رضا شجیع در گفت‌وگو با «ایسنا» ابتدا درباره وضعیت و میزان ورزش همگانی در کشور گفت: «از نظر ارتقای شاخص‌های سلامتی آن سطحی از فعالیت بدنی که باعث پیشگیری از بیماری‌ها می‌شود؛ سه جلسه فعالیت بدنی منظم در هفته با شدت متوسط و کیفیت مناسب است. از این منظر می‌شود گفت که وضعیت فعالیت بدنی مردم ایران به هیچ عنوان مطلوب نیست و حدود ۷۰ درصد مردم فاقد هر نوع عنوان فعالیت بدنی هستند و به نظر می‌رسد در آینده نزدیک شاهد سونامی بیماری‌های غیرواگیردار خواهیم بود. براساس آمارهای موجود حدود ۳۰ درصد مردم ما به نوعی ورزش می‌کنند که از این ۳۰ درصد تنها ۱۵ درصد دارای فعالیت بدنی منظم بیشتر از سه جلسه درهفته هستند و باقی یا ورزش نمی‌کنند یا فعالیت آنها حدود یک یا دو جلسه در هفته است.

وزارتخانه‌های آموزش و پرورش و علوم جمع کثیری از افراد جامعه را تحت پوشش قرار می‌دهند و به نوعی متولی سلامت جسمانی دانش آموزان و دانشجویان هستند. تا زمانی که دستگاه‌های اجرایی به این توافق نرسند که برای افزایش سطح فعالیت بدنی باید با هم همکاری کنند، ما همچنان شاهد یکسری فعالیت‌های جزیره‌ای هستیم که هر دستگاه برای خودش کار می‌کند و نتیجه این اقدام‌ها به خروجی مورد انتظار جامعه منتهی نخواهد شد. به‌عنوان مثال وزارت نیرو در یک محله دارای استخر است؛ ولی شهروندان همان محله نمی‌توانند با هزینه مناسب از خدمات آن استخر استفاده کنند؛ حتی وزارتخانه‌ها و دستگاه‌های اجرایی مختلف هم اماکن ورزشی خود را در اختیار کارمندان یکدیگر قرار نمی‌دهند و دلیل این اتفاق هم فقدان اراده همکاری بین دستگاه‌های اجرایی برای ارتقای سطح سلامت شهروندان از طریق ورزش است. با این شرایط وزارت ورزش و جوانان باید شورای‌عالی ورزش را در زمینه‌های مختلف و به‌ویژه ورزش همگانی فعال‌تر کند و ضمن فاصله گرفتن از فعالیت‌های اجرایی، رویکرد خود را از اجرا به سمت کارهای ستادی و نظارتی سوق دهد.»

عضو هیات رئیسه فدراسیون ورزش‌های همگانی در ادامه می‌گوید دولت باید حضور بخش‌خصوصی در ورزش به ‌ویژه ورزش همگانی را پررنگ‌تر کند: «ورزش همگانی باید موضوع و دغدغه همه نهادهای دولتی و خصوصی باشد و ضروری است در سیاست‌ها و برنامه‌های همه دستگاه‌های اجرایی و نهادها برجسته شود. بنابراین فدراسیون باید نقش یک هماهنگ‌کننده و کاتالیزور را داشته باشد. باید فعالیت‌هایی مانند برگزاری‌ همایش‌ها و جشنواره‌های همگانی کاملا به بخش‌خصوصی، هیات‌ها و سازمان‌های مردم‌نهاد واگذار شود. ممکن است یک نفر به دلایل فرهنگی ورزش نکند و فرد دیگری به دلایل اقتصادی نتواند فعالیت بدنی داشته باشد. متاسفانه ما اماکن ورزشی متعلق به دولت را به اسم خصوصی‌سازی به بخش‌خصوصی واگذار کردیم و نتیجه‌اش این شد که ورزش را گران‌تر کردیم و اکنون از خودمان سوال می‌کنیم که چرا مردم ورزش نمی‌کنند؟»

شجیع با بیان اینکه در دنیا رویکرد جدیدی به نام بازاریابی اجتماعی به‌وجود آمده است، گفت: «این رویکرد معتقد است نسخه ثابتی وجود ندارد که همه مردم با استفاده از آن بتوانند ورزش کنند یا این‌گونه نیست که یک نسخه و دستورالعمل ثابت می‌تواند تمام مشکلات ورزش همگانی را حل کند. رویکرد بازاریابی اجتماعی می‌گوید هر فرد برای ورزش کردن مانعی دارد. ممکن است یک نفر به دلایل فرهنگی ورزش نکند و فرد دیگری به دلایل اقتصادی نتواند فعالیت بدنی داشته باشد. این رویکرد با نگاه خرد و محله‌محور موانع فعالیت بدنی افراد را برمی‌دارد و آنها را به سمت ورزش کردن سوق می‌دهد. اگر محلی برای ورزش کردن وجود نداشته باشد آن را در اختیار افراد قرار می‌دهد یا اگر هزینه ورزش کردن را نداشته باشد، برایش تامین می‌کند.»