با آغاز ثبت‌نام انتخابات شورای شهر باز هم حضور برخی از ستاره‌های ورزشی با حرف و حدیث و چالش‌هایی همراه بود. در دقایق آغازین ثبت‌نام کاندیداها، حبیب کاشانی، نایب رئیس فعلی کمیسیون برنامه و بودجه شهرداری تهران که سابقه سرپرستی باشگاه پرسپولیس و تیم فوتبال امید را دارد، برای ثبت‌نام در محل فرمانداری حاضر شد که البته او بیشتر میهمان ناخوانده ورزش بود تا شورا. این نکته را می‌توان به محسن مهرعلیزاده، رئیس سابق سازمان تربیت بدنی هم تعمیم داد. همچنین علیرضا دبیر، رئیس کمیسیون برنامه و بودجه که پیش از این در رشته کشتی برای کشورمان در المپیک مدال‌آور بوده است، هم در فرمانداری حاضر شد و ثبت‌نام کرد. پس از آن نیز حسین رضازاده، قهرمان وزنه‌برداری که در حال حاضر در کمیته ورزش شورای فعلی فعالیت می‌کند، برای ثبت‌نام به فرمانداری تهران مراجعه کرد.

هادی ساعی، عضو کمیسیون معماری و قهرمان تکواندو، در روز اول ثبت‌نام به فرمانداری آمده بود. این وسط حضور پسر وزیر ورزش هم خبرساز شد. سلطانی‌فر پسر وزیر ورزش و جوانان درباره حضورش در انتخابات گفت که برای حضور در انتخابات شورای شهر تهران با پدرمشورت کرده و با توصیه و تاکید وی در این انتخابات پا پیش گذاشته است. جالب اینکه بهداد سلیمی و حسن رنگرز قهرمانان المپیک هم او را همراهی می‌کردند. شورای شهر برای یکی از داوران سرشناس ایران هم جذاب بود. فغانی هم با حضور درفرمانداری ثبت‌نام کرد تا اهالی فوتبال را شوکه کند. عباس جدیدی چهره خبرساز سال گذشته هم که حضورش در موقعیت‌های متفاوت به دستاویز شوخی کاربران فضای مجازی تبدیل شد باز هم وارد این عرصه شد تا از قافله عقب نمانده باشد. اما حضور این چهره‌ها بعضا با واکنش‌های منفی هم مواجه شد.بسیاری از تحلیل‌گران و فعالان حوزه اجتماعی با موضع‌گیری در خصوص اتفاقات و گلایه‌ها به ضعف‌‌ها در عرصه مدیریت شهری که پس از ماجرای پلاسکو اوج گرفته بود را یادآوری کردند.

در آن مقطع موج گسترده‌ای از کمپین‌ها برای رای دادن به افراد متخصص در امور شهری برای حضور در شورا به راه افتاد و کاربران فضای مجازی هم به‌صورت گسترده از این کمپین‌ها حمایت کردند. حالا حتی خبرگزاری‌های رسمی هم به حضور این افراد روی خوش نشان ندادند مثلا خبرگزاری مهر در تحلیلی نوشت: «به نظر می‌آید مشکلات انتخابات جنجالی شوراهای شهر نیز طبق مشکلات پیشین و آتی ما به فرهنگ عمومی برمی‌گردد، اگر یک ورزشکار به مدال‌آوردن در بحث خدمت برای همشهریان خود قانع باشد و یک بازیگر یا کارگردان بداند ساختن فیلم‌های تاثیرگذار، بیشتر از مصوبات جلسات شورای شهر تاثیرگذار است، شاید دیگر لازم نبیند اندک فرصت‌ باقی‌مانده خود را طی یک اقدام فداکارانه در سالن‌های جلسه هدر دهد.

اما در پایان باید متذکر شد که ریشه‌کن کردن مشکلاتی از قبیل شرکت برخی از مشاهیر که استعداد و سابقه کار اجرایی ندارند، بی‌شک نیازمند زیرسازی‌ها و تصمیماتی زمانبر است و این امکان نیز وجود دارد که چنین قانونی هرگز به بازار نیاید ولی باید در نظر داشت که در هر صورت، حرف آخر را رای مردم می‌زند و اگر ملت ما با آگاهی بیشتری پای صندق‌های رای بیایند و به جای معیار قرار دادن قیافه و اسم برای انتخاب، سابقه‌ها و استعدادها را در نظر بگیرند، شاید سال دیگر شاهد روی کار آمدن جوانان و مردم گمنامی باشیم که با سواد مدیریتی و اجرایی، دغدغه شهر را در دل و جان خود می‌پرورانند.»