صرفا جهت تزیین!

گروه ورزش: امروز و در ادامه مسابقات هفته اول لیگ شانزدهم، پرسپولیس در ورزشگاه تختی میهمان سایپا خواهد بود. سایپا پیش از این برای چند سال در شهر کرج از رقبا میزبانی می‌کرد، اما از میانه‌های لیگ پانزدهم این تیم بازی‌های خانگی‌اش را در تهران برگزار می‌کند. آنها سال گذشته پذیرفتند در ورزشگاه آزادی میزبان پرسپولیس باشند، اما امسال زیر بار این موضوع نرفتند و حالا قرار است در استادیوم تختی با تیم برانکو بازی کنند. در هر صورت این مسابقه با حضور هواداران و حامیان پرسپولیس برگزار می‌شود و شاید تنها بهره‌ای که سایپا از میزبانی‌اش می‌برد این است که بازیکنان این تیم می‌توانند پیراهن اصلی‌شان را به تن کنند. با توجه به نزدیکی رنگ نارنجی به قرمز، پرسپولیس در این دیدار قادر نخواهد بود از رنگ اصلی لباسش سود ببرد. سرخپوشان پیش از این در چنین مواردی سفید می‌پوشیدند، اما دیروز در جلسه هماهنگی قبل از این مسابقه تصمیم جدیدی از جانب آنها اتخاذ شد؛ اینکه شاگردان برانکو از پیراهن‌های طوسی‌رنگ استفاده کنند.

پوشیدن پیراهنی با این رنگ، در تاریخ باشگاه پرسپولیس بی‌سابقه بوده است. بازیکنان این تیم در حدود نیم‌قرن گذشته تجربه پوشیدن پیراهن‌هایی به رنگ سیاه یا حتی زرد (برای یک بازی) را داشته‌‎اند، اما لباس طوسی برای نخستین بار است که در پرسپولیس مورد استفاده قرار می‌گیرد. این اتفاق در حالی رخ می‌دهد که در بسیاری از نقاط جهان، باشگاه‌های بزرگ و پرهوادار از رنگ‌های متنوعی برای پیراهن‌های دوم‌شان استفاده می‌کنند. به‌طور مثال بارسلونا به‌طور مرتب رنگ پیراهن دومش را تغییر می‌دهد؛ از فسفری به زرد و از نارنجی به رنگ پرچم کاتالونیا. این قاعده در مورد رئال مادرید هم صدق می‌کند. پرافتخارترین باشگاه اروپا در سال‌های اخیر از لباس‌هایی به رنگ صورتی و قرمز هم به‌عنوان رنگ پیراهن‌های دوم و سومش استفاده کرده است. به بایرن‌مونیخ، منچستریونایتد و بقیه باشگاه‌ها هم که نگاه کنید، همین قاعده کم‌وبیش در مورد آنها صدق می‌کند.

چنین رویکردی اما، یک فلسفه روشن دارد که متاسفانه در فوتبال ایران صدق نمی‌کند. از آنجا که فروش پیراهن یکی از ارکان بسیار مهم کسب درآمد در فوتبال اروپا محسوب می‌شود، باشگاه‌های محبوب و بزرگ ترجیح می‌دهند مدام در طرح پیراهن اول و رنگ پیراهن دوم‌شان تغییر ایجاد کنند تا هواداران علاقه‌مند، با تهیه لباس‌های ویژه هر فصل، هم خودشان را به روز کنند و هم به باشگاه سود مالی برسانند. اگر این سیاست در پیش گرفته نشود، هواداران می‌توانند یک یا دو پیراهن بخرند و سال‌ها در استادیوم، محل تمرین و البته سایر اماکن از آن استفاده کنند. ما اما در ایران چنین موقعیتی نداریم. فقدان کپی‌رایت باعث شده باشگاه‌ها صاحب امتیاز فروش لباس نباشند و از این رو هرگونه تغییری در طرح و رنگ لباس‌ها، در فوتبال ایران صرفا جنبه تزئینی دارد. خیلی از باشگاه‌های ما در کشورمان جشن پیراهن می‌گیرند و با کلی تشریفات و شور و ذوق، از لباس‌های جدیدشان رونمایی می‌کنند، اما این پروژه‌ها چنان که باید مثمر ثمر واقع نمی‌شود. در شرایطی که بسیاری از راه‌های کسب درآمد در فوتبال ایران مسدود است، این قبیل ترفندها می‌توانست به باشگاه‌هایی مثل پرسپولیس، استقلال و تراکتورسازی کمک کند، اما نبود کپی‌رایت، همه چیز را خراب کرده است. فعلا فقط می‌شود این رنگ طوسی را دید و لذت برد؛ همین!