به هوش باش هوادار!

گروه ورزش: فردوسی‌پور دوشنبه‌شب جنجالی و شلوغی را پشت سر گذاشت. در شبی که او میهمانان زیادی داشت، برنامه نود به کلی تحت تاثیر حضور محرم نویدکیا قرار گرفت. سپاهان در لیگ پانزدهم فصل بدی را پشت سر گذاشت و خیلی‌ها در رقم خوردن این اتفاق، محرم نویدکیا را مقصر می‌دانستند. کاپیتان سپاهانی‌ها ابتدای فصل با حسین فرکی قهر کرد و خانه‌نشین شد. بعد از جدایی فرکی از سپاهان، او به این تیم برگشت، اما این بار هم حضورش چندان مثمرثمر نبود و درگیری‌اش با استیماچ پایه‌های قدرت این مربی را سست کرد. در این مورد کار به جایی رسید که محرم شب قبل از بازی حساس استقلال و سپاهان تهدید کرد که اجازه حضور تیم در زمین ورزشگاه آزادی را نمی‌دهد! در نهایت استیماچ هم رفت تا سپاهان با تلی از ناکامی‌ها و البته متهمی به نام نویدکیا تنها باقی بماند. محرم که خیلی کم در رسانه‌ها حاضر می‌شود، این هفته به دعوت عادل فردوسی‌پور جواب مثبت داد تا از خودش روی صندلی برنامه نود دفاع کند. حاصل کار اما آن چیزی نشد که نویدکیا انتظارش را داشت. مرور واکنش‌ها به مصاحبه محرم در نود نشان می‌دهد عمده مخاطبان از شنیدن توضیحات او متقاعد نشده‌اند. نویدکیا در این مصاحبه اتهامات زیادی را متوجه مربیان، مدیران و پیشکسوتان سپاهان کرد و مدعی شد دخالتش در مسائل فنی و جاری تیم، به درخواست مسوولان باشگاه بوده و گناهی را متوجه خودش نمی‌بیند.

پنجه در پنجه غول اصلی

مجری برنامه نود در پایان مصاحبه‌اش با محرم نویدکیا خطاب به او گفت: «من فکر می‌کنم گفت‌وگوی امشب ما، یک کلاس درس فشرده بازیکن‌سالاری بود که قشنگ نشان می‌دهد به چه چیزی بازیکن‌سالاری اطلاق می‌شود!» احتمالا اشاره عادل درست است. آنچه محرم به زبان آورد را باید برشی عریان از یکی از مهمترین مشکلات فوتبال ایران در سال‌های اخیر به شمار آورد. تسلط ستاره‌ها بر همه ارکان باشگاه و تجاوز آنها از حدود اختیارات‌شان، یکی از مهمترین آفت‌های این حوزه بوده و فرهنگ بدی را رواج داده که بر اساس آن، امروز یکی مثل نویدکیا بی‌محابا روی آنتن پخش زنده حاضر می‌شود و از توفیقاتش در این زمینه سخن می‌گوید! شاید همین بی‌باکی عجیب محرم در تشریح اضافه‌کاری‌هایش یک تلنگر خوب به فوتبال ایران و مدیرانش باشد؛ آنها که باید حساب کنند و ببینند کجاها کم گذاشته‌اند که دامنه بازیکن‌سالاری تا اعماق یکی از سیستماتیک‌ترین باشگاه‌های ورزشی ایران هم نفوذ کرده است.

از محرم تا علی کریمی و مهدی رحمتی

در صندلی روبه‌روی عادل فردوسی‌پور، محرم نویدکیا شب سختی را پشت سر گذاشت و به سوالات و ابهامات زیادی پاسخ داد. با این همه اما، به نظر می‌رسد دادگاه این هفته نود، یک «متهم» بزرگ کم داشت؛ متهمی که اثرگذاری‌اش در معادلات امسال سپاهان بیش از هر کس دیگری بود، اما مثل همیشه درست سر بزنگاه قسر در رفت و هیچ کس ملامتش نکرد. سخن از هواداران سپاهان است؛ آنها که خواسته یا ناخواسته محرم را به مرد غیرقابل نقد باشگاه تبدیل کردند و چنان کاراکتری از او ساختند که انگار هیچ وقت اشتباه نمی‌کند و هرگز نباید بازخواستش کرد. خیلی راحت می‌شود به میانه‌های نیم‌فصل اول فلاش‌بک زد و روزهایی را به یاد آورد که در پی قهر و خانه‌نشینی نویدکیا، هواداران سپاهان با تصاویر او روی سکوها حاضر می‌شدند تا کادر فنی و مدیریتی باشگاه را تحت فشار قرار بدهند. آنها بازگشت کاپیتانی را تمنا می‌کردند که اصلا معلوم نبود چرا رفته و حتی لزومی نمی‌دید در مورد غائله‌ای که به راه انداخته، به اندازه دو خط به افکار عمومی جواب پس بدهد. آنچه بر سر سپاهان آمد و آنچه اصولا سال‌ها است بر سر فوتبال ایران می‌آید، بی‌ارتباط با همین روحیات غیرحرفه‌ای نیست.

در سراسر جهان، هواداران صاحبان واقعی باشگاه‌ها تلقی می‌شوند و این آنها هستند که با طرز تفکرشان، خط مشی کلی تیم را تعیین می‌کنند. اگر در آن سوی مرزها اصولی مثل نظم‌گرایی و رعایت حریم باشگاه کاملا جا افتاده و همه ناچار به تبعیت از آن هستند، دلیلش بیش از هر چیز دیگری اراده هواداران و خلق‌وخوی حرفه‌ای آنها است. به ایتالیا نگاه کنید؛ وقتی فرانچسکو توتی در پی آن همه نیمکت‌نشینی و حتی حضور در لیست مازاد تیم در آخرین دقایق بازی با تورینو به زمین می‌آید و با دو گل دیرهنگامش از شکستی تلخ، یک پیروزی دراماتیک می‌سازد، بغض هواداران جالوروسی روی سکوها در هم می‌شکند و سیل اشک به راه می‌اندازد، اما در عین حال هیچ کدام از آنها به خودشان اجازه نمی‌دهند اصول حرفه‌ای باشگاه را نقض کنند و بازیکن را بالاتر از مربی و مدیر بنشانند. تا وقتی این روحیه در فوتبال ایران هم شکل نگیرد، نمی‌توان نقطه پایانی برای این قبیل اتفاقات متصور بود. بازیکن قهر می‌کند و می‌رود، اما هوادار اصرار به بازگشت او از مسیر غیرمنطقی دارد. آنچه امروز برای نویدکیا اتفاق افتاده، قبلا برای علی کریمی در پرسپولیس و حتی مهدی رحمتی در تیم ملی رخ داده است. باید قبول کنیم پیش از هر چیز دیگری، این نگاه هوادار است که باید تغییر کند و به شکل استاندارد در بیاید.