کامران بیرامی

ادامه از مطلب اینکوترمز چاپ‌شده در تاریخ ۲۱/۰۵/۸۹

EXW: به معنای «از» می‌باشد. EXW در مورد کالاهایی کاربرد دارد که فقط در محل فروشنده قابل‌تحویل هستند. خریدار مسوول بارگذاری کالا در کامیون یا کانتینر در محل فروشنده و هزینه‌ها و مخاطرات متعاقب آن است. در عمل خیلی غیرمتعارف نیست که فروشنده بارگذاری کالا در کامیون یا کانتینر در محل خود را بدون اخذ مبلغی برای بارگذاری انجام دهد.

محل فروشنده باید پس از EXW ذکر شود. به عنوان مثال EXW Kobe یا EXW San Antonio.

EXW معمولا بین تولیدکننده (فروشنده) و صادرکننده (خریدار) به کار می‌رود و صادرکننده طبق شرایط دیگری به خریداران خارجی می‌فروشد.

FCA: تحویل کالا روی کامیون، واگن قطار یا کانتینر در نقطه تعیین شده برای عزیمت (ارسال) که یا همان محل فروشنده است یا ایستگاه راه‌آهن با پایانه باری که از قبل مشخص شده یا تحویل به شرکت حمل‌کننده، همگی با هزینه فروشنده، نقطه موردنظر در مبدا ممکن است مرکز ترخیص گمرکی باشد یا نباشد. خریدار، مسوول هزینه اصلی حمل، بیمه بار و سایر هزینه‌ها و مخاطرات است.

از نقطه‌نظر فنی، کالاهایی که تحت نگهداری و مسوولیت حمل‌کننده هوایی قرار می‌گیرند، تحویل در داخل هواپیما (مثل روی کشتی) در نظر گرفته می‌شوند، حتی در عمل، خیلی از صادرکنندگان و واردکنندگان هنوز از FOB برای حمل هوایی استفاده می‌کنند. بعضی از تولیدکنندگان نیز ممکن است از اصطلاحات پیشینFree On Truck) FOT)و FORو(Free On Rail) به هنگام فروش به تجار صادرکننده استفاده نمایند.

اصطلاح FCA همچنین در خدمات RO/RO نیز کاربرد دارد. نقطه عزیمت (بارگیری) باید پس از اصطلاح FCA بیاید. مثلا FCA Hong Kong و FCA Seattle.

FAS : کالاها به هزینه فروشنده در بارانداز، روی دوبه یا قایق‌های دیگر و کلا به نحوی نزدیک کشتی قرار می‌گیرند که در دسترس تجهیزات بارگیری کشتی باشند تا به داخل کشتی منتقل شوند. خریدار مسوول هزینه‌های بارگیری، هزینه‌های اصلی حمل، بیمه محموله و سایر هزینه‌ها و مخاطرات است. FAS اغلب در حمل محمولات تفکیک شده و نیز واردات کشورهایی که از کشتی‌های خودشان برای حمل استفاده می‌کنند، کاربرد دارد.

بندر مبدا (بارگیری) باید پس از اصطلاح FAS ذکر شود.

FOB : تحویل کالا به هزینه فروشنده بر روی کشتی در بندر مبدا (بارگیری) تعیین شده، هزینه‌های اصلی حمل، بیمه بار و سایر هزینه‌ها و ریسک‌ها به عهده خریدار است. بندر مبدا (بارگیری) باید پس از اصطلاح FOB ذکر شود.

در آمریکای شمالی اصطلاح FOB کاربردهای دیگری نیز دارد. بسیاری از فروشندگان و خریداران در آمریکا و کانادا که به شیوه حساب باز و ارسال کالای امانی معامله می‌کنند، از FOB مبدا و FOB مقصد نیز استفاده می‌کنند. FOB مبدا یعنی خریدار هزینه حمل و سایر هزینه‌ها و مخاطرات را می‌پردازد. FOB مقصد یعنی تا تحویل کالا در محل خریدار، مسوولیت هزینه‌های حمل و سایر هزینه‌ها و مخاطرات به عهده فروشنده است که بسته به قرارداد بین خریدار و فروشنده ممکن است شامل ترخیص واردات، پرداخت عوارض و مالیات گمرکی در کشور خریدار نیز باشد.

در معاملات بین‌المللی باید از کاربرد FOB مبدا و FOB مقصد، اجتناب شود چون بخشی از اینکوترمز نیستند.

CFR: تحویل کالا به بندر تعیین شده در مقصد (محل تخلیه) به هزینه فروشنده، خریدار مسوول بیمه بار و سایر هزینه‌ها و مخاطرات است. اصطلاح CFR قبلا به صورت C&F نوشته می‌شد. بسیاری از صادرکنندگان و واردکنندگان در سطح جهان هنوز از اصطلاح C&F استفاده می‌کنند.

نام بندر مقصد (محل تخلیه) باید پس از CFR قید شود.

باید متذکر شد که در قواعد اینکوترمز، اصطلاحات FOB، CFR و CIF صرفا برای حمل در دریا به کار می‌روند، با این همه در عمل خیلی از صادرکنندگان و واردکنندگان از هر سه اصطلاح فوق در حمل هوایی نیز استفاده می‌کنند.

CIF: بیمه محموله و تحویل کالاها به بندر مقصد (محل تخلیه) با هزینه فروشنده، هزینه‌های ترخیص واردات و سایر هزینه‌ها و مخاطرات به عهده خریدار است.

نام بندر مقصد (محل تخلیه) باید پس از CIF قید شود.

CPT: تحویل کالا به مقصد تایید شده (محل تخلیه) به هزینه فروشنده، بیمه بار، ترخیص واردات، پرداخت عوارض و مالیات گمرکی و سایر هزینه‌ها و مخاطرات به عهده خریدار است.

نام محلی که به عنوان مقصد (محل تخلیه) تعیین شده پس از CPT باید قید شود.

CIP: تحویل کالا به مقصد مورد نظر (محل تخلیه) و بیمه کالا تا آنجا به هزینه‌ فروشنده، پرداخت هزینه ترخیص واردات، عوارض و مالیات گمرکی و سایر هزینه‌ها و مخاطرات با خریدار است.

نام محلی که به عنوان مقصد (محل تخلیه) تعیین شده پس از CIP باید قید شود.

DAF: تحویل کالا به نقطه‌ای تعیین شده در مرز به هزینه فروشنده، پرداخت هزینه ترخیص واردات، عوارض و مالیات گمرکی و سایر هزینه‌ها و مخاطرات با خریدار است.

نام نقطه‌ای در مرز (محل تخلیه) که قبلا مشخص شده، پس از DAF باید نوشته شود.

DES:تحویل کالا بر روی کشتی در بندر تعیین شده مقصد (محل تخلیه) به هزینه فروشنده، هزینه تخلیه از کشتی، ترخیص واردات،‌ عوارض و مالیات گمرکی، بیمه بار و سایر هزینه‌ها و مخاطرات به عهده خریدار است.

نام بندر مقصد (محل تخلیه) باید پس از DES قید شود.

DEQ: تحویل کالا به اسکله (بندر) در مقصد به هزینه فروشنده. فروشنده مسوول ترخیص گمرکی و پرداخت عوارض و مالیات گمرکی طرف خریدار است. خریدار بیمه بار و سایر هزینه‌ها و مخاطرات را به عهده می‌گیرد.

نام بندر مقصد (محل تخلیه) باید پس از DEQ قید شود.

DDU: تحویل کالا و بیمه بار تا نقطه نهایی در مقصد که اغلب سایت پروژه یا محل خریدار است، به هزینه فروشنده، خریدار مسوولیت ترخیص واردات و پرداخت عوارض و مالیات گمرکی را به عهده می‌گیرد. فروشنده ممکن است با پذیرش ریسک مربوطه، بار را بیمه نکند.

نام مقصد (محل تخلیه) باید پس از DDU ذکر شود.

DDP: فروشنده بیشتر هزینه‌ها را می‌پردازد که شامل بیمه بار، ترخیص واردات، پرداخت عوارض و مالیات گمرکی طرف خریدار و تحویل کالا در نقطه نهایی در مقصد که اغلب سایت پروژه یا محل خریدار است، فروشنده ممکن است با پذیرش ریسک مربوطه، بار را بیمه نکند.

نام مقصد (محل تخلیه) باید پس از DDP ذکر شود.