این را قبول داری که در جهت موفقیت می‌کوشی؟ گونتر هم این را قبول می‌کند: «ولی کی مسوولشه؟ تو یا سرنوشت؟ یا دیگران؟»گونترها باورشان به خود مسوول بودن است. آنها فکر می‌کنند: «هر اتفاقی که برای هر کسی می‌افتد، مسوولش خود اونه!» این تعبیر در مورد کارهای بغرنج خیلی مفید به نظر می‌آید؛ زیرا گونتر را تحریک می‌کند: «اگر می‌خوای کارت پیش بره باید دنبالشو بگیری!»نتیجه اینکه آدم تلاش بیشتری می‌کند و به همین دلیل غالبا با موفقیت روبه‌رو می‌شود. منطقی است، زیرا این نتیجه زحمات اوست و نابرده رنج گنج میسر نمی‌شود. متاسفانه گونترها در مواقع شکست نیز همین‌طور فکر می‌کنند. حتی زمانی که اصلا تقصیری متوجه آنان نباشد؛ مثلا زمانی که اوقات همکار تلخ باشد یا وقتی که مشتری از جای دیگری خرید می‌کند، آنها با امیدی مرتب از خود می‌پرسند: «کجای کارم اشتباه بود؟» درحالی‌که با تلاشی دوچندان به‌کار ادامه می‌دهند تا جایی که به سرزنش‌های پارانوییدی می‌انجامد؛ چیزی که غالبا بی‌مورد است.

منبع: کتاب «گونتر وسوسه‌گر درون پیروز می‌شود»

مترجم: احمد صدیقی/ انتشارات راه نوین

اصل خودمسوولی