به گزارش مجمع‌جهانی اقتصاد، اهداف توسعه پایدار، مجموعه‌‌‌‌ای از ۱۷هدف جهانی به هم پیوسته است که به‌منظور ارائه طرحی برای دستیابی به آینده بهتر و پایدارتر برای همه، طراحی شده‌اند. اهداف توسعه پایدار، در سال‌۲۰۱۵ توسط سازمان ملل‌متحد به‌عنوان یک فراخوان جهانی جهت اقدام برای پایان‌دادن به فقر، حفاظت از کره‌زمین و تضمین اینکه تا سال‌۲۰۳۰ همه مردم از صلح و رفاه برخوردار خواهند بود، تصویب شد. جهان با چالش‌های جدی منابع طبیعی و زیست‌محیطی مواجه است: مانند تغییرات آب‌‌‌‌و‌‌‌‌هوایی، کاهش آب شیرین، ماهی‌گیری بیش از حد در اقیانوس‌‌‌‌ها، جنگل‌زدایی، آلودگی آب‌‌‌‌و‌‌‌‌هوا و سایر فجایع.

رشد اقتصادی پایدار از نظر زیست‌محیطی نام دیگری برای مفهوم توسعه پایدار است. هدف آن دستیابی به‌هماهنگی بین پایداری محیطی، اقتصادی و سیاسی- اجتماعی است. همه کشورها باید نیازهای اساسی خود از قبیل اشتغال، غذا، انرژی، آب و بهداشت را تامین کنند. همه حق داشتن یک محیط سالم، ایمن و پاک را دارند. با کاهش آلودگی، فقر و بیکاری می‌توان به‌راحتی به این امر دست‌یافت. سه نفر از کارشناسان سازمان‌ملل در جمع‌بندی نتایج نشست نیویورک که در جریان مجمع‌عمومی سازمان ملل‌متحد برگزار شد، چنین گفتند: «این نقطه نیمه‌راه رسیدن به ضرب‌‌‌‌الاجل سال‌۲۰۳۰ برای دستیابی به ۱۷ هدف توسعه پایدار بود و منجر به تصویب بیانیه سیاسی SDG شد که در آن رهبران جهان تعهد خود را به اهداف تایید کردند و نسبت به عدم‌پیشرفت تا به امروز ابراز نگرانی کردند.» گزارش اهداف توسعه پایدار ۲۰۲۴ نشان می‌دهد که تنها ۱۷‌درصد از اهداف SDG تا به امروز در مسیر اجرا قرار گرفته‌است. پائولا نارواز، رئیس شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل، گفت: «ما باید به‌دنبال راه‌هایی برای پیشبرد اجرا و دستیابی به اهداف توسعه پایدار باشیم.» راه‌‌‌‌های چندجانبه برای فردای بهتر اولین‌بار توسط آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل‌متحد در گزارش دستور کار مشترک در سپتامبر۲۰۲۱ پیشنهاد شد. این گزارش پاسخ او به درخواست کشورهای عضو برای ارائه ایده‌هایی در مورد چگونگی پاسخ بهتر به چالش‌های فعلی و آینده بود.

این نشست در سپتامبر ۲۰۲۴ برگزار خواهد شد و گوترش آن را «فرصتی که یک‌بار در یک نسل برای تقویت مجدد اقدام جهانی، تعهد مجدد به اصول اساسی و توسعه بیشتر چارچوب‌های چندجانبه گرایی به‌گونه‌ای که برای آینده مناسب باشند» نامگذاری کرده‌است. سازمان‌ملل اعلام کرد؛ اگر دستور کار ۲۰۳۰، توافق‌نامه پاریس و دستور کار اقدام آدیس آبابا از نظر هدف‌گذاری و تعهدات «چه چیزی» باشد، نشست سران آینده «چگونه» خواهد بود. به‌عبارت ساده‌‌‌‌تر چگونه می‌‌‌‌توانید برای دستیابی به این اهداف و مقابله با مشخص‌‌‌‌ترین مسائل، درحالی‌که برای آینده‌‌‌‌ای انعطاف‌‌‌‌پذیرتر آماده می‌‌‌‌شوید، به‌طور موثر با یکدیگر همکاری کنید؟ هنگامی که دستور کار ۲۰۳۰ در سال‌۲۰۱۵ تدوین شد، هوش‌مصنوعی و سایر فناوری‌های دیجیتالی هنوز درحال‌توسعه بودند، بنابراین اجلاس آینده  ابزارهایی دقیق‌تر  را برای «توسعه‌سریع»SDGs ارائه می‌دهد. این به‌معنای تجدید یا تنظیم دقیق سیستم‌های چندجانبه حکومتی است تا اطمینان حاصل شود که ۴۳ نکته توافق‌شده در بیانیه سیاسی اجلاس SDG به‌جلو حرکت  می‌کند. در سال‌۲۰۲۴، بحران اقلیمی همچنان رکوردشکنی رویدادهای شدید آب‌وهوایی را به ارمغان می‌آورد که‌میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان تحت‌تاثیر قرار داده‌است؛ با تاثیر نامتناسبی بر کشورهای کمتر توسعه‌یافته.