سیستم سینمای ایران کاملا رفاقتی است

«من تصمیم گرفته‌ام کنار بروم تا تهیه‌کنندگان به این فکر نکنند که امین حیایی هست و فیلم هم می‌فروشد. بدانند استعدادهای زیادی پشت در هستند که باید از آنها استفاد شود.» این حرف‌های امین حیایی است که بیش از بیست سال سابقه بازیگری در سینما دارد و این روزها به فکر خداحافظی افتاده است. امین حیایی، حالا دیگر پیشکسوت ستاره‌هایی چون محمدرضا گلزار و حامد بهداد است. دور از واقعیت نیست اگر بگوییم این بازیگر از معدود ستارگانی است که این سال‌ها آبروی گیشه را خریده‌، اما از نظر او ستاره شدن مسیر می‌خواهد و راهش هم کلاس‌های بازیگری است.

امین حیایی در گفت‌وگو با قدس آنلاین از سختی‌های کار و سینمای این روزها می‌گوید:

***

می‌گویند در سینما پارتی بازی زیاد شده و هرکس فامیل‌های خودش را بازیگر می‌کند. راست است؟

برای نقش‌های اصلی که هیچ وقت چنین اتفاقی نمی‌افتد. به هر حال تهیه‌کننده سرمایه و بودجه‌اش را پای فیلم می‌گذارد و هیچ وقت به صرف آشنایی با یک بازیگر برای فیلمش ریسک نمی‌کند. ممکن است در فیلم‌های دولتی چنین اتفاقی بیفتد، اما یک تهیه‌کننده خصوصی هیچ وقت هزینه‌اش را صرف بازیگری نمی‌کند که فیلمش نفروشد.

حتی اگر فامیلش باشد به همین خاطر همیشه شخصیت‌های اصلی داستان را از میان کسانی انتخاب می‌کنند که قابل اعتماد مردم و کارگردان باشد و ممکن است برای نقش‌های فرعی کسانی را بگذارند که قبلا به واسطه برخی آشنایی‌ها قولی بهشان داده باشند.

برای خودتان هم‌چنین چیزی پیش آمده؟

وقت‌هایی پیش آمده که دوستان مان از ما خواسته‌اند برایشان در عالم بازیگری نقشی فراهم کنیم. ما هم قبول می‌کنیم. به هر حال باید در این راه همه به هم کمک کنیم. ولی از اینجا به بعد دیگر خودشان هستند که تعیین‌کننده ماندن یا رفتن در دنیای سینما هستند.

سیستم کار ما در ایران کاملا رفاقتی است. ما مثل کشورهای دیگر نیستیم. نه مدیر برنامه معرفی می‌کنیم که برویم قرارداد ببندیم، نه دنبال تشکیلات این چنینی هستیم. ما با همه شان رفیقیم و خودمان را از یک خانواده به اسم سینما می‌دانیم.

چرا کارگردانان برای بازیگران جدید ریسک نمی‌کنند؟ آن قدر که سوپراستارهای بالای ۳۵ سال نقش تین ایجرها را بازی می‌کنند؟

فقط بحث اعتماد است. ما بازیگر با استعداد زیاد داریم اما آنها باید اول اعتماد کارگردانان و تهیه کنندگان را جلب کنند تا آنها هم این انگیزه را داشته باشند که بتوانند روی آنها سرمایه‌گذاری کنند. ما کم کم فضا را برای بازیگرهای جدید خالی می‌کنیم و این فرصت را در اختیارشان قرار می‌دهیم که بیایند و خودشان را نشان دهند.

خودمن تصمیم گرفته‌ام کنار بروم تا تهیه کنندگان به این فکر نکنند که امین حیایی هست و فیلم هم می‌فروشد. بدانند استعدادهای زیادی پشت در هستند که باید از آنها استفاده شود. سرمایه خصوصی بودجه بادآوررده نیست که بخواهد روی هر کس سرمایه‌گذاری کند. شاید روی فیلمنامه و کارگردان خوب بشود سرمایه‌گذاری کرد اما روی بازیگر واقعا ریسک است.

پس بازیگر از کجا پیدا کنیم؟

بهترین راه برای بازیگر شدن رفتن به کلاس‌های بازیگری است. قطعا هر کسی که به این رشته علاقه دارد، اگر استعدادش را هم داشته باشد سریع جذب می‌شود. در غیر این صورت نقش فروشی شاید بتواند او را برای مدتی نگه دارد. ما بازیگران خیلی خوبی داریم که از کلاس بازیگری به اینجا رسیده‌اند و در زمان کوتاه موفق هم شده‌اند.

حامد بهداد یکی از آنها است. من دوره آموزشی ندیدم اما بیش از بیست سال است که دارم کار می‌کنم. شاید من هم اگر کلاس آموزشی می‌رفتم، خیلی زودتر به جایی که الان در آن ایستاده‌ام، می‌رسیدم و مسیرم کوتاه‌تر می‌شد.

چرا ستاره‌ها دیگر جواب گوی گیشه نیستند؟

کلا اوضاع دنیا به هم ریخته است. ما هم داریم دست و پا می‌زنیم. مردم در این لحظات آخر دنیا خوش و شاد باشند! یعنی همه چی بهم ریخته است. دنیا که بهم ریخته باشد، دیگر سینما فبها... همه جای دنیا همین است. تازه بدتر از این هم هست. ما در مملکتمان خانوادگی زندگی می‌کنیم. می‌گویند در ایران هیچ کس گشنه نمی‌ماند؛ چون همه هوای هم را دارند؛ اما آن سر دنیا از این خبرها نیست.