احسان شادی

محمدصادق مفتح، معاون بازرگانی داخلی وزارت بازرگانی در گفت‌وگوی مشروحی با خبرگزاری دانشجویان ایران درباره بازرگانی کالاهای گوناگون از جمله شکر نکات قابل توجهی بیان کرده است. از جمله درباره شکر گفته است: «... چطور شده است که بخش‌خصوصی شکر وارد کرده است... چرا وقتی شکر برزیلی هر کیلوگرم ۴۰۰تومان است مردم این را مصرف نکنند و تاوان صنعت و کشاورزی را بدهند... ۳۵سال است برای کارخانه شکر در ایران سرمایه‌گذاری نشده است... چرا تولیدکنندگان شکر هنوز تولید خود را در کیسه‌های ۵۰کیلویی عرضه می‌کنند....» درباره این اظهارات معاون وزارت بازرگانی به چند نکته اشاره می‌شود.

۱ -وقتی کمیسیون ماده یک قانون صادرات و واردات تعرفه واردات شکر را در یک مدت کوتاه از ۱۳۰درصد به ۱۰درصد می‌رساند، بدیهی است که واردات مقرون به صرفه می‌شود. تثبیت نرخ ارز نیز مزید بر علت شده و تمایل به واردات را تشدید می‌کند به نظر می‌رسد این پرسش بدیهی زیاد نیاز به تفکر ندارد.

۲ -وقتی صنعت قند و شکر بیش از نیم قرن است تحت سلطه دولت قرار دارد و قیمت شکر، قمیت چغندر قند و دستمزد کارگر را دولت تعیین می‌کند و تعرفه‌ها نیز نوسان شدید دارند معلوم است بخش‌خصوصی در این صنعت سرمایه‌گذاری نمی‌کند.

۳ -هیچ تولیدکننده‌ای نیست که بخواهد زیر منت دولت باشد یا به مصرف‌کننده آسیب برساند، اما درباره واردات شکر ارزان ۴۰۰تومانی برای هر کیلوگرم باید گفت، اگر این کار خوبی است چرا اتحادیه اروپا، ژاپن، چین و ایالات متحده آمریکا به تولید شکر یارانه می‌دهند و اقدام به واردات شکر ارزان نمی‌کنند؟

از طرف دیگر چرا برای واردات خودرو تعرفه واردات ۱۰۰درصد است، چرا تعرفه واردات لوازم خانگی ۶۰درصد است، اما تعرفه واردات شکر ۱۰درصد؟

۴ -تعرفه واردات شکر در ترکیه براساس کتابی که وزارت بازرگانی منتشر کرده ۱۱۰درصد است، چرا در ایران ۱۰درصد شده است؟ کاش مدیران وزارت بازرگانی کتاب منتشر شده توسط موسسه پژوهش‌های خود را مطالعه می‌کردند.

۵ -سرپرست وزارت صنایع و معادن که در مراسم معارفه خود توجه به صنایع سبک و متوسط را جزو سیاست‌های این وزارتخانه معرفی کرد حتما از طریق روسای سازمان‌های صنایع و معادن استان‌ها در جریان وضعیت صنعت قند قرار گرفته است.

وی می‌تواند و باید از صنعت قند حمایت کند و کارشناسان معتقدند با توجه به سخنان وی، این کار حتما انجام خواهد شد.