گروه صنعت و معدن - سابقه تولید ظروف چینی به صورت صنعتی در ایران حدود 30 تا 35 سال است. در سال‌های پیش از انقلاب واحدهای چینی البرز، پارس، گیلان، قصاعی و کابن احداث و با ظرفیت تقریبی 5180 تن در سال شروع به کار کردند و از جمله کارخانجات قدیمی این رشته از صنعت هستند. نیاز کشور تا قبل از سال 1360 در حدود 30هزار تن چینی در سال بوده که این نیاز از طریق واردات تامین می‌شده است.

از اواخر سال ۱۳۶۰ ورود چینی‌آلات خارجی به کشور ایران ممنوع شد و به واسطه کم شدن واردات و قیمت بالای محصولات خارجی،‌ واحدهای جدید احداث و راه‌اندازی شدند و روند احداث کارخانه ها تا سال ۱۳۷۹ به تعداد ۱۹ واحد به ظرفیت اسمی سالانه ۵۰۹۰۰ تن رسید و میزان تولید ۴۸هزار تن با بازده ۹۴درصد بود.
تولید جهانی
تولید جهانی ظروف چینی حدود ۲/۱میلیون تن برآورد شده که کشور چین حدود ۸۰ تا ۹۰درصد تولید جهانی را به خود اختصاص داده است. کشور ایران نیز دومین تولیدکننده در جهان به شمار می‌آید. کشور آلمان از سال ۲۰۰۴، تولیدی حدود ۶ تا ۷هزار تن داشته و کشور انگلستان نیز دو کارخانه چینی را تعطیل کرده است. در شرایط کنونی عرضه جهانی بیش از تقاضا است.
وضعیت صنعت ظروف چینی
به گزارش نشریه« برنامه »روند تولید و ظرفیت اسمی کارخانه های تولید ظروف چینی در ابتدای سال ۱۳۸۳ به ۶۴۳۰۰ تن رسید و طی سال ۱۳۸۳ طرح توسعه چینی همگام با ظرفیت ۱۵۰۰ تن و چینی نسترن به ظرفیت ۴هزار تن راه‌اندازی شد و همچنین تقدیس گناباد نیز تولید آزمایشی را شروع کرد که به علت کمبود برخی از تجهیزات و اشکال‌های موجود، به تولید نهایی نرسیده است.در اواخر اسفند ماه فاز یک طرح توسعه طوس چینی به ظرفیت ۷۵۰۰ تن و چینی البرز به ظرفیت ۳۵۰۰ تن راه‌اندازی شد. همچنین چینی مرجان با طرح توسعه یک هزارتنی با ساخت ۴ دستگاه کوره شاتل ساخت داخل راه‌اندازی شد. از این‌رو، ظرفیت اسمی تولید ظروف چینی تا پایان سال ۱۳۸۳ با راه‌اندازی طرح‌های واحدهای یاد شده به ۸۳۳۰۰ تن رسیده است.میزان تولید سال ۱۳۸۳ با توجه به تعطیلی کارخانه چینی ابهر (در ابتدای سال) و تعطیلی کارخانه‌های چینی گیلان، چینی مهدی و طرح توسعه چینی پارس از سال گذشته (در مجموع به ظرفیت اسمی ۹هزار تن)، معادل ۵۰۲۳۷ تن بوده است که نسبت به ظرفیت ۵۷۳۰۰ تن (مجموع ظرفیت‌های کارخانه‌های فعال و در حال تولید ، طرح توسعه چینی همگام و چینی نسترن با نصف ظرفیت دو هزار تن «راه‌اندازی نیمه دوم سال» و بدون در نظر گرفتن ظرفیت طرح‌های توسعه راه‌اندازی شده در آخر سال و کارخانه چینی تقدیس گناباد)، بازده تولید، ۶/۸۷درصد است که در مقایسه با تولید سال ۱۳۸۲، حدود ۸/۶درصد افزایش تولید داشته است.
صادرات
صادرات ظروف چینی کشور در سال ۱۳۸۳ برابر ۴/۱۳۸۲ تن به ارزش ۳میلیون دلار بوده که نسبت به صادرات سال ۱۳۸۲ به میزان ۱۹۵۴ تن به ارزش ۱/۳میلیون دلار حدود ۲۹درصد کاهش در تناژ و ۳درصد در ارزش را داشته است. در امر صادرات، کشور ایران به دلیل حضور رقیبی مانند کشور چین که با قیمت نازل بازار جهانی ظروف چینی را اشباع کرده است، نمی‌تواند به رقابت بپردازد و حتی در بازار داخلی نیز با مشکل فروش مواجه است.
واردات
واردات این محصول در سال ۱۳۸۳ به میزان ۸۰۰ تن بوده که طبق مصوبه دولت مبنی بر پرداخت سود بازرگانی هر کیلو ۱۲۰۰۰ ریال، از ورود بی‌رویه ظروف چینی به داخل کشور به میزان قابل توجهی ممانعت به عمل آمده است. به طوری که نسبت به واردات سال ۱۳۸۲ (به میزان ۲۲۴۸۵ تن) معادل ۴/۹۶درصد کاهش داشته است. در سال ۱۳۸۳ کشش بازار نسبت به خرید ظروف چینی داخلی بیشتر بوده و قیمت ظروف چینی ایرانی ظرف چند سال اخیر برای رقابت با محصول خارجی با وجود نرخ بالای قیمت تمام شده، افزایش نداشته است.