محمدصادق جنان‌صفت

روز گذشته در همین ستون تاکید شد قدرت‌طلبی اقدامی پسندیده و مدرن است. هر فرد و گروهی که خرد بر رفتارش غلبه داشته باشد در مسیر کسب قدرت در محدوده فعالیت‌هایش حرکت می‌کند.

در نوشته دیروز یادآور شدم حضور در انتخابات اتاق‌های بازرگانی برای کسب قدرت از طرف خود یا همفکران یک ضرورت تمام‌عیار است.

شاید این پرسش مطرح شود که کسب قدرت در اتاق‌های بازرگانی چه فایده‌ای دارد؟ کسانی که این دغدغه ذهنی را دارند معتقدند ساختار اتاق و شرایط تاریخی آن به گونه‌ای است که در نهایت گروه شناخته شده‌ای بر صندلی‌های ریاست می‌نشینند و مشارکت‌ها کم‌فایده است.

این گروه همچنین اعتقاد دارند قدرت اتاق‌های بازرگانی در برابر قدرت نهاد دولت آنقدر ناچیز است که حتی اگر در آن قدرت نیز داشته باشید کاری پیش نمی‌رود و اتفاقی نمی‌افتد.

این نوشته قصد انکار دو نکته یاد شده را ندارد اما می‌پرسد اگر از حق رای خود استفاده نکنید آیا به تثبیت ساختار مورد انتقادتان کمک بیشتری نکرده‌اید؟

نهاد دولت در هیچ جامعه‌ای حاضر نیست به آسانی قدرت از کف داده و آن را واگذار کند، مگراینکه قدرت نهاد مدنی افزون شود.

حضور بیشتر رای‌دهندگان در انتخابات اتاق بازرگانی سراسر کشور به ویژه در پایتخت همان نیرویی است که شاید دولت را وادار به عقب‌نشینی کند.

نهاد دولت با هر گرایش سیاسی به ویژه در ایران اگر در برابر شمار قابل توجهی از صنعتگران و بازرگانان قرار گیرد در تفویض قدرت رفتار منعطف‌تری خواهد داشت.

عدم حضور در انتخابات از سوی صنعتگران و بازرگانان حتما به اینکه ساختارهای قدیمی تثبیت شود و قدرت این نهاد افزایش نیابد کمک خواهد کرد.

بخش‌خصوصی باید بسیار هوشمند عمل کند و در این باره نیز هزینه- فایده کرده و درک کند که رای دادن چه فایده‌هایی دارد.

یک محاسبه ساده نشان می‌دهد که رای دادن این فایده را دارد که همبستگی صنفی بخش خصوصی را نشان خواهد داد.

نشان دادن همبستگی خود نوعی قدرت‌نمایی است که نباید آن را نادیده گرفت.