گروه انرژی - یکی از مقامات سابق وزارت نفت براین باور است که استفاده از قرارداد‌های فاینانس برای بخش

بالا دستی به حربه برای فشار روی ایران از سوی کشورهای غربی تبدیل خواهدشد. معاون سابق بین‌الملل وزارت نفت می‌گوید: «در طرح‌های پایین‌دستی که ریسک‌های مخزن و تولید مانند پروژه‌های بالادستی وجود ندارد و سقف هزینه‌ها پایین است، قراردادهای فاینانس بهتر از بیع متقابل نتیجه می‌دهد.» «سیدمهدی حسینی»، معاون سابق بین‌الملل وزارت نفت در گفت‌وگو با «ایسنا» با اشاره به ‌اینکه در گذشته طرح‌های پتروشیمی بیشتر از همین طریق تامین مالی شدند، اظهار کرد: ولی برای بالادستی روش فاینانس خیلی مناسب نیست.

وی افزود: در قراردادهای فاینانس پوشش بیمه را باید دولت وام‌دهنده تامین کند که دولت‌ها می‌توانند از این موضوع به عنوان ابزاری سیاسی استفاده کنند که گاهی نیز با این موضوع بازی ‌کرده‌اند. وی یکی از عیب‌های فاینانس را همین مساله دانست و گفت: کشور خود ما نیز به کرات شاهد این فراز و نشیب‌ها بوده است.«حسینی» درباره مزایا و معایب قراردادهای فاینانس و خطوط اعتباری خاطرنشان کرد: قراردادهای خطوط اعتباری هم همان فاینانس هستند. خطوط اعتباری تعریف‌های مختلفی مانند اعتبار به خریدار و اعتبار به فروشنده دارد و به این صورت است که بانک‌ها خطوط اعتباری می‌دهند و دولت‌ها پوشش بیمه‌ای آن‌ را فراهم می‌کنند.وی با اشاره به اینکه گستره استفاده از فاینانس محدود است، توضیح داد: هر کشوری برای پوشش بیمه‌ای فاینانس سقفی را تعیین می‌کند، بنابراین پروژه‌های چند میلیاردی نظیر نفت شانس کمتری جهت تامین مالی از طریق فاینانس دارند.«حسینی» خاطرنشان کرد:‌ برای نمونه بزرگ‌ترین قرارداد فاینانسی که ما توانستیم تامین کنیم، از یک بانک آلمانی برای فازهای ۹ و ۱۰ پارس جنوبی به ارزش ۷/۱ میلیارد دلار بوده است. وی یادآوری کرد: از سوی دیگر در فاینانس، بانک طرف حساب است و به شیوه خرج هزینه‌ها در اجرا کار ندارد و صرف‌نظر از موفقیت یا عدم موفقیت طرح‌ها در زمان مشخص بازپرداخت وام را طلب می‌کند که همین امر در سال ۱۳۷۴ موجب مشکلات عظیم اقتصادی شد.