ایرانی‌ها 74 میلیارد تومان آدامس جویدند

بزرگ‌ترین کارخانه آدامس‌سازی روز گذشته با حضور وزیر صنایع افتتاح شد

گروه صنعت و معدن - صابر دری‌نژاد: «این لنگه کفش چیه تو دهنت!» این جمله را کم‌وبیش همه آنهایی که پا به سن گذاشته‌اند، به یاد می‌آورند. وقتی که با کلی ذوق، به بقال محله ۲ریال می‌دادیم و یک آدامس یا سقز می‌خریدیم، اما یک باره پدربزرگ چشمش به ما می‌افتاد و با توپ و تشر می‌گفت: « این لنگه کفش چیه تو دهنت!» آن موقع بود که همه دنیا روی سرمان خراب می‌شد. آدامس را با مزه توستالژیکش دور می‌انداختیم و منتظر پول توجیبی هفته بعد می‌شدیم.

اما این روزها خیلی چیزها عوض شده. دیگر کمتر کسی سراغ «سقز» را می‌گیرد. بقال‌ها هم از وقتی سوپرمارکت ‌شده‌اند، فقط آدامس خارجی می‌فروشند. خبری از «خروس‌نشان»ها و «آدامس جرقه‌ای»ها نیست. فقط بعضی‌ها طبق عادت می‌گویند: «ببخشید پول خرد ندارم» و یک آدامس «شیک» می‌گذارند کنار بقیه اجناس، داخل کیسه.

تا همین چند وقت پیش، بچه‌ها آدامس می‌خریدند به عشق عکس‌ فوتبالیست‌ها و عکس برگردان‌های آدامس خرسی؛ امروز بزرگ‌ترها آدامس‌های رنگارنگ خارجی می‌خرند، برای تنظیم PH دهان، سفید شدن دندان‌ و هضم غذا. تا دیروز بچه‌ها آدامس می‌خریدند، بسته‌ای ۱۰ یا ۲۰ تومان؛ امروز بزرگ‌ترها حاضرند تا ۳ یا ۴هزار تومان هم پول برای آدامس خرج کنند.

آدامس‌ها در تبلیغات هم چیزی کم از سایر محصولات ندارند. بیلبوردهای شهر پر از تبلیغ آدامس‌های مختلف‌ با محور سلامتی شده است.

روزی ۳ تا نخورید

شواهد عینی نشان می‌دهد، آدامس به یک جزء جدا نشدنی از کیف خانم‌ها، (و حتی برخی آقایان) تبدیل شده است. براساس یک آمار تایید نشده، از هر ۱۰خانم شهرنشین، ۷ نفر روزانه‌ حداقل یک آدامس مصرف می‌کنند. این در حالی است که شاید تعداد افرادی که روزانه حداقل یک لیوان شیر مصرف می‌کنند به ۵ نفر هم نرسد. دکترها بر این باورند که مصرف روزانه سه عدد آدامس در روز، فرد را به شدت در معرض بیماری‌های گوارشی قرار می‌دهد.

با این وجود برخی از افراد به قدری به مصرف آدامس عادت می‌کنند، که این عادت به نوعی اعتیاد تبدیل می‌شود. البته اعتیاد به مصرف آدامس فقط مخصوص ما نیست. چراکه از وقتی آدامس(به شکل امروزی) برای اولین بار از سوی یونانی‌های باستان از صمغ نوعی درخت تهیه و مصرف می‌شد، تا امروز که کارخانه‌های بزرگ دنیا آن را تولید می‌کنند و بازاری به وسعت ۲۱میلیارد دلار برای آن دست و پا کرده‌اند، افراد زیادی گرفتار آدامس شده‌اند؛ تا جایی که چندی پیش یک سیاست‌مدار اهل کشور ترکیه، به دلیل مصرف آدامس در یک مراسم رسمی، سر از دادگاه درآورد.

مصرف ۷۴ میلیارد تومان آدامس

به گزارش خبرنگار ما، مصرف آدامس در کشور، به سرعت در حال افزایش است. به گونه‌ای که مصرف این «کوچولوی تمام‌نشدنی»، از ۲۵ تن در سال ۸۴، به حدود ۲۴۶۳ تن در سه فصل ابتدایی امسال رسیده است. این یعنی ایرانی‌ها فقط در ۹ ماه امسال، ۷۳ میلیارد و ۸۹۰ میلیون تومان آدامس جویده‌اند تا مصرف آدامس ایرانی‌ها به یک باره ظرف چهار سال، ۱۰۰ برابر شود.

در این میان، میزان تولید آدامس در کشور، نسبت به میزان واردات آن بسیار ناچیز است. به بیان ساده تر، صنعت آدامس، در مقایسه با سایر صنایع مشابه نظیر شکلات‌سازی یا بسیاری از خوراکی‌های سرگرم‌کننده دیگر، روند رو به رشد کند‌تری داشته؛ به عبارت بهتر، از قافله جامانده است. شاهد این مدعا هم آدامس‌های رنگارنگ خارجی است که عمدتا از کشور ترکیه یا امارات راهی سوپرمارکت‌های ایران می‌شوند.

افتتاح کارخانه آدامس در حاشیه تهران

دیروز بزرگ‌ترین کارخانه تولیدکننده آدامس کشور و خاورمیانه در حاشیه تهران، مورد بهره‌برداری قرار گرفته تا بلکه بخشی از این عقب‌ماندگی جبران شود و تولیدکنندگان ایرانی، سهم بیشتری از بازار داخل به دست‌ آورند. البته به این شرط که بتوانند در این بازار تنگ رقابتی، دوام بیاورند.

به گزارش خبرگزاری مهر، وزیر صنایع و معادن در مراسم افتتاحیه این کارخانه، رشد صنعتی را زمینه ساز گسترش پیشرفت‌های اقتصادی دانسته و افزوده است: «رشد بخش صنعت در گرو تخصیص منابع مالی مورد نیاز است.»

«علی اکبر محرابیان» ابراز امیدواری کرد که با راه‌اندازی این خط تولید، شاهد حضور برند ایرانی در بازارهای جهانی باشیم.

این کارخانه که با سرمایه‌گذاری ۳۰ میلیارد تومانی، ظرف ۵ سال ساخته شده، قرار است آدامس بدون قند را تولید و راهی بازار کند.

با این اوصاف معلوم نیست مصرف آدامس با این شیب تندی که در پیش گرفته، سال آینده چقدر می‌شود؟ معلوم نیست، تا سال آینده چند مدل آدامس دیگر راهی بازار ایران می‌شود؟ با این حال، فرقی نمی‌کند این آدامس‌ها چطور به دست من و شما می‌رسد. خواه از سوپرمارکت و دکه روزنامه فروشی باشد، یا در داروخانه‌ها فروخته شود. شاید هم پشت چراغ قرمز یا در ترافیک، کودکی به شیشه بزند و از شما بخواهد آدامس بخرید. حیف که دیگر پدر بزرگ نیست. شاید اگر بود ...