نگین بهکام

محمدصادق مفتح، معاون وزیر بازرگانی گفته است: «در طول ۸ماه ۳۰۰هزار تن از شکر وارداتی توسط شرکت‌های ترکیه به آن کشور، قاچاق شده است که دلیل آن بالا بودن تعرفه واردات شکر در ترکیه است و به دلیل خروج غیرقانونی، میزان شکر صادر شده در گمرک اظهار نشده است». وی همچنین به تشریح فواید صادرات دوباره شکر به صورت قاچاق به ترکیه پرداخته و گفته: «بالاخره با این نوع از صادرات مجدد در کشور کاری انجام شده و با کارهای انبارداری و حمل‌ونقل سرمایه در کشور چرخیده است».

با توجه به آنچه مفتح به عنوان یک مسوول دولتی بیان کرده چند پرسش مطرح می‌شود:

۱ -اگر خروج این ۳۰۰هزار تن شکر از ایران به صورت قاچاق بوده و تعریف قاچاق خروج غیرقانونی کالا از کشور است، معاون وزیر بازرگانی چطور از رقم دقیق آن با خبر است؟

۲ -قاچاق ۳۰۰هزار تن شکر در ۸ماه، تقریبا روزی ۱۰۰۰تن قاچاق است. اگر این قاچاق به وسیله کامیون صورت گرفته، یعنی روزی ۱۰۰کامیون ۱۰تنی این محموله را حمل کرده است. اگر با وانت صورت گرفته، یعنی روزی هزار وانت و اگر هم با اسب و قاطر بوده، یعنی حدود ۱۰هزار اسب و قاطر شکرها را در هر روز قاچاق کرده است.با توجه به نظارت‌هایی که در مرزها صورت می‌گیرد، وقوع چنین امری ممکن است؟

۳ -در صورتی که واقعا چنین قاچاقی صورت گرفته باشد، چرا باید تعرفه واردات شکر را حتی از ترکیه هم کمتر تعیین کنیم که منجر به قاچاق شود. حذف تعرفه واردات شکر اگرچه به نام مردم ایران و برای کاهش فشار بر آنها انجام گرفت، اما در عمل به کام مردم ترکیه شده است. این در حالی است که تولید و مصرف ترکیه مساوی است و نرخ تعرفه بالا در ترکیه نسبت به ایران نشان‌دهنده حمایت این کشور از تولیدات داخلی است.

۴ -آیا اینکه معاون وزیر بازرگانی به بیان فواید قاچاق بپردازد و بگوید که: «بالاخره با این نوع صادرات مجدد در کشور کاری انجام شده و با کارهای انبارداری و حمل‌ونقل سرمایه در کشور چرخیده است»، به معنای حمایت از قاچاق نیست؟