نقدینگی با بخشنامه جذب تولید نمی‌شود

دیروز تحلیل اسحاق جهانگیری، وزیر صنایع و معادن دولت پیشین را درباره علل ناکامی دولت نهم در هدایت نقدینگی به سمت بخش تولید خواندید. امروز در همین باره با مهدی کرباسیان گفت‌وگو کرده‌ایم. چرا دولت نهم با وجود برنامه‌‌هایی که برای هدایت نقدینگی به بخش تولید داشته است، در عمل روند جذب سرمایه به بخش تولید سیری نزولی به خود گرفته است؟

با دستور‌العمل، فشارهای موردی و بخشنامه نمی‌توان جریان نقدینگی را به سمت بخش تولید هدایت کرد.

همان‌طور که سال‌ها است شورای پول و اعتبار سقف نقدینگی را برای بخش‌های مختلف اعم از کشاورزی، خدمات، بازرگانی و تولید مشخص می‌کند، اما در عمل این مرزبندی‌ها به واقعیت نمی‌پیوندد و بخش بازرگانی و خدمات سهم بیشتری را از جذب نقدینگی به خود اختصاص می‌دهند.

مشخص است وقتی سود بخش تولید برای مثال ۱۲درصد باشد و بخش دیگری ۲۰درصد، سرمایه به سمت آن بخش می‌رود که ۲۰درصد سود دارد و این کاملا طبیعی است.

دولت باید چه استراتژی‌هایی را دنبال کند تا بتواند سهم بخش تولید را در جذب نقدینگی افزایش دهد؟

نخستین نکته‌ای که باید در نظر گرفته شود این است که به طور طبیعی پول به سمت بخشی می‌رود که سود بیشتر و ریسک کمتری داشته باشد؛ بنابراین اگر بخش‌های غیرتولید بتوانند سودهای زیاد و سریع‌الوصول را نصیب سرمایه‌گذاران کنند، سرمایه‌گذاری در بخش تولید دچار رکود می‌شود. نکته‌ای دیگر هم این است که باید بپذیریم که بخش تولید هزینه و زحمت بیشتری نسبت به سایر بخش‌ها می‌طلبد. بنابراین با توجه به تاثیری که این بخش در ایجاد اشتغال و GNP دارد، باید جهت‌گیری سیستم بانکی در حمایت از بخش تولید باشد.

همچنین مقررات شهرداری، بیمه، مالیات و مسائل کارگری اصلاح شود و به‌گونه‌ای تنظیم شود که تولیدکنندگان و سرمایه‌گذاران را دچار مشکل نکند.

در عین حال مقررات باثبات و تغییراتش با برنامه باشد. در مجموع باید از سرمایه و سرمایه‌گذار حمایت شود. همه این مسائل در کنار

هم می‌تواند موجب رونق تولید شود و نقدینگی را به سمت این بخش هدایت کند.