غزاله طایفه- انعقاد قرارداد فازهای ۲۰ و ۲۱ پارس جنوبی در فروردین‌ماه امسال در حالی به تعویق افتاد که مهم‌ترین دلیل آن عدم تامین مالی پروژه بود.هم‌اکنون در پارس جنوبی چون کار مداوم تکرار می‌شود و به تکنولوژی مورد نیاز نیز تا حدودی واقفیم، اکثر قراردادها به صورت فاینانس بسته می‌شود. چراکه مهم‌ترین مشکل اصلی فازها، تامین مالی است. بر این اساس در شرایط تحریم و در شرایط کمبود منابع مالی که تامین منابع بسیار دشوار است به نظر می‌رسد که بانک‌ها و منابع خارجی کمتر از قبل در پروژه‌های نفتی و گازی مایل به سرمایه‌گذاری باشند. با توجه به بحران اقتصادی که در چند ماه اخیر در اکثر کشورهای دنیا اثرات قابل توجهی داشته، چشم‌انداز بازار سرمایه‌گذاری‌ها اندکی کدر شده است و بانک‌های معتبر سعی می‌کنند در فاینانس پروژه‌ها به سودهای کوتاه‌مدت دست پیدا کنند.در این بین ایران به دلیل کمبود منابع مالی، بازپرداخت تسهیلات بانک‌های خارجی را از محل فروش تولیدات این فازها مدنظر قرار داده است که این موضوع در گرو بهره‌برداری کامل پروژه است.در مقابل ایران مجبور است با کنسرسیومی از بانک‌ها وارد مذاکره شود که مجموعی از بانک‌های کوچک است که امکان تامین مالی پروژه را به تنهایی ندارند. همین برقراری تحریم‌ها هم تا اندازه‌ای تامین مالی را دشوار کرده است. در طرح توسعه فازهای ۲۰ و ۲۱ نیز فعلا ایران در حال مذاکره با کنسرسیومی از بانک‌ها است که تامین مالی این پروژه را به عهده بگیرند، اما هنوز توافق نهایی در این مورد حاصل نشده است. اگرچه قرارداد توسعه فازهای ۲۰ و ۲۱ به صورت بیع متقابل نیست، اما در شیوه جدید هم بازپرداخت تسهیلات بانک‌ها قرار است از محل فروش محصولات آنها تامین شود.در این شرایط به نظر می‌رسد که ایران همسو با فرصت‌ها و تهدیدهای بازارهای مالی، بسته پیشنهاد جدید و منعطف را در برابر سرمایه‌گذاران قرار دهد؛ چراکه تاخیری که از محل به موقع اجرا نشدن پروژه‌ها به ویژه در مخازن مشترک به کشور تحمیل می‌شود کمتر از کاهش قیمت فروش منابع نفتی به قیمت ارزان‌تر از سال گذشته نیست.