رقابت برای توسعه میدان‌های نفت‌وگاز آسیای میانه و دریای خزر توسط شرکت‌های غربی، روسی و چینی ادامه دارد. اما ایران با برخورداری از مرزهای طولانی زمینی و دریایی با این منطقه، چه نقشی در صدور انرژی فسیلی ایفا می‌کند؟ به گزارش (ایسنا)، در سال‌های اخیر بیشترین منابع فسیلی دنیا در آسیای میانه و دریای خزر کشف شده است. میدان گازی

«یول آتان» ترکمنستان یکی از میدان‌های بزرگ گازی منطقه است که در فاصله ۱۵۰‌کیلومتری مرز ایران واقع شده است. ترکمنستان اعلام می‌کند که بیش از یک هزار منابع نفت‌وگاز در مناطق خشکی و دریایی این کشور شناسایی شده است. بر اساس برآورد شرکت انگلیسی دافنی کلاین، میدان گازی یول آتان حداقل بین چهار تا شش تریلیون مترمکعب گاز طبیعی دارد. با توجه به نزدیکی برخی از میدان‌های گازی ترکمنستان چرا ایران تا به حال به این فکر نیافتاده است که از این امکانات بهره‌برداری کند؟ میدان‌های گازی منطقه به شبکه لوله نفتی روسیه متصل است و روسیه انحصار صدرو گاز ازبکستان، ترکمنستان و قزاقستان را دارد. براساس آمار رسمی ۱۵۰‌میدان نفتی در مناطق مختلف ترکمنستان کشف شده که از این تعداد ۵۰‌میدان در حال بهره‌برداری است. این کشور قصد دارد تا سال ۲۰۳۰ میلادی سالانه ۱۱۰‌میلیون تن نفت و ۲۵۰‌میلیارد متر مکعب گاز تولید کند. با توجه به این امر ایران در صنعت گاز ترکمنستان سرمایه‌گذاری را آغاز کرده است. دویچه وله به نقل از کارشناسان می‌نویسد: ایران با روسیه در عرصه صدور گاز منطقه رقابت نمی‌کند؛ علاوه‌بر این، تا امروز عمده سرمایه‌گذاری از طرف کشورهای غربی بوده و تا حد کمتری از کشورهای روسیه و چین. ولی ایران می‌تواند از این فرصت استفاده کند و با سرمایه‌گذاری نقش گسترده‌تری در ترکمنستان یا سایر کشورهای تولید‌کننده کشورهای آسیای مرکزی داشته باشد، ولی تا آنجا که مربوط به رقابت در کل نفت‌وگاز منطقه است، ایران فعلا در میان‌مدت نمی‌تواند به دلیل قدرت عظیم شرکت‌های نفت‌وگاز روسی و تسلط آنها بر اکثر لوله‌های نفت‌وگاز منطقه با روسیه رقابت کند. این در حالی است که مطبوعات روسیه ضمن اشاره به افزایش نقش ایران در توسعه و صدور گاز ترکمنستان می‌نویسند، ساخت خط لوله کرپچه - کردکوی بین ایران و ترکمنستان توانست انحصار کامل روسیه به گاز ترکمنستان را بشکند.