کلنگهایی که بدون برنامه به زمین میخورد
بازخوانی وضعیت بزرگترین طرح نیمه تمام پتروشیمی کشور
گروه انرژی- نه تنها مهندسان، بلکه کارشناسان اقتصادی توصیه میکنند که اگر قرار است روبان افتتاح طرحی به موقع با قیچی بریده شود، کلنگ اجرای هیچ پروژهای نباید بدون برنامه به زمین بخورد. «کلنگهایی که بدون برنامه به زمین میخورد.» این چالش حل نشدنی است که سالها است در بسیاری از پروژههای عمرانی کشور نمود پیدا کرده و باعث اتلاف منابع شده است.وجود هزاران سوله خالی در ۸۴ شهرک صنعتی خالی از سکنه در سراسر کشور که از روزگاران قدیم قرار بوده به بهانه اشتغالزایی، روزی واحد تولیدی در آن افتتاح شود، نمود بارز اتلاف منابع در بخش خصوصی است. در بخش دولتی نیز که مصادیق بسیاری وجود دارد. به گزارش خبرنگار ما، بررسی اجرای برخی از پروژههای بزرگ عمرانی طی سالهای اخیر نشان میدهد که بسیاری از طرحها در هنگام اجرا، فاقد توجیه فنی یا اقتصادی و فاقد امکانات زیربنایی (از قبیل آب، برق، گاز و ...) بودهاند. از سوی دیگر بسیاری از پروژهها نیز به دلیل طولانی شدن زمان اجرای آنها توجیه اقتصادی اولیه خود را از دست داده و سرمایهگذاری در آن به حالت تعلیق درآمده است.در تازهترین مورد، روز گذشته خبرگزاری «فارس» طی گزارشی از وضعیت خط لوله «اتیلن غرب» که کلنگ آن در سال ۸۱ به زمین خورد، خبر داده است.یک مقام مسوول نفتی در تشریح جزئیات کاستیهای مطالعاتی و عدم توجیه اقتصادی پروژه خط لوله اتیلن غرب به «فارس» میگوید: «این طرح که تحت تاثیر فشارهای سیاسی استانهای مسیر خط لوله قرار گرفت، به دلایل فنی میتواند به مانند یک بمب زیرزمینی عمل کند.» این مقام مسوول در صنعت نفت گفت: «در طرح ابتدایی خط اتیلن غرب که از سوی یک شرکت آلمانی ارائه شده است، در کل یک هزار و ۶۱۲ کیلومتر خط لوله، ۵ ایستگاه کمپرسور و ۸ واحد در نظر گرفته شده بود؛ اما پس از اتمام طراحی، متاسفانه به دلیل فشارهای سیاسی استانهای واقع شده در مسیر خط لوله، تعداد واحدهای پتروشیمی این خط از ۸ واحد به ۱۲ واحد رسید.»وی اظهار کرد: «در حالی که پروژههای بسیار کوچکتر در مقایسه با پروژه اتیلن غرب، دارای چندین طرح پیش مطالعه و مطالعه اقتصادی است؛ ولی متاسفانه طرح مطالعاتی مناسبی برای خط اتیلن غرب وجود ندارد.» وی ادامه داد: «آنچه که خط اتیلن غرب را از دیگر خطوط اتیلن دنیا متمایز میکند، شرایط فیزیکی و فنی و اقتصادی آن است.»به گفته این کارشناس صنعت نفت این خط دارای تغییرات دمایی بسیار شدید از ۶۰ درجه سانتیگراد در خوزستان، تا دمای ۳۰- درجه سانتیگراد در نقاط سردسیر زاگرس است، یعنی بیش از ۹۰ درجه اختلاف دما است و این مساله موجب بروز مشکلات فنی در خط لوله اتیلن غرب میشود. وی در ادامه به پدیده نشت اتیلن و واکنش خود اشتعالی در این خط اشاره کرد و گفت: «اگر این پدیده رخ دهد تمام خط لوله به علت پیشروندگی شعله اتیلن و موج انفجار ایجاد شده به طور متوالی منفجر خواهد شد و تبعات انسانی قابل توجهی را نیز در پی خواهد داشت.» افزون بر این، مرکز پژوهشهای مجلس سال گذشته نیز با انتشار گزارشی از وضعیت اجرای خط لوله اتیلن غرب به طولانی شدن غیراصولی طول خط و افزایش هزینههای آن اشاره کرده و گفته بود: «با توجه به مشکلات این خط به نظر میرسد که این طرح در تحقق اهداف خود چندان موفق نباشد.»به نظر کارشناسان با افزایش نرخ تورم، افزایش جمعیت و رشد تقاضا، کاهش میزان تولیدات داخلی و افزایش واردات در عمل منابع لازم برای سرمایهگذاری در پروژههای عمرانی کشور طی سالهای آینده محدودتر خواهد شد و کشور با کمیابی منابع روبهرو است. بنابراین برنامهریزی مقدم بر کلنگزنی است.
ارسال نظر