محمدصادق جنان صفت- چند روز پیش خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران از هند خبر داد: کنفدراسیون صنعت هند (تشکل فراگیر بخش خصوصی این کشور) همایش یک روزه با عنوان «شرکت‌های چندملیتی هند» برگزار کرده است. در این همایش که ۳۰۰ صاحب صنعت هندی حضور داشتند رییس کنفدراسیون صنعت هند تاکید کرد، شرکت‌های هندی باید برای گرفتن سهم بیشتری از بازار تولیدات صنعتی جهان ادغام شده و الزام‌های شرکت‌های چندملیتی را بپذیرند.

این مقام بخش خصوصی تاکید کرده بود علت کامیابی شرکت‌های ژاپنی و کره‌ای فعالیت‌های فرامرزی آنها است و ابعاد بزرگ‌ تولید آنها را به سمت کاهش قیمت تمام‌شده و افزایش رقابت هدایت می‌کند.

روز گذشته نیز خبرگزاری فارس به نقل از وزیر بازرگانی هند خبر داد: میزان سرمایه‌گذاری خارجی در این کشور در ۴ ماه اول سال ۲۰۰۶ به ۳میلیارد دلار رسید که رشدی معادل ۹۲درصد نسبت به مدت مشابه پارسال را تجربه کرده است.

آمریکا، ژاپن، هلند، انگلیس، آلمان، سنگاپور، کره جنوبی و سوئیس بیشترین میزان سرمایه‌گذاری در هند را در زمان یاد شده داشته‌اند.

این دو خبر نشان می‌دهد که رهبران اقتصادی هند به این نتیجه رسیده‌اند که برای توسعه صنعتی باید غول‌های بزرگ داشت تا به همه نقاط جهان سر کشیده و از مزیت‌های هر جامعه و کشور طرف قرارداد استفاده کرد و همچنین با ایجاد غول‌های صنعتی راه مشارکت و ورود غول‌های بزرگ‌تر را هموار کرد.

توسعه صنعتی فرآیندی است که در مسیر تکامل خود از کوچک به بزرگ می‌رسد و همراه خود شرکت‌های کوچک را رشد داده و بزرگ می‌کند تا جا برای دیگرانی که می‌خواهند باز شود.

اقتصاد هند که روزگاری دراز با تفکر مساوات‌گرایانه اداره می‌شد به کوچک‌ها قناعت کرده بود و می‌دید که از ژاپن عقب مانده است و از چین فاصله ‌گرفته، پس راه تازه‌ای انتخاب کرد.

در این مسیر تازه جذب سرمایه‌های خارجی و تاسیس شرکت‌های بزرگ و فراملیتی در اولویت قرار گرفته است.

این رویکرد هندی‌ها می‌تواند برای مدیران اقتصادی و صنعتی ایران مورد توجه باشد و ضمن این که به بنگاه‌های کوچک زود بازده عنایت می‌کنند، یادشان باشد تکامل و توسعه صنعتی شدن ایران بدون توجه به تجربه سایر کشورهای جهان و همچنین تحولات و رفتار صنعت در دنیای امروز سخت می‌شود.