ایران هنوز به عضویت سازمان تجارت جهانی پذیرفته نشده است و می‌تواند تا آن زمان از مزیت برقراری تعرفه‌های مناسب از صنعت داخلی حمایت کند. مسوولان مرتبط درباره تعرفه‌ها در ماه‌های گذشته از این ابزار استفاده کرده‌اند و براساس آنچه از زبان مدیران شنیده شده است، در آینده نیز این کار را انجام خواهند داد. ابزار تعرفه واردات باید در کدام صنعت مورد استفاده قرار گیرد که از یک طرف نوعی سازگاری با رفتار سایر کشورها پیدا کند و از طرف دیگر نقش حمایتی آن از یک صنعت مهم توجیه داشته باشد. به نظر می‌رسد صنعت قند وشکر به این دلیل که خودکفایی در تولید آن از برنامه‌های استراتژیک به شمار می‌آید. واجد شرایط لازم و کافی برای استفاده از ابزار تعرفه دارد. این واقعیت نیز که هنوز اتحادیه اروپا و آمریکا بر سر کاهش حمایت‌های یارانه‌ای از صنعت شکر خود به توافق نرسیده‌اند، توجیه قابل قبولی برای استفاده از ابزار تعرفه در صنعت شکر دارد. با توجه به این نکات و با توجه به اینکه زمان تولید شکر در کارخانه‌های چغندری نزدیک است، مدیران باید به وظیفه و وعده خود که حمایت از صنعت قند با برقراری تعرفه‌های مناسب است، عمل کنند. کارخانه‌های قند و شکر می‌دانند و باور دارند که برقراری تعرفه بالا برای حمایت از این صنعت ابدی نباید باشد، اما انتظار دارند دست‌کم از زمان شروع تولید شکر تا عرضه آن به بازار داخلی از این ابزار استفاده شود. دولت می‌تواند و به نظر می‌رسد منطقی نیز باشد که تعرفه واردات شکر را در نیمه دوم سال که تولید داخلی به بازار می‌آید افزایش داده و در نیمه اول سال آن را متعادل کند. یادمان باشد که صنعت شکر در سال ۱۳۸۲ و در شرایطی دشوار تا آستانه ورشکستگی پیش رفت. حمایت از مصرف‌کنندگان البته یک رویداد با اهمیت است، اما حمایت از ده‌ها هزار چغندر کار و هزاران کارگر شاغل در کارخانه‌های قند نیز یک ضرورت تمام‌عیار است. وقتی بازار داخل از شکر وارداتی انباشته می‌شود که بخشی از آن حتی بدون تعرفه وارد می‌شود، این وضع انبار شدن تولید داخلی را در پی دارد و این رویداد خوبی نخواهد بود. تعرفه شیرین این روزها به کار می‌آید.

گروه صنعت و معدن