محمود صدری

دور تازه مذاکرات ایران و آژانس پیرامون سانتریفیوژهای P۱ و P۲ دیروز در تهران آغاز شد و پیش‌بینی می‌شود ظرف امروز و فردا نتایجی حاصل شود. علت امیدواری به این مذاکرات آن است که نوع مذاکره و دستور جلسه آن عمدتا معطوف به مباحث فنی و حقوقی است که چندان محل منازعه ایران و کشورهای غربی نیست.این مذاکرات به ریاست «جواد وعیدی» و «اولی‌هاینونن» معاونان لاریجانی و البرادعی و با حضور «محمد سعیدی» معاون سازمان انرژی اتمی، «علی‌اصغر سلطانیه» نماینده ایران در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و برخی مقام‌های وزارت امور خارجه انجام می‌شود. قرار است در این مذاکرات توافق‌های پیشین درباره نوع نظارت فنی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بر تاسیسات هسته‌ای ایران پیگیری شود.توافق‌های پیشین ایران و آژانس که پیشتر در این چارچوب حاصل شده، طرفین را خرسند کرده است اما بر رفتار مدعیان جهانی ایران یعنی آمریکا و اروپا تاثیر چندانی نگذاشته است. پس از مذاکرات ماه گذشته و گزارش البرادعی به آژانس، ایران از نتیجه مذاکرات ابراز خشنودی و از گزارش البرادعی استقبال کرد. حال آنکه پس از افزایش فضای اعتماد بین ایران و آژانس، لحن آمریکایی‌ها و فرانسوی‌ها در برابر ایران تندتر شد. حرکت موازی کنونی یعنی مذاکرات فنی و حقوقی روی یک خط و اظهارات سیاسی و تحرکات تبلیغاتی روی خط دیگر، فضایی ایجاد کرده است که به درستی نمی توان از حرکت به سوی مفاهمه یا منازعه سخن گفت. زیرا آنچه از درون مذاکرات فنی و حقوقی بیرون می‌آید...

...با وجود وجاهت و آمریت آن در چارچوب معاهدات بین‌المللی، خارج از حیطه هماوردی‌های سیاسی است. به همین علت است که پس از هر گامی که ایران و آژانس پیش می‌روند، بر دامنه تحرکات ضد ایرانی آمریکا و متحدانش افزوده می‌شود. دیروز در حالی که مذاکره‌کنندگان ایران و آژانس مذاکرات خود را در تهران آغاز کرده بودند، نیکلا سارکوزی رییس‌جمهور فرانسه برای ولادیمیر پوتین، همتای روس خود، خط و نشان کشید که مبادا سودای نرمش در برابر ایران را در سر داشته باشد. سارکوزی موثرترین راه مقابله با ایران را تشدید تحریم‌ها دانست و از پوتین خواست از این روش حمایت کند.طبیعی است وقتی کشورهای غربی چنین رویه سختگیرانه‌ای پیشه کرده‌اند، نمی‌توان امیدوار بود که توافق‌های فنی و حقوقی ایران و آژانس راه حل نهایی مساله باشد. اما می‌توان و باید به این توافق‌ها به عنوان برگ‌های برنده ایران در مجامع جهانی نگاه کرد و با رجوع به آنها دست کم فضای تبلیغاتی را از دست امریکایی‌ها گرفت و به دنبال راه حل‌های سیاسی گشت که کلید حل نهایی مساله است.