تئوری توطئه

پیتر برگن

تحلیلگر امنیت ملی سی‌ان‌ان

سیمور هرش یکی از بزرگ‌ترین ژورنالیست‌های جست‌وجوگر است. سیمور هرش تاکنون اکتشافات بزرگی در حوزه رسانه داشته است. او در دوران کاری خود کسی بوده که فاجعه «مای لای» را افشا کرد. فاجعه‌ای که در پی حمله نیروهای آمریکایی در سال ۱۹۶۸ در ویتنام صدها غیر نظامی، اعم زن و بچه در آن کشته شدند.

او همچنان در مورد ماجرای حادثه یازدهم سپتامبر در حال تحقیق است و در برنامه «۶۰ دقیقه» نیز به آن اشاره کرده است. او همچنین کسی بوده است که در سال ۲۰۰۴، پرده از جنایات سربازان آمریکایی در زندان ابوغُرَیب برداشته است. حالا نیز داستانی که وی آن را نقد کرده، به داستان شکار بن‌لادن باز می‌گردد. در حالی که کاخ سفید و مقامات نظامی و امنیتی آمریکا تاکید می‌کنند که شکار بن‌لادن در خفا صورت گرفته، اما سیمور هرش می‌گوید که پاکستان از سیر تا پیاز این داستان خبر دار بوده است.

سیمور هرش مدعی است که داستان حمله به خانه بن‌لادن نوشته «لوییس کارول» است. سیمور هرش در مقاله‌ای که در نشریه بریتانیایی «London Review of Books» منتشر کرده، ادعا کرده است سرویس‌های اطلاعاتی پاکستان در این عملیات با آمریکا همکاری داشته و از حمله به ساختمان محل اختفای بن لادن مطلع بوده‌اند. به نوشته سیمور هرش، مخفیگاه اسامه بن لادن توسط یکی از مدیران سابق سرویس‌های اطلاعاتی پاکستان و در ازای دریافت بخشی از مبلغ ۲۵ میلیون دلار جایزه تعیین شده به سازمان اطلاعات آمریکا اطلاع داده شده است.

مقامات پاکستان بعد از عملیات صورت گرفته توسط نیروهای آمریکایی، ضمن اعتراض به این اقدام، آن را تجاوز به خاک پاکستان و نقض قوانین بین‌المللی از سوی آمریکا خواندند. سیمور هرش در این مقاله مدعی شده است که اسامه بن لادن در سال ۲۰۰۶ میلادی توسط سرویس‌های اطلاعاتی ارتش پاکستان دستگیر و در خانه مذکور در روستای ابیت آباد در حومه اسلام‌آباد زندانی بوده است. وی همچنین در این مقاله می‌نویسد که پیکر اسامه بن لادن برخلاف آنچه دولت آمریکا می‌گوید به دریا انداخته نشده بلکه از ارتفاع زیاد و توسط یک هلی‌کوپتر آمریکایی بر فراز کوه‌های هندوکش به بیرون پرتاب شده است.

داستان را خواندید. بیایید دوباره به موضوع نگاه کنیم. باید بگویم حساب و کتاب هرش در مورد موضوع کشتن بن‌لادن به شدت متوهمانه و مزخرف بوده است.

هرش می‌گوید که چرا در آن روز فقط یک نفر کشته شده و از قضا آن یک نفر هم بن‌لادن بوده است. وی باید یک‌بار دیگر کتاب خاطرات مهاجمان به مجتمعی که بن‌لادن در آن مخفی شده بود را از نو بخواند. در کتاب «هیچ روزی آسان نیست» به صراحت اشاره شده است که در آن شب چند نفر کشته شده‌اند که یکی از آنها بن‌لادن بوده است. خودم به‌عنوان یک روزنامه‌نگار صحبت‌های بسیاری از مقامات را درباره شکار بن‌لادن ثبت و ضبط کرده‌ام.

پس از اینکه مخفیگاه بن‌لادن لو رفت و مقامات پاکستانی از محل اختفای وی در خاک خودشان مطلع شدند، در بازدیدی که از ساختمان داشتم، تقریبا هیچ نقطه‌ای از آن سالم نمانده بود و یک درگیری جانانه در آن اتفاق افتاده بود. روی در و دیوار جای گلوله‌ها به وضوح مشخص بوده است.

یکی از طولانی‌ترین درگیری‌ها بین یکی از بادیگاردهای بن‌لادن و نیروی دریایی ویژه ایالات‌متحده رخ داده است. تمام شاهدان عینی به صدای رد و بدل شدن متوالی گلوله‌ها اشاره مستقیم داشته‌اند.

ادعای دیگری هم که توسط سیمور هرش مطرح شده، این است که بن‌لادن توسط دولت عربستان مقرری دریافت می‌کرد، ادعایی که چندان قابل اتکا نیست. وی از سال ۱۹۹۴ تابعیت خود را به دلیل حضور در عملیات‌های تروریستی در این کشور از دست داده بود.

پرسش دیگری که درخصوص این موضوع می‌توان مطرح کرد این است: چرا سعودی‌ها باید به دشمن خونی خودشان مقرری پرداخت می‌کردند. چرا اصلا عربستان در اقدامی خاموش با همکاری پاکستانی‌ها وی را به قتل نرساند.

پرسش دیگری که در مورد موضوعات مطروحه وجود دارد این است که چرا پاکستان با وجود همکاری با آمریکا درعملیات‌های مشترک علیه القاعده در مورد این واقعه سکوت اختیار کرده بود. آیا پاکستان از دو سال حمله نظامی آمریکا به خاک خودش که علیه القاعده صورت می‌گرفته، رضایت داشته است؟

حقیقت این است که مقامات پاکستانی که مورد اتهام هرش قرار گرفته‌اند، به‌اندازه سایر مقامات دنیا، از حضور بن‌لادن در خاک خودشان تعجب کرده بودند. به گفته برخی از مقامات بالای نظامی پاکستان از جمله کیانی و پاشا، هیچ‌کدام از مقامات این کشور از حضور بن‌لادن در داخل خاک خود خبر نداشتند و پس از حمله آمریکا به ابیت‌آباد شگفت‌زده شده‌اند.

تنها منبعی که هرش از آن استفاده کرده، رئیس «ISI»، محمد دورانی است. وی در دهه ۹۰ یکی از مقامات ارتش این کشور به حساب می‌آمد؛ زمانی که حتی بن‌لادن برای حضور در مجامع تروریستی بین‌المللی قد بلند نکرده بود.