گروه بین‌الملل - یک سال پس از اینکه الکسی میلر رییس‌ گازپروم اعلام کرد، بزرگ‌ترین میدان گازی جهان را بدون مشارکت خارجی‌ها توسعه خواهند داد، نشانه‌هایی از تغییر در سیاست‌های این غول انرژی جهان آشکار شده است. به گزارش بی‌بی‌سی، احتمال دارد توسعه میدان گازی اشتوکمان من در دریای بارنت به وسیله گروهی از کمپانی‌های بزرگ انرژی جهان مشترکا انجام شود و از این پروژه ۲۰میلیارد دلاری سهم دریافت کنند. براساس آخرین طرح اشتوکمان، گازپروم ۵۱درصد سهام این پروژه بزرگ را در اختیار بگیرد و مابقی آن را به شرکت‌های همکار در این پروژه واگذار کند.براساس گزارش روزنامه و دومنیستی روسیه توتال فرانسه ۲۵درصد و کونوکو فیلیپس ۱۴درصد از سهام این عملیات را به دست خواهد آورد. ۱۰درصد باقیمانده به شرکت استات اویل نروژی می‌رسد.

وقتی الکسی میلر در اکتبر ۲۰۰۶ طرح اولیه خود را ارائه داد و مشارکت خارجیان را در عملیات توسعه میدان گازی رد کرد، برخی کارشناسان آن را نشانه قدرت روسیه تعبیر کردند ولی برخی دیگر آن را صرفا موضعی غیرواقع‌بینانه و لجبازانه دانستند. به نظر می‌رسد گاز پروم سرانجام پس از تحلیل واقع‌بینانه از شرایط و امکانات خود، در موضع اولیه خود تجدیدنظر کرده است. میدان گازی اشتوکمان ۱۴۰۰کیلومتر مربع مساحت دارد و براساس آمار منتشر شده، حدود ۲/۳تریلیون متر مکعب گاز در عمق ۲کیلومتری زیر بستر دریا دارد.با اینکه ارزش بازاری گازپروم حدود ۳۰۰میلیارد دلار است و پس از اکسون موبیل و جنرال الکتریک سومین کمپانی بزرگ جهان به شمار می‌رود، در این پروژه بزرگ سرمایه و دانش لازم و کافی را برای اجرای آن ندارد. تلاش‌های اولیه روسیه برای گرفتن عملیات توسعه میادین نفتی در سطح بین‌المللی به جای مارکت به جایی نرسید. سال‌ها است که شرکت‌های نفتی فرانسوی، نروژی و آمریکایی که این کار را به خوبی انجام دادند و از مشارکت روسیه هم در برخی پروژه‌ها استقبال کردند اما روس‌ها تمایلی به پروژه‌های مشترک نداشتند. اما وقتی نوبت به عمل و اجرا در بزرگ‌ترین پروژه گازی جهان رسید، آنها دریافتند که این کار را نمی‌توانند بدون مشارکت سرمایه‌ای و فنی شرکت‌های مجرب انجام دهند.مذاکرات خیلی زود از همکاری‌های اقتصادی به حوزه سیاسی کشیده شد که روسیه متهم است می‌خواهد از اهرم ژئوپلتیکی خود برای فشار به کشورهای اروپایی استفاده کند.

طی ماه‌های آینده قرار است ولادیمیر پوتین با نیکولا سارکوزی، رییس‌جمهور فرانسه و یان اشتنبرگ، نخست‌وزیر نروژ و شاید حتی جورج بوش، رییس‌جمهوری آمریکا دیدار و مذاکره کند

اما نباید به تغییر روسیه و گاز پروم امیدوار بود، گاز پروم که در‌حال‌حاضر ۴/۱ گاز مصرفی اروپا را تامین می‌کند و ۵/۱ منابع ذخیره گازی جهان را در اختیار دارد، ظرف چند سال می‌تواند به بزرگ‌ترین کمپانی انرژی جهان تبدیل شود و ارزش بازار آن افزایش یابد، اما آن چیزی که باعث می‌شود تا همگان به توافق حاصل شده میان روسیه و این سه کشور اطمینان پیدا کنند، علاقه روسیه به آغاز عملیات این پروژه است که وی را محتاج به دانش و سرمایه کشورهای دیگر می‌کند.