دنیای اقتصاد- رابرت موگابه، قهرمان محبوب سال ۱۹۸۰ در حالی برای بقا تلاش می‌کند که از آن چهره محبوب ۲۸ سال پیش دیگر چیزی باقی نمانده است و به نظر می‌رسد ترک قدرت اتفاقی است که دیر یا زود گریبان او را خواهد گرفت. اقتصاد دولتی به دیکتاتوری موگابه پایان می‌دهد

گروه بین‌الملل- رابرت موگابه، قهرمان محبوب سال ۱۹۸۰ در حالی برای بقا تلاش می‌کند که از آن چهره محبوب سال ۱۹۸۰ دیگر چیزی باقی نمانده است. بحران انتخابات ریاست جمهوری در این کشور روز به روز گسترده‌تر می‌شود و این در حالی است که به نظر می‌رسد ترک قدرت اتفاقی است که دیر یا زود گریبان رابرت موگابه را خواهد گرفت.

سیاست‌های دستوری او در حوزه اقتصاد در طول ۲۸ سال موجب از هم پاشیده شدن اقتصاد زیمبابوه شده است. اقتصادی که با پشتوانه منابع و معادن غنی زیرزمینی می‌توانست یکی از اقتصادهای شکوفای آفریقا باشد. عزم رابرت موگابه در دولتی کردن اقتصاد نتیجه‌ای جز تورم یک‌صد درصدی در این کشور به همراه نداشته است.

به عقیده تحلیل‌گران، احتمال اینکه رابرت موگابه حتی در دور دوم انتخابات رای آورد منتفی است. چه آنکه مردم به خصوص جوان‌ها از او روی گردان شده‌اند. مردم زیمبابوه اکنون هیچ‌ آینده‌ای را پیش روی خود نمی‌بینند و جوان‌ها روز به روز با بیکاری گسترده‌تری روبه‌رو می‌شوند. نرخ تورم زیمبابوه اکنون به ۸۰درصد رسیده است و یک‌‌چهارم از مردم این کشور هشت‌میلیون نفری خانه‌های خود ترک کرده و به کشورهای همسایه مهاجرت کرده‌اند.

تورم تازنده یک‌صد هزار درصدی موجب شده است که عملا پول ملی این کشور به کاغذی بی‌اعتبار تبدیل شود که دیگر معاملات با آن انجام نمی‌گیرد. به گزارش خبرنگار بی‌بی‌سی که مخفیانه به این کشور سفر کرده است، اکنون دیگر صف‌های مردم از مقابل بانک‌ها جمع شده است، چرا که انتشار اسکناس ۱۰میلیون دلاری نیز نمی‌توان جوابگوی نیاز آنها باشد.

به نوشته بی‌بی‌سی، مردم در زیمبابوه عملا دلار آمریکا و یورو را جایگزین پول ملی کرده‌اند و مبادلات با این دو ارز انجام می‌شود. زندگی مردم زیمبابوه از طریق پول‌هایی که خویشاوندان مهاجرشان از خارج برای آنها می‌فرستند اداره می‌شود.

در مقابل رابرت موگابه، دیکتاتور این کشور افزایش قیمت‌ها را نتیجه توطئه غرب و سودجویی فروشندگان می‌داند. از ژوئن سال ۲۰۰۷ تاکنون دولت رابرت موگابه ۵هزار تاجر و مغازه‌دار را به جرم افزایش دادن قیمت‌ها زندانی کرده است. پلیس و نیروهای نظامی در مراکز فروش حضور دارند و از افزایش قیمت‌ها جلوگیری می‌کنند. نتیجه آن تنها خالی شدن روز به روز بیشتر قفسه‌ها و ویترین‌های مغازه‌ها و فروشگاه‌های هزاره است.

معلمان و پزشکان زیمبابوه کار خود را رها کرده و به کشورهای دیگر مهاجرت کرده‌اند. استلا چیکاوا معلم ۴۱ ساله با ۱۰ سال سابقه کار اکنون در ژوهانسبورگ آفریقای جنوبی برگه‌های تبلیغاتی را در خیابان‌ها توزیع می‌کند. او خودش می‌گوید: اگرچه شرایط سخت است، اما از اینکه زنده هستم احساس خوشبختی می‌کنم.

با داشتن منابع غنی مانند کرومیت، پلاتینیوم، طلا، نقره و نیکل، زیمبابوه، در سال‌های دهه ۱۹۷۰، شاهد شکوفایی اقتصادی بود. اما، براساس گزارش‌های وزارت امور خارجه ایالات متحده در مورد این کشور، مدیریت ضعیف کشور را در فقر فرو برده است.

کارشناسان دولتی و دانشگاهی می‌گویند که هر چند بسیاری از کشورهای آفریقایی به موفقیت‌های روزافزونی دست یافته‌اند، زیمبابوه در حال فروپاشی است. جندائی فریزر، معاون وزیر امور خارجه آمریکا در امور آفریقا در بحث میزگردی که توسط مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌الملل برگزار شد، اظهار داشت: زیمبابوه در میان چند کشور آفریقایی قرار دارد که نرخ رشد متوسط آنان کمتر از ۶درصد است.

با این وجود اکنون رشد اقتصادی منفی را تجربه می‌کند. پس از پایان استعمار بریتانیا و روی کار آمدن دولت موگابه او اصلاحات اقتصادی را کلید زد که اصلاحات زراعی در راس آنها قرار داشت. دولت زمین‌هایی را که در مالکیت سفیدپوستان بود به زور از چنگ آنها خارج کرده و به سیاه‌پوستان داد. در ۸ سال اول اجرای این طرح رشد بخش کشاورزی چشمگیر بود، اما از آخرین سال‌های دهه ۸۰ میلادی روند اقتصادی رو به افول گذاشت. تحریم‌های دهه ۹۰ میلادی وضعیت را بدتر کرد.

رابرت موگابه اکنون به شرایطی رسیده است که مردم زیمبابوه تنها تغییر می‌خواهند و برایشان تفاوتی نمی‌کند که این حاصل یک فرآیند دموکراتیک باشد یا یک جنبش اجتماعی و تظاهرات.