گروه بین‌الملل- این فصل، فصل مصرف کاذب است. به لحاظ سنتی کریسمس و ژانویه زمانی است که مصرف‌کنندگان در سراسر جهان به فروشگاه‌ها روی می‌آورند تا همه پولی که در طول سال درآورده‌اند به صاحبان مغازه‌ها و فروشگاه‌ها برای خرید هدایا به اعضای خانواده و دوستان خود تقدیم کنند. هند هم از این قاعده مستثنی نیست. امروزه در هند خریدارانی وجود دارند که پرداخت ۱۵۰دلار برای یک بلوز و یا ژاکت برای آنها مناسب است. تعداد ثروتمندان هند در سال‌های اخیر رو به افزایش است. برآورد می‌شود که تعداد افرادی که درآمد یک‌میلیون دلاری در هر سال دارند در دو سال آینده دو برابر خواهد شد. به این جهت، نسل جوان این کشور نسبت به آینده مطمئن هستند. تعدادی از این جوانان می‌گویند، من از اینکه پول خرج کنم، خوشم می‌آید، من مجردم و پول خوبی درمی‌آورم و از طرفی به مارک‌ هم علاقه‌مندم، پس چرا پول خود را خرج چیزهایی نکنم که دوست دارم. با توجه به آمار و ارقام که خود افزایش ثروت و درآمد مردم را نشان می‌دهد،

خرج کردن پدیده غریبی نیست. اما موضوع مهم این است که به لحاظ فرهنگی و تاریخی این موضوع کاملا پدیده جدیدی است. فقر گسترده در جامعه هند و از طرفی پویایی فرهنگی که قناعت را در مقابل تجمل برای سال‌های طولانی ترویج می‌کرده است، باعث شده است که جوانان امروزی هند که تمایل به خرید دارند، با نسل گذشته خود کاملا متفاوت باشند. به هر حال هند مدتی است که به اقتصاد جهان پیوسته است و در این چرخه تمایل به مصرف و رواج مصرف‌گرایی جزو لاینفک آن است. به همین دلیل است که صنعت کارت اعتباری در هند خیلی رونق داشته است و در حال حاضر به ۱۲میلیارد دلار رسیده است و پیش‌بینی می‌شود که در چند سال آینده ۳برابر افزایش یابد.

علاقه جوانان هندی به استفاده از کارت اعتباری که خود نوعی وام گرفتن است، پدیده کاملا جدیدی است. این در حالی است که در فرهنگ هند، کلمه وام یا قرض، کلمه‌ای موهن و در حکم تکفیر داشت. خرج کردن پولی که متعلق به شما نیست، یک کار احمقانه و مسرفانه تلقی می‌شد. در واقع وقتی شما از بانک پول قرض می‌گرفتید تا خرج کنید به معنای عدم توانایی در مدیریت اقتصادی بود، اما در‌حال‌حاضر همه‌چیز تغییر کرده است. هرچند در همه لایه‌های جامعه گسترده هند چنین تغییری دیده نمی‌شود.

از این رو است که بسیاری از تحلیل‌گران از کشوری با دو ملت صحبت می‌کنند. بخشی که خرید کریسمس را تجملی و بیهوده می‌دانند و بخش دیگر که آن را بهانه‌ای برای زندگی می‌دانند و چندان به چند و چون قضیه فکر نمی‌کنند. علاوه بر این فقر در همه جای هند هنوز تمام نشده است. در حالی که درآمد مردم در شهرهای بزرگ مانند بمبئی و دهلی در حال افزایش است، در شهرهای کوچک و روستاها مردم هنوز به سیر کردن شکم خود و خانواده‌شان فکر می‌کنند. برای این بخش از مردم به قول خودشان زندگی، مبارزه روزانه است.

این داستان زندگی کشوری با دو ملت است. مصرف بی‌رویه و نیز فقر کامل شانه‌به‌شانه هم در هند پیش می‌روند. توزیع و ارائه ثروت کشور به مردمی که در خیابان‌ها زندگی می‌کنند در این کشور بزرگ مهم‌ترین چالش پیش روی مقامات هند است. فقط در صورت توزیع عادلانه ثروت است که مزایا و فواید رونق اقتصادی هند در ایام کریسمس می‌تواند جشن گرفته شود.