بازگشت مک‌کین واقعی

مترجم: شادی آذری

اگر چه نامزد جمهوری‌خواه انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا به شدت مبارزه می‌کند، اما برای جداسازی خود از جورج بوش نیاز به تلاش بیشتر دارد جمهوری‌خواهان آمریکا در تعطیلات آخر هفته جاری خود به سوی شهرهای دوقلوی مینه آپلیس و سنت پائول عزیمت می‌کنند. آنها شرایطی دارند که حتی تنها یک ماه پیش کمتر کسی از آنها تصورش را می‌کرد. هر چند رای‌دهندگان آمریکایی ادعا می‌کنند که در حال حاضر اوضاع کشورشان آن طور که باید نیست و کشور در جهت درستی حرکت نمی‌کند، اما تا شروع کنوانسیون حزب دموکرات، نظرسنجی‌ها حاکی از این بود که جان مک‌کین کم و بیش پا به پای باراک اوباما در حرکت است.

شانس خوبی وجود دارد که حتی پس از ۸ سال ریاست‌جمهوری فاجعه‌بار جورج بوش، رای‌دهندگان به دولت جمهوری‌خواه دیگری فکر کنند. این موضوع تا حدودی منعکس‌کننده ضعفی است که در مهارت‌های کاریزماتیک اوباما در هفته جاری در دنور شاهد بودیم. یعنی بی‌تجربگی او، به خصوص در امور خارجه، آن هم در دورانی که جهان بیشتر و بیشتر رو به پیچیدگی و دشواری می‌نهد. در کنار درون‌گرایی متفکرانه‌اش که به نظر می‌رسد برقراری ارتباط با آمریکای میانه را برایش دشوار ساخته است. اما دلیل عمده این است که جمهوری‌خواهان همه اتفاق نظر دارند که مک کین تنها نامزدی است که می‌تواند آنها را در امان نگهدارد. میهن‌پرستی شدید مک‌کین موضوعی مربوط به هشیاری‌های امنیتی است. تاریخچه طولانی مدت خدمات او در حالی که مخالف کم و کاستی‌های حزب خود بود به او در جذب آرای رای‌دهندگان مستقل قدرتی بیش از هر جمهوری‌خواه دیگر می‌دهد. از کم و کاستی‌های حزب جمهوری‌خواه که مک‌کین سابقه مخالفت با آن را دارد می‌توان به خصومت آنها با مهاجران و بی‌خیالیشان در رابطه با تغییرات جوی اشاره کرد. به خصوص نشریه اکونومیست به دلیل تلاش‌های مهم مک‌کین در زمینه تجارت آزاد و قاطعیتش در مقابله با خسارت‌های مربوط به عراق، به او علاقه دارد. مهم‌تر از همه اینکه مک‌کین همیشه درجه‌ای از شجاعت سیاسی را به نمایش گذاشته است که اوباما هرگز از خود نشان نداده است. این مساله حداقل این شانس را می‌دهد که مک‌کین درصورت انتخاب به عنوان رییس‌جمهوری قادر باشد عملکردی دوحزبی در تعامل با کنگره‌ای که به نظر می‌رسد بیشتر دموکرات باشد، از خود نشان دهد.

اما بی‌شک اگر قرار باشد مک‌کین برنده شود، به‌رغم این واقعیت که رای‌دهندگان دموکرات بیش از جمهوری‌خواهان افسرده، هیجان‌زده هستند، مک‌کین مجبور خواهد شد موانع بسیار بزرگی را از میان بردارد.مشکل چیزی است که مک‌کین، مانند اوباما نمی‌تواندکاری برای آن انجام دهد و آن سن او است. او مسن‌ترین رییس‌جمهوری آمریکا خواهد بود که برای بار اول برگزیده می‌شود. البته رونالد ریگان در دور دوم انتخابش از مک‌کین مسن‌تر بود.

اما رای‌دهندگان حداقل می‌توانند از گام‌های محکمی که او به عنوان یک نامزد بر می‌دارد، یقین داشته باشند. انتخاب معاون مک‌کین نقشی اساسی در انتخاب او ایفا می‌کند. حتی می‌توان گفت انتخاب معاون مک‌کین بیشتر از انتخاب جوبایدن توسط باراک اوباما جریان معادلات را عوض می‌کند.

مشکل دیگری که مک‌کین باید حل کند شهرت او در خلق و خوی آتشی و تند او است که خود مک کین هم آن‌را قبول دارد. و این مشخصه در مردی که می‌خواهد فرمانده کل قوا شود عیبی جدی است. البته بسیاری از سیاست‌مداران دیگر هم این نقیصه را داشته‌اند. بیل کلینتون هم یک فرد آتشی مزاج دیگر بود و حداقل می‌توان گفت که مک‌کین توانسته است در کل دوران رقابت انتخاباتی این خوی خود را تحت کنترل در آورد.

سومین مشکل پیش روی مک کین این است که بسیاری از آمریکایی‌ها او را به عنوان یک جنگ‌طلب می‌شناسند و فکر می‌کنند او مردی است که از بمباران ایران در صورتی که این تنها راه برای جلوگیری از دستیابی این کشور به تسلیحات اتمی باشد، خوشحال خواهد شد. رای‌دهندگان آمریکایی او را به عنوان کسی می‌شناسند که برای مقابله با روسیه آماده است و فکر می کنند او کسی است که پیش از انتخاب جورج بوش و حمله به نیویورک و واشنگتن، خواستار سرنگونی صدام حسین بود.

‌بی‌شک این ترس‌ها بیش از حد است چون حتی اگر فرض کنیم که مک‌کین بیش از اوباما به حمله به ایران فکر می‌کند، نه فرماندهان و نه مشاوران او بر این باور نیستند که این ایده خوبی است. مک‌کین نیاز دارد راه‌هایی برای اصلاح این اعتقاد رای‌دهندگان بیابد.

یک نگرانی بزرگ دیگر هم وجود دارد که نیاز است در کنوانسیون حزب جمهوری‌خواه و طی رقابت‌های انتخاباتی پس از آن برطرف شود. مک‌کین در آرزوی خود برای انتخاب‌شدن از برخی عقایدی که موجب جذاب شدن شخصیتش شده بود، کناره‌گیری کرده است. البته این مساله در مورد مسائل خارجی چندان صدق نمی‌کند.

(مک کین از زمان اقدامات موفقیت‌آمیز ناتو در بوسنی و کوزوو یک جنگ‌طلب بود) اما حتی در آن زمینه هم او نسبت به اکنون بیشتر عادت داشت که درباره سیاست خلع سلاح چند جانبه صحبت کند. در دوران رقابت انتخاباتی،‌ مک‌کین تمایل داشت بیشتر بر جنبه جنگ‌طلبانه طبیعت خود تاکید کند. به عنوان مثال او ایده «لیگ دموکراسی‌ها» را مطرح کرد که خطر تفرقه‌انگیزی بی‌دلیل را در پی دارد.تنها دو ماه به انتخابات نهایی باقی‌مانده است. این وقت بیش از زمانی است که مک‌کین برای رفع این نگرانی‌ها نیاز دارد. او وقت کمتری نیاز دارد تا پروتستان‌های وابسته به انجیل را متقاعد کند که با سقط جنین و ازدواج همجنس‌گراها موافق است. در عوض بیشتر وقت نیاز دارد تا به برنامه‌های مالیاتی خود نظری دوباره بیفکند.جان‌مک‌کین سابقا به بوش به خاطر کاهش مالیات‌ها حمله کرده بود. بوش گفته بود این مالیات‌هاخارج از استطاعت مردم هستند. اما جان مک‌کین در حال حاضر نه تنها می‌خواهد برنامه کاهش مالیات بوش را دائمی کند، بلکه می‌خواهد از طریق حذف مالیات‌های ایالتی، بخشی دیگر را نیز به آن اضافه‌کند (این اقدامی است که تعداد معدودی از خانواده‌های بسیار ثروتمند مانند خانواده خودش را منتفع می‌سازد.) او همچنین قصد دارد، مالیات شرکت‌ها را نیز کاهش دهد. افرادی که درآمد متوسط دارند، سود ناچیزی از این موضوع خواهند برد. تحلیلگران مستقل با هم موافقند که برنامه‌های مک‌کین موجب افزایش کسری بودجه عظیم کنونی خواهد شد.

سیاست‌های خارجی جنگ‌طلبانه، کاهش‌های غیرمسوولانه مالیاتی، صحبت‌های بیشتر در مورد مذهب و سقط جنین ... همه اینها خیلی شبیه به دوره سوم ریاست‌جمهوری بوش است و این برچسبی است که دموکرات‌ها سعی می‌کنند به جمهوری‌خواهان بچسبانند. اما اکونومیست دوره اولی از نوع مک‌کینی را ترجیح می‌دهد.