مردی با برنامه‌‌ای نیمه کاره

مترجم: رفیعه هراتی

شم اقتصادی جان مک‌کین ممکن است نشان دهد او تنها طرفدار سرسخت تجارت آزاد در رقابت انتخابات ریاست جمهوری آمریکا است و حقیقتا از اسراف دولت بیزار است. او در دو سخنرانی اخیر بینش اقتصادی خود را مطرح کرد. او به بزرگ‌ترین مشکل اقتصادی کوتاه مدت آمریکا (کمبود اعتبار) و به مهم‌ترین مشکل اقتصادی؛ یعنی بیهودگی نگران کننده بیمه اجتماعی (مستمری‌های دولتی) و تامین خدمات درمانی سالخوردگان اشاره کرد. در مورد اولی راه حل محتاطانه‌تری نسبت به رقبای دموکرات خود پیشنهاد کرد. در مورد دومی او به یک اصلاح اساسی اشاره نمود. اما او در هیچ یک از این موارد جزئیات کافی ارائه نکرد.

مک‌کین برای صاحبخانه‌های «مستحق» که گرفتار کمبود اعتبار شدند طناب نجاتی ارائه می‌کند. اگر کسانی که پس از سال ۲۰۰۵ برای خرید خانه وام (Subprime) گرفته باشند و بتوانند ثابت کنند که زمانی که وام دریافت کرده‌اند، دارای اعتبار بوده‌اند، اما اکنون به دلیل نرخ بالاتر بهره قادر به پرداختن بهره وام خود نیستند، مک‌کین به آنها امکان می‌دهد به وام‌های ارزان‌تری که توسط دولت تضمین شده است، روی آورند. مشاوران او می‌گویند این کار به ۲۰۰۰۰۰ تا ۴۰۰۰۰۰ وام گیرنده کمک خواهد کرد.

دموکرات‌ها به تمسخر می‌گویند که آنها به افراد بیشتری کمک خواهند کرد. مک‌کین می‌گوید: او به‌رغم دموکرات‌ها از پول مالیات دهندگان برای نجات سیل وام گیرندگان و دلالان استفاده نخواهد کرد.

مک‌کین بر لزوم سروسامان دادن به وضع تامین خدمات درمانی سالخوردگان و بیمه اجتماعی تاکید کرده است.

اگر به این برنامه‌ها سروسامان داده نشود، به بودجه لطمه وارد خواهد شد؛ زیرا نسل رونق دهندگان اقتصاد آمریکا به طور فزاینده بازنشسته می‌شوند.

کنگره همواره از این مساله شانه خالی کرد است.

مک‌کین قول می‌دهد برای حل کردن این موضوع با هر دو حزب همکاری کند، اما این‌که چگونه این کار را می‌کند؟ به جز کاهش قیمت‌ها چیز دیگری نمی‌گوید. رییس‌جمهوری که مساله تامین خدمات درمانی سالخوردگان را حل می‌کند، باید شخصی باشد که بتواند با کسری بودجه آمریکا مبارزه کند و کسی که می‌تواند با طرف دیگر کار کند. مک‌کین نسبت به خانم کلینتون در هر دو مورد سابقه بهتری دارد و نسبت به اوباما نیز که دستاوردهای دو حزبی او ناچیز هستند، سابقه بسیار بهتری دارد. اما هر دو دموکرات به وضوح در مورد این موضوع آگاهی بیشتری دارند و می‌توانند به راحتی مک‌کین را از میدان مناظره خارج کنند.

رویکرد مک‌کین به اقتصاد، اخلاقی است. او فکر می‌کند اشتباه است که کنگره پول افراد دیگر را به هدر دهد و اشتباه است که مدیرعامل‌ها با مدیریت نیز باعث افزایش هزینه‌ها شوند. اگر چه او تمایل دارد بر خطاهایی تمرکزکند که فهم آنها آسان‌تر است. پیشنهاد خانم کلینتون برای مصرف یک‌میلیون دلار پول مالیات دهندگان برای موزه ووداستاک وحشتناک بود، اما کم کردن همه این خاصه خرجی‌ها، آنچنان که مک‌کین قول می‌دهد، تاثیر کمی بر بودجه دارد، زیرا حدود ۱۸میلیارد دلار یعنی ۵/۰درصد بودجه به آن اختصاص داده

می‌شود.

مک کین این را می‌داند و قول برخی تغییرات کاملا اساسی را می‌دهد. او هزینه‌های ترجیحی را به مدت یک سال مسدود خواهد کرد (به جز بودجه‌ برای ارتش و کهنه سربازان) و بودجه را از بالا تا پایین مجددا بررسی خواهد کرد. او به « این تصور که (برنامه‌های دولت) برای همیشه باید ادامه داشته باشند» پایان خواهد داد، او به مالیات‌دهندگان امکان انتخاب ضوابط مالیاتی آسان‌تر و صریح‌تر را می‌دهد. او بیمه درمانی خصوصی قابل انتقال ایجاد خواهد کرد، بنابراین کارگران می‌توانند زمانی که تغییر شغل می‌دهند آن را نگه دارند. اما هیچ‌کدام از اینها صرفه‌جویی را که او نیاز خواهد داشت، نشان نمی‌دهد.

مک‌کین از رای‌دهندگان می‌خواهد که به او اعتماد کنند. او از نظر مالی سناتوری محافظه‌کاری بوده است، بنابراین رییس‌جمهوری محافظه‌کار در مورد مسائل مالی هم خواهد بود.

مهم نیست که او به عنوان نامزد انتخابات مثال‌های کمی از برنامه‌هایی که متوقف خواهد کرد، ارائه می‌کند. او می‌گوید مالیات شرکت‌ها را از ۳۵درصد به ۲۵درصد کاهش خواهد داد و کاهش مالیات بوش را که زمانی با آن مخالفت کرده بود، حفظ خواهد کرد. او می‌گوید این کار را در حالی انجام می‌دهد که به کسری بودجه طی هشت ماه خاتمه می‌دهد. اما به دلیل آنکه او نگران فهرست کردن کسوراتی که به آنها خاتمه خواهد داد و راه‌های گریزی که بست، بوده است، برنامه‌اش در بهترین حالت نیمی از سیاست مالی و نیمه آسان آن دربر می‌گیرد.

مک کین که خود را بهترین شخص برای خارج کردن آمریکا از رکود اقتصادی می‌داند با دو چالش بزرگ روبه‌رو است. او نسبت به رقبایش در نشان دادن همدلی از مهارت کمتری برخوردار است و رکود اقتصادی به خودی خود دست و پای او را خواهد بست، زیرا او یک جمهوری‌خواه است.

ری فر اقتصاددانان دانشگاه یل با استفاده از مقیاس تورم و رشد درآمد متوسط نتایج انتخابات را پیش‌بینی می‌کند. با توجه به مدل او اگر درآمد امسال ثابت بماند (که یک فرض بسیار خوش‌بینانه است) مک کین در انتخابات ماه نوامبر شکست خواهد خورد.