کاهش گازهای گلخانه‌ای

گروه بین‌الملل- هیات‌های شرکت‌کننده در کنفرانس آب و هوای سازمان ملل متحد که در دوربان آفریقای جنوبی برگزار شد، سرانجام به توافقی در مورد کنترل گازهای گلخانه‌ای دست یافتند.

براساس توافق به دست آمده برای اولین بار تمامی کشورهای جهان که نقش عمده‌ای در آلوده کردن هوا دارند، ملزم شده‌اند برای کاهش گازهای گلخانه‌ای اقدام کنند. توافق در مورد کنترل گازهای گلخانه‌ای در ساعات پایانی این کنفرانس که به مدت دو روز برگزار شد، صورت گرفت.هیات‌های شرکت کننده از کشورهای مختلف سرانجام در مورد ایجاد پیمانی جدید به توافق رسیدند که براساس آن تمامی کشورها ملزم به محدود کردن انتشار گازهای گلخانه‌ای می‌شوند.انتظار می‌رود این توافق تا سال ۲۰۲۰ میلادی به اجرا درآید.نمایندگان کشورهای برزیل، آفریقای جنوبی، هند و چین از برنامه زمانی تعیین شده انتقاد و آن را دشوار توصیف کردند.

در همین حال، فعالان گروه «صلح سبز» ضمن انتقاد از توافق به دست آمده، آن را تنها توافقی داوطلبانه دانسته‌اند که یک دهه دیگر به اجرا گذاشته می‌شود.کومی نایدو، مدیر اجرایی سازمان «صلح سبز» گفته است که این توافق باعث افزایش متوسط گرمای جهان به میزان دو درجه سانتی‌گراد خواهد شد و جهان را به سوی فاجعه پیش می‌برد.در کنفرانس تغییرات اقلیمی سازمان ملل، ۱۹۱ کشور جهان حضور داشتند. این اجلاس قرار بود ۱۲ روز یعنی تا روز جمعه به طول بکشد که بنا به درخواست آفریقای جنوبی برای دو روز دیگر تمدید شد و تا دیروز یکشنبه به کار خود ادامه داد. در این اجلاس همچنین بیش از ۱۵هزار نفر از کار‌شناسان و فعالان نهادهای مدافع محیط زیست حضور داشتند.

پیش‌تر چین خواستار تمدید پیمان کیوتو شد. آمریکا نیز موافقت با هر پیمان جدید را منوط به متعهد شدن چین کرد. بر اساس پیمان کیوتو کشورهای صنعتی، غیر از آمریکا که این پیمان را امضا نکرده است، موظف شدند تولید گازهای گلخانه‌ای خود را کاهش دهند. در مقابل برای کشورهای در حال توسعه چنین تعهدی در نظر گرفته نشده است. به این ترتیب چین از این قاعده مستثنی شده است. بر اساس پیمان کیوتو‎ کشورهای در حال توسعه می‌توانند بر پیشرفت اقتصادی خود تمرکز کنند و درصورت تمایل در حفاظت از ‌‌‌‌شرایط اقلیمی کر‌ه‌زمین سهیم باشد. درست به همین علت است که کشورهای صنعتی مانند آمریکا، روسیه و کانادا حاضر نیستند با تمدید پیمان کیوتو موافقت کنند. این کشور‌ها معتقدند که کشورهای درحال توسعه مانند چین و هند نیز در حال حاضر سالانه حجم انبوهی گاز ‌دی‌اکسید کربن تولید می‌کنند و در نتیجه توافق در مورد یک پیمان جدید، بدون مشارکت آنها ممکن نیست.آمریکا، چین و هند بیشترین سهم را در تولید گازهای گلخانه‌ای دارند. به همین دلیل موافقت این کشور‌ها با هر توافقنامه‌ای برای اجرای موثر مصوبات آن اهمیت تعیین‌کننده دارد.